آیات زیادی داریم که میفرماید غذای شما و چهارپایانتان یکیست، مانند سوره عبس آیه 32 - از طرفی میفرماید: شیر بخورید، یا حضرت ابراهیم به مهمانها گوشت گوساله داد! بین اینها چطور جمع میشه؟ (دیپلم)
پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): اگر کسی بخواهد از گفتهای، مطلبی یا موضوعی پیروی و دفاع کند، باید آن را درست بخواند و تا حد خود از مفاهیم و مصادیقش بداند؛ و اگر کسی میخواهد گفته، مطلب یا موضوعی را رد و تکذیب کند و یا به آن انتقاد و ایرادی وارد کند و بگوید: اینجایش با آنجایش تناقض دارد و جمع نمیشود و ... نیز باید آن را درست بخواند و معنا و مفهومش را بداند.
حال در سؤال فوق اول مطرح شده که در آیات بسیاری بیان شده که غذای شما و حیوانات یکیست! و سپس به عنوان یک نمونه از این آیات بسیار، به آیهی 32 از سوره عبس استناد شده است.
پس با هم بخوانیم:
« أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا * ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا * فَأَنْبَتْنَا فِيهَا حَبًّا * وَعِنَبًا وَقَضْبًا * وَزَيْتُونًا وَنَخْلًا * وَحَدَائِقَ غُلْبًا * وَفَاكِهَةً وَأَبًّا * مَتَاعًا لَكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ » (عبس، 25 تا 32)
ترجمه: ما آب فراوان (به صورت ریزهای و قطرهای) از آسمان فرو باریدیم * سپس زمین را از هم شکافتیم، شکافتنی (شکافهای عمیق و سطحی فراوان) * و در آن دانههای فراوانی رویاندیم * و انگور و سبزی(های) بسیار * و زیتون و نخل فراوان * و باغهای پردرخت * و میوه و چراگاه * متاعی برای شما و چهارپایانتان (تا وسیلهای برای بهرهگیری شما و چهارپایانتان باشد).
نتایج:
الف – در هیچ کجای این آیات و نیز سایر آیات نیامده که غذای شما و حیوانات یکیست؛ اگر چه در واقع همینطور است، چرا که بدن انسان، حیوانی است، پس خوراکش با حیوان یکیست.
توضیح: انسان، از آب، گوشت، شیر (که ترکیبی خونی در حیوان میباشد)، روییدنیها و مواد معدنی (مثل نمک) تغذیه میکند. حیوانات نیز همینطورند.
اگر چه حیوانات به «گوشتخوار و علفخوار» تقسیم شدهاند، اما حیوانات گوشتخوار نیز یا گوشت حیوان علفخوار را میخورند و یا گوشت حیوان گوشتخوار را میخورند که آنها نیز از همین آب روییدنیهای زمین تغذیه میکنند.
ب – در آیات فوق، از بارش ریزشی و قطرهای باران شروع کرده و تا شکاف برداشتن زمین و کشت دانهها و رویش انواع و اقسام روییدنیها اشاره نموده، و سپس فرموده: «اینها متاعی برای شما و برای حیوانات شماست»؛ و بحث از این ندارد که "خوراک شما و آنها یکی هست یا نیست".
ج – در تمامی آیاتی که در آن به "طبیعت" اشاره شده، مقصود اصلی شناخت و باور "توحید و معاد" میباشد و به طبیعت و احوال گوناگون آن، به عنوان آیهها و نشانههای این حقیقت اشاره شده است. چنان که آیات مذکور نیز با « أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ - ما آب فراوان (به صورت ریزهای و قطرهای) از آسمان فرو باریدیم » شروع میشود. یعنی «فاعل خداست» و سپس در آیات بعدی، به معاد اشاره دارد.
د – بنابراین، اگر کسی اصل مقصود آیه را [ما خلق کردیم، ما باران را باریدیم، ما بذر را رویاندیم، ما زمین و آسمان و هر چه در آن است را به حق آفریدیم، ماییم که ربوبیت میکنیم و ...، رها کند و فقط به جزئیات فیزیکی و طبیعی آن توجه نماید [اگر چه اشکال ندارد]، اما غفلت کرده است، چرا که نگاه به جزئیات نیز باید "هدفدار" باشد. خلقت و طبیعت، همه آیه و نشانه هستند، پس باید سبب روشنگری، راهنمایی و هدایت شوند.
*- و اما، کسی که نه با مقصود و هدف آیه کار دارد و نه با جزئیات آن، بلکه توجه و هدفش فقط این است که ببیند «آیا میتواند در آن خلاف و تناقضی بیابد و بتازد؟»، نه موفق میشود و نه هدایت. چرا که مواجهاش با قرآن کریم، ظالمانه است و فرمود که قرآن کریم، چیزی بر ظالمین، جز بر خسرانشان نمیافزاید.
*- این گروه، معمولاً نه تنها اطلاعاتی از قرآن کریم ندارند، بلکه روخوانی و معانی را نیز یا نمیدانند و یا آنقدر عجول به یافتن تناقض هستند که فرصت توجه و تأمل به خود نمیدهند، و یا آن که میدانند، اما ابتدا عمداً از ناحیهی خود یک معنا، مفهوم، مقصود و حتی ترجمهی نادرستی را به آیهای حمل میکنند و سپس به همان گفتار نادرست خود خُرده گرفته و میتازند!
●●- بنابر این، در مطالعهی هر مطلب یا گزارهای (به ویژه اگر آیات قرآن کریم یا احادیث معصومین علیهم السلام باشد)، باید ابتدا و بدون قصد سوء و پیشداوری، آن گزاره (یا آیه و حدیث) را درست مطالعه نمود و دربارهی معنا، مفهوم و مقاصدش، درست تأمل و تفکر نمود و سپس یا قبول کرد و یا انتقاد و رد کرد.
مشارکت و همافزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)
در آیاتی (مثل عبس، 32) میفرماید: «غذای شما و حیوانات یکیست»، در آیات دیگری میفرماید: شما گوشت و شیر میخورید، آیا تناقض نیست؟!
http://www.x-shobhe.com/shobhe/8228.html
- تعداد بازدید : 2272
- 25 آبان 1395
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: قرآن آیات قرآن سوره عبس