از امام صادق (ع) منقول است: شانه زدن مو، فقر را از بین می‌برد. یا در حدیث دیگر فرمود، که هرگاه سر و ریش را شانه کنى، شانه را بر سینه خود بکش که اندوه و بیمارى را می‌برد. منظور امام چیست و چطور ممکن است؟ (فلسفه / ساری)