پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): ابتدا باید معنا و مفهوم "تناقض" را خوب بدانیم و سپس بنگریم که آیا «سیره عرفانی، معرفت، عرفان، اخلاص و ...، با محبوبیت نزد یک عده، که حتماً با بغض یک عده‌ی دیگری که در مقابل هستند همراه است، منافات و یا تناقض دارد؟!

آیا عارف‌تر و مخلص‌تر از انبیایی چون حضرات ابراهیم، موسی، عیسی و محمد صلوات الله علیهم اجمعین، و یا اوصیا و اولیای الهی، چون امیرالمؤمنین، فاطمه زهرا، امام حسن، امام حسین و سایر ائمه اطهار، زینب کبرا، ابوالفضل العباس و ... علیهم السلام داریم؟ و آیا معروف‌تر و محبوب‌تر از آنها در جهان داشته و داریم؟!

بنابراین، نه تنها علم، حکمت، اخلاق، سیره‌ی عرفانی، اخلاص در بندگی خداوند متعال، هیچ منافات، تضاد و تناقضی با معروفیت و محبوبیت نزد دیگران ندارد، بلکه همین فضایل خودش سبب معروفیت و محبوبیت می‌گردد.

در جهان و طی قرون متفاوت، بسیاری معروف شدند، اما محبوب نگردیدند، اما بسیاری هم معروف شدند و هم محبوب، حال یاد و گرامیداشت کدام‌شان در اذهان و دل‌ها باقی مانده است؟! نام فرعون، معاویه، یزید، چنگیز، هیتلر و ... نیز باقیست، اما آیا محبت‌شان نیز باقیست؟! خیر، اما یاد و محبوبیت "اهل فضیلت" باقی می‌ماند و حتی شهرت و محبوبیت بسیاری از اهل فضیلت، پس از وفات‌شان، به مراتب بیشتر و عمیق‌تر شده است؛ چنان که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:

«يَا كُمَيْلُ! هَلَكَ خُزَّانُ الْأَمْوَالِ وَ هُمْ أَحْيَاءٌ وَ الْعُلَمَاءُ بَاقُونَ مَا بَقِيَ الدَّهْرُ، أَعْيَانُهُمْ مَفْقُودَةٌ وَ أَمْثَالُهُمْ فِى الْقُلُوبِ مَوْجُودَةٌ‌هَا ...»؛

ترجمه: اى كميل! ثروت اندوزانِ (بى‌تقوا)، مرده‌اى به ظاهر زنده‌اند‌، اما دانشمندان تا دنيا بر قرار است زنده‌اند‌، بدن‌هايشان گرچه در زمين پنهان است، اما ياد آنان همیشه در دل‌ها زنده است. (نهج البلاغه، حکمت 147)

سیره عرفانی، شهرت و محبوبیت:

بی‌تردید، آن که برای شهرت و محبوبیت نزد مردم، حالتی به خود می‌گیرد و یا کاری می‌کند [اگر چه به ظاهر عبادی]، سیره‌ی عرفانی که هیچ، بلکه اندک معرفت، اخلاص و فضیلتی ندارد، و آن که به این معرفت، مقامات و فضایل رسیده باشد، اندک کاری را برای خشنودی، جلب رضایت، شهرت و محبوبیت نزد مردم انجام نمی‌دهد. او می‌داند که نه خودش از خود عزتی دارد، و نه این کارها و مکرها برای او عزتی می‌آورد و نه دیگران عزتی دارند که به او بدهند، بلکه تمام عزت، از آنِ خداوند متعال می‌باشد و به هر کس بخواهد می‌دهد، بنابراین، امر خدا را اطاعت می‌کند و کارش را فقط برای جلب رضایت معبود و محبوبش انجام می‌دهد، خواه خداوند سبحان، او را مشهور و محبوب نزد دیگران بنماید یا ننماید:

«مَنْ كَانَ يُرِيدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِيعًا إِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ يَرْفَعُهُ وَالَّذِينَ يَمْكُرُونَ السَّيِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِيدٌ وَمَكْرُ أُولَئِكَ هُوَ يَبُورُ» (فاطر، 10)

ترجمه: کسی که خواهان عزّت است (باید از خدا بخواهد چرا که) تمام عزّت برای خداست؛ سخنان پاکیزه به سوی او صعود می‌کند، و عمل صالح را بالا می‌برد؛ و آنها که نقشه‌های بد می‌کشند، عذاب سختی برای آنهاست و مکر (و تلاش افسادگرانه) آنان نابود می‌شود (و به جایی نمی‌رسد)!

●-و البته خداوند حکیم و منان، معرفت و محبت او را  در دل اهلش می‌اندازد تا بهره‌مند گردیده و در مسیر رشد و کمال، بیشتر صعود نمایند.

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه