آیا خطابهای قرآنی که اولش میفرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ...»، مخصوص مؤمنان است یا شامل غیرمومنان نیز میشود؟ مثلا در مورد حجاب میفرماید: «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ ...»؟
پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه):
پیش از پاسخ، دقت نمایید که اینگونه پرسشها و حتی شبهاتی که به اذهان القاء میشود، برای شناخت بیشتر از آیات قرآن کریم و مخاطبانش نمیباشد، بلکه برای فرار و تمرّد از اطاعت و انجام فرمان الهی میباشد و بدتر آن که میخواهند خطا و گناه خود را با آیات قرآن مجید توجیه کنند! و در این پرسش نیز مقصود فقط همان حجاب و بدحجابی است، نه مخاطب شناسی در آیات قرآن مجید!
مَثَل آنان، مانند بینمازی است که از او پرسیدند: «چرا نماز نمیخوانی؟!» گفت: «به امر خداوند در قرآن! پرسیدند در کدام آیه چنین فرموده؟ گفت: «لَا تَقْرَبُوا الصَّلَاةَ - به نماز نزدیک نشوید» و مابقی آیه نمیخواند که فرموده است: «هنگامی که مَست هستید» (النساء، 43)
اگر دقت نمایید، همین آیه نیز با «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» شروع شده است؛ آیا معنایش این است که برای غیر مؤمنان اشکالی ندارد که در حال مَستی نماز بگذارند؟!
●- آیا آنان که میگویند: «آیه حجاب خطاب به زنان مؤمن میباشد»، به آیات دیگری که با «يَا أَيُّهَا الْإِنْسَانُ - ای انسانها» و «يَا أَيُّهَا النَّاسُ - ای مردم» شروع شده است، توجه دارند، میپذیرند و عمل مینمایند؟! مگر به جمیع بندگانش نفرمود:
«يَا أَيُّهَا النَّاسُ قَدْ جَاءَكُمُ الرَّسُولُ بِالْحَقِّ مِنْ رَبِّكُمْ فَآمِنُوا خَيْرًا لَكُمْ وَإِنْ تَكْفُرُوا فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا» (النساء، 107)
- ای مردم! پيامبری «كه انتظارش را میكشيديد» با (دعوت و برنامۀ) حق از طرف پروردگارتان آمد، باو ايمان بياوريد كه به سود شما است و اگر كافر شويد (به خدا زيانی نمیرسد زيرا) برای خدا است آنچه در آسمانها و زمين است و خداوند دانا و حكيم است.
«قُلْ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنِّي رَسُولُ اللَّهِ إِلَيْكُمْ جَمِيعًا الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ يُحْيِي وَيُمِيتُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ النَّبِيِّ الْأُمِّيِّ الَّذِي يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَكَلِمَاتِهِ وَاتَّبِعُوهُ لَعَلَّكُمْ تَهْتَدُونَ» (الأعراف، 158)
- بگو: ای مردم! من فرستاده خدا به سوی همه شما هستم، همان خدائی كه حكومت آسمانها و زمين از آن او است، إلهی جز او نيست، زنده میكند و میميراند؛ پس ايمان بياوريد به خدا و فرستادهاش؛ آن پيامبر درس نخواندهای كه ايمان به خدا و كلماتش دارد و از او پيروی كنيد تا هدايت يابيد.
«يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ وَاخْشَوْا يَوْمًا لَا يَجْزِي وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلَا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَيْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلَا تَغُرَّنَّكُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَلَا يَغُرَّنَّكُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ» (لقمان، 33)
- ای مردم! از خدا بپرهيزيد، و بترسید از روزی كه نه پدر جزای اعمال فرزند خود را تحمل میكند و نه فرزند چيزی از جزاي پدر را، مسلماً وعده الهی حق است مبادا زندگانی دنيا شما را بفريبد، و مبادا شيطان شما را مغرور سازد (بفریبد).
... و دهها آیۀ دیگر که خطاب به جمیع انسانها و عموم مردم میباشد.
تقدم ایمان بر عمل
«ایمان» اصل است و «عمل» فرع میباشد، لذا «عمل بدون ایمان به توحید، معاد» از بین میرود [حبط میشود]. از اینرو، ایمان را مقدم بر عمل بیان نموده و میفرماید: «الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» و میفرماید: «عمل صالح، از مرد و زنی قبول میشود که مؤمن باشند»:
«وَمَنْ يَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَلَا يُظْلَمُونَ نَقِيرًا» (النساء، 124)
- و كسی كه چيزی از اعمال صالح انجام دهد، خواه مرد باشد يا زن، اما ايمان داشته باشد، چنان كسانی داخل در بهشت میشوند و كمترين ستمی به آنها نخواهد شد.
«وَمَنْ أَرَادَ الْآخِرَةَ وَسَعَى لَهَا سَعْيَهَا وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِكَ كَانَ سَعْيُهُمْ مَشْكُورًا» (الإسراء، 19)
- و آن كس كه سرای آخرت را بطلبد و سعی و كوشش خود را برای آن انجام دهد، در حالی كه ايمان داشته باشد، سعی و تلاش او (از سوی خدا) پاداش داده خواهد شد.
تقدم ایمان بر احکام
بنابراین، دعوت و دستور به «معرفت و ایمان»، مقدم بر «احکام - دستورات عملی» میباشد و این دعوت و دستور، همگان را شامل میگردد. به تمامی کفار و مشرکان در هر عصر و نسلی میفرماید که مبدأ و مقصد شناس باشید، توحید و معاد شناس شوید و ایمان بیاورید - به تمامی مؤمنان میفرماید که ایمان خود را مستحکم و تقویت نمایید.
بدیهی است که پس از رسیدن به ایمان، نوبت به احکام (بایدها و نبایدها) میرسد، لذا خطابش به «مؤمنان» میباشد. فرض کنید به کافری که هیچ شناخت و باوری نسبت به توحید و معاد ندارد، بگویید: «نماز بگذار!»
برنامه و فرامین تربیتی
مسئله این نیست که آیاتی چون حجاب، خطاب به زنان مؤمن است، پس غیر مؤمنان مجازند که بد حجاب باشند! بلکه برنامه و فرامین تربیتی (احکام)، خطاب به کسانی گفته میشود که آن برنامه تربیتی را بخواهند. وقتی کسی دیگری را به عنوان مربّی تربیتی خودش در امور گوناگون (مربّی ورزشی، مربّی زبان و ...) برگزید، او میگوید: «حالا بیا و تحت تعلیم و تربیت من قرار بگیر»؛ پس وقتی کسی الله جلّ جلاله را به عنوان ربِّ (صاحب اختیار و تربیت کنندۀ امور) خودش و ربَّ العالمین شناخت و برگزید، خداوند سبحان، به او میفرماید: «حالا بیا تحت تعلیم و تربیت من قرار بگیر، چنین بکن و چنان نکن»؛ و اگر کسی شیاطین جنّ و انس و هوای نفس حیوانی خود را به عنوان مربّی برگزید، تحت تعلیم و تربیت آنها قرار میگیرد. لذا بسیاری از آیات تربیتی، با «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا» شروع میشود؛ چرا این مؤمن است که تربیت او را طالب است.
ایمان و حجاب
اگر چه ایمان نیز مانند علم، قوت، تقوا و ...، فضیلتی است که شدت و ضعف مرتبه دارد و قطعاً ایمان هر کسی قویتر و محکمتر باشد، کمتر از فرامین الهی تمرّد میکند، اما این بدان معنا نیست که هر کسی مرتکب گناهی شد، بیایمان، کافر و مشرک میباشد!
*- اگر از بدحجابها بپرسید: «آیا تو کافر هستی و توحید، معاد، اسلام، قرآن کریم و اهل بیت علیهم السلام را قبول نداری؟!» اکثریت قاطع آنان پاسخ میدهند: «ما ایمان داریم و مسلمان هستیم»؛ چنان که نماز بسیاری از بدحجابها، نه تنها قطع نمیشود، بلکه در اول وقت اقامه میشود. مگر خود ما گناهان بسیاری نداریم؟! آیا کافر و مشرک شدهایم؟!
پس، دست کم در کشورهای اسلامی و در میان مسلمانان، اکثر بدحجابها نیز در زمرۀ زنان مؤمنه میباشند و خطاب قرآن کریم، به تمامی آنها میباشد.
از اینرو، اگر خانمی غفلت کرد، تمرد نمود و مرتکب خطای فاحش عقلی و شرعی شد و حجابش را رعایت ننمود، نباید توجیه کند که آیۀ حجاب، خطاب به زنان مؤمنه میباشد، لذا من که مؤمنه نیستم، از سوی حق تعالی مجاز شدم که تمرد کنم و دستور حجاب فقط خطاب به آنان است و نه به من! و همینطور، اگر هر مرد و زن دیگری، مرتکبی گناهی شد، باید استغفار و توبه نماید و سعی در ترک گناه و اصلاح خود نماید، نه این که دنبال آیه و حدیثی بگردد تا گناه خود را توجیه کند!
مشارکت و همافزایی - پرسش و نشانی پیوند پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.
پرسش:
آیا خطابهای قرآنی که اولش میفرماید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا ...»، مخصوص مؤمنان است یا شامل غیرمومنان نیز میشود؟ مثلا در مورد حجاب میفرماید: «وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ ...»؟
پاسخ (نشانی پیوند):
https://www.x-shobhe.com/Nur/12508.html
- تعداد بازدید : 382
- 21 فروردین 1402
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: قرآن سوره نسا سوره نور
نظرات کاربران
جوابهای کوتاهتر و ساده تر بهتر اثر می کنند. 1- قرآن به زنان مومن می گوید فرزندان خود را به قتل نرسانند. (سوره ممتحنه ، آیه 12). آیا معنیش این است که زنان غیر مومن مجازند فرزندان خود را بکشند؟ 2- در جامعه اسلامی فقط سه نفر حق شهروندی و زندگی را دارند. اول مومن. دوم منافق که قلبا مومن نیست و ظاهرا مثل مومن رفتار می کند. سوم. کافر ذمی که او هم موظف به اطاعت از احکام جامعه اسلامی است. اما کافری که بخواهد کفر خود را در جامعه اسلامی ابراز کند رسما با حکومت دین اسلام اعلان جنگ داده است و تکلیفش هم مشخص است.