درسهایی از "اخلاق و حکمت"، در محضر امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام . (17) – از آنان مباش که:
يُقَصِّرُ اِذا عَمِلَ، وَ يُبالِغُ اِذا سَاَلَ. اِنْ عَرَضَتْ لَهُ شَهْوَةٌ اَسْلَفَ الْمَعصِيَةَ وَ سَوَّفَ التَّوْبَةَ، وَ اِنْ عَرَتْهُ مِحْنَةٌ انْفَرَجَ عَنْ شَرائِطِ الْمِلَّةِ.يَصِفُ الْعِبْرَةَ وَلايَعْتَبِرُ، وَ يُبالِغُ فِى اَسْلَفَ الْمَعصِيَةَ وَ سَوَّفَ التَّوْبَةَ، وَ اِنْ عَرَتْهُ مِحْنَةٌ انْفَرَجَ الْمَوْعِظَةِ وَلايَتَّعِظُ، فَهُوَ بِالْقَوْلِ مُدِلٌّ، وَ مِنَ الْعَمَلِ مُقِلٌّ. (نهج البلاغه – حکمت 150)
[از آنانی مباش که] در عمل كوتاهى كند، و چون درخواست نمايد مبالغه كند. اگر شهوتى به او روى كند گناه را جلو اندازد و توبه را تأخير افكند، و اگر رنجى به او رسد از شرايط دين دور شود. عبرت را بيان مىكند ولى خود عبرت نمىگيرد، در پند دادن مبالغه نمايد، ولى خود پند نگيرد. به گفتار مىنازد، و به عمل كمتر مىپردازد. (این حکمت ادامه دارد)
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «اخلاق و حکمت در محضر امیرالمؤمنین»