ایکس – شبهه: مردم همیشه بهتر از همه مسئولین ذیربط مصلحت‌های کشور و نظام را تشخیص دادند و بدیهی است که اگر شخص یا گروهی بر مسند قدرت بنشیند، موافقان و هواداران خوشحال و مخالفان و جناح‌های دیگر ناراحت می‌شوند. اما لازم است همگان و به ویژه جوانان که در دهه‌های گذشته حضور فعالی در میادین نداشتند، به چند نکته‌ی بسیار مهم توجه نمایند:

الف – این ملّت در طول 34 سال از عمر خود، دولت‌های متفاوتی دیده است که به ترتیب عبارتند از: بازرگان، بنی‌صدر، رجایی و باهنر، موسوی (در دوره ریاست جمهوری آیت الله خامنه‌ای)، هاشمی، خاتمی و احمدی‌نژاد.

به نظر می‌رسد حتی مسئولین و دولت‌ها نیز اذعان دارند که مردم از هیچ کدام آنها رضایت کامل نداشته‌اند و این نارضایتی جنبه‌های مثبت و منفی دارد. جنبه‌ی مثبت‌اش آن است که مردم هیچ‌گاه نباید که راضی باشند، چرا که آن وقت درجا زده و رشد نمی‌کنند و بالتبع به عقب نیز بر می‌گردند. جنبه‌ی منفی‌اش نیز به عملکردهای سوء دولت‌ها و جناح‌ها (هر دو جناح حاکم) در طی قدرت بر می‌گردد.

ب – اگر چه به ظاهر سعی در القای موفقیت اصلاح‌طلب‌ها در انتخابات می‌شود، اما همگان و از جمله خود آنها نیز می‌دانند که جناح، طیف و مواضع آقای هاشمی کاملاً با اصلاح‌طلب‌ها متفاوت است. اگر به تاریخ جریان‌ها نظری بیاندازیم، اذعان خواهیم داشت که تا امروز هیچ طیف و جریانی به اندازه‌ی اصلاح‌طلب‌ها (از دوم خرداد به بعد)، علیه آقای هاشمی شعار ندادند و در تخریب وجهه‌ی ایشان نکوشیده‌اند. واژه‌هایی چون «عالیجنابان سرخ پوش – آقازاده‌ها – نظام شیخوخیتی – سرمایه‌داران رانت‌خوار و ...» همه در آن زمان و توسط اصلاح‌طلبان تولید و ترویج گردید. به همین دلیل اگر اصلاح‌طلب‌ها مستقل وارد می‌شدند، هم چنان رأی نمی‌آوردند و به همین دلیل آقای عارف از اصلاح‌طلب‌ها به نفع آقای روحانی از طیف هاشمی کنار رفت. هر چند که در ظاهر خود را یک جریان می‌نامند.

ج – هر دولتی که بر سر کار بیاید، در چارچوب این نظام بر سر کار آمده است و اعتماد مردم نیز به همین چارچوب است، پس نه خود می‌تواند از آن خارج شود و نه اگر بخواهد خارج شود، مردم اجازه می‌دهند. منتهی سلایق در مدیریت و اجرای امور متفاوت است و هر دوره‌ای به تناسب شرایط داخلی و خارجی، نحوه‌ای از سلایق و مدیریت‌ها را ایجاب می‌کند و یا می‌پسندد.

در هر حال ملت، دولتی می‌خواهند که «برخوردار از امتیازات دولت فعلی، منهای ضعف‌های آن» باشد و دولت آقای روحانی باید سعی نماید که چنین دولتی باشد.

ج – اگر آقای حسن روحانی و دولتش به وعده‌هایی که داده شد و بر آن اساس اعتماد و رأی عمومی جذب شد عمل نمایند، به ویژه وعده‌های مبتنی بر کنار زدن بداخلاقی‌ها – کنار گذاشتن برخوردهای جناحی و متعصبانه – باز کردن فضای امنیتی و پلیسی - به کار‌گیری همه سلایق و اشخاص دلسوز، متخصص و مخلص (صرف نظر از گرایش جناحی آنها) – تثبیت نرخ ارز – مهار تورم – اشتغال‌زایی و کوتاه نیامدن در مقابل دشمنان خارجی و حل معضلات فی مابین با حفظ عزت و امنیت کشور و ..، امید است دولت موفقی باشد.

 

خواست عموم مردم، چه کسانی که به ایشان رأی داده‌اند و چه کسانی که رأی نداده‌اند، باید موفقیت دولت جمهوری اسلامی ایران باشد و هست. 

کلمات کلیدی:  سیاسی   انتخاب