در متن سؤال آمده است:

درباره استخاره برای ازدواج وسواس گرفتم. دختر خوب و با ایمانی هست، با هم تفاهم داریم، منتهی بعد از جلسه دوم خواستگاری، درباره استخاره؛ برای ازدواج بسیار مردد شدم. خودم استخاره کردم جوابش خوب نیامد. نمی‌دانم چه کار کنم لطفاً راهنمایی کنید.

ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: راهنمایی گاهی ممکن است تند باشد، لذا قبلاً پوزش می‌طلبیم و عرض می‌نماییم که تا وقتی نگاه‌تان به ازدواج که یکی از مهم‌ترین مراحل رشد بشری است اینگونه می‌باشد، اصلاً ازدواج نکنید.

الف – خداوند متعال به انسان عقل، شعور، فکر، علم، اراده، اختیار و مواهب دیگر را عطا نموده است و هیچ گاه نفرموده است که به جای تعقل، تفکر، تحقیق، مشورت و ...، استخاره کنید. بدیهی است که این استخاره‌ها هیچ یک اعتباری ندارند و قابل اعتنا نمی‌باشند.

ب – مثالی می‌زنیم و خواهش می‌کنیم که به دل نگیرید، برای تفهیم بهتر مطلب است. می‌گویند: شخصی استخاره کرد که برای خوردن ماست، کاسه را مثل پسته روی هوا بیاندازد و در وقت پایین آمدن بخورد. جواب استخاره خوب آمد. این کار را کرد و کاسه روی صورتش افتاد و ... – نزد عالمی رفت و ماجرا را گفت و پرسید: «پس چرا خوب آمد؟» - او گفت: حق تو همین است. خوب آمد تا شاید اینطوری بفهمی که ماست را مثل پسته بالا نمی‌اندازند. خُب این که معلوم بود و استخاره نمی‌خواست.

ج – واقعاً اگر با دختری خوب، مؤمنه، موجه و ... آشنا شدید که از هر حیث مناسب است و تفاهم دارید و باز هم استخاره کردید، قاعدتاً باید «بد» بیاید، چرا که اگر خوب بیاید، آن دختر در ازدواج و زندگی با شما اذیب خواهد شد. چرا که برای هر تصمیم ساده یا مهمی، به جای همفکری و برنامه‌ریزی، استخاره خواهید کرد.

د – استخاره طلب خیر از خداوند متعال است. پس اگر خیر کاری معلوم بود که دیگر استخاره نمی‌خواهد. مضافاً بر این که استخاره وقتی است که انسان بین دو خیر مانده است که کدام را انجام دهد، نه بین خیر و شرّ – و یا آن که همه راه‌های قبل از استخاره را رفته است، پیرامون موضوع تحقیق، مطالعه و تفکر کرده است، در نقاط ابهام مشورت کرده است، در عین حال هنوز دو دل است و دلش محکم نمی‌شود و ...، در این مواقع گاهی (نه همیشه)، استخاره جایز است.

شنیده‌ایم که بزرگان ما (مثل امام خمینی ره) هیچ گاه برای «ازدواج» کسی استخاره نمی‌کردند و می‌فرمودند بروید فکر و تحقیق کنید.

ﻫ – استخاره، فال نیست. جادو و جنبل و پیشگویی هم نیست. لذا هر کسی اجازه ندارد که به اصطلاح سرکتاب باز کند و خوب و بد بگوید. بلکه فقط «صاحب استخاره»، یعنی کسانی که تقوا و نیز علم و تبحر دارند باید استخاره کنند.

جوانی برای نیتی از آیت الله حائری شیرازی استخاره خواست. ایشان فرمود: استخاره فقط برای اضطرار است و من شما را «مضطر» نمی‌بینم، هر وقت مضطر شدی، بیا تا به کسی بدهم برایت استخاره کند (یعنی باز خودشان استخاره نکردند) و افزودند: اگر آیت الله خوشوقت (ره) زنده بودند، به ایشان می‌دادم. چون استخاره کننده باید خودش «مستجاب الدعوة» باشد.

و – پس، راهنمایی این که: قبل از هر چیز راجع به ازدواج، پیوند زناشویی، تشکیل خانواده و نقش و اهمیت آن در کمال فکر و مطالعه کنید – سپس راجع به هدف و اهداف خودتان از ازدواج فکر کنید – سپس به شخص مورد نظر فکر کنید که آیا همتا (کُفو) شما هست یا نه؟ اگر خیلی بالاتر از شما باشد، معلوم نیست که برای شما و او خوب باشد - و سپس استخاره را به طور کلی کنار بگذارید و تعقل، تفکر و مشورت را جایگزین نمایید. وقتی نتیجه گرفتید، توکل، توسل و دعا را به آن بیافزایید، می‌شود خیر و طلب خیر.

 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   ازدواج