«فَأُولَئِكَ عَسَى اللَّهُ أَنْ يَعْفُوَ عَنْهُمْ وَكَانَ اللَّهُ عَفُوًّا غَفُورًا» (النساء، 99)
- پس اینانند که امید است خدا از آنان درگذرد؛ و خدا همواره گذشت کننده و بسیار آمرزنده (پوشش دهنده) است.
●- متأسفانه در بسیاری از ترجمهها، واژگان «رحمان، عفوّ، غفور، جواد، کریم و ...» را «بخشنده» معنای نمودهاند، در حالی که هر یک از این کلمات (اسماء)، مستقل بوده و معنای جداگانهای دارند!
«بخشندگی» نیز حتی در فارسی، معانی و مصادیق جداگانهای دارد؛ به عنوان مثال: «بخشش مال به نیازمند» با «بخشش کوتاهی و خطای دیگران نسبت به خود» بسیار متفاوت میباشد.
●- «رحمان» یعنی «وجود بخش - هستی بخش»، لذا فرمود: «وَرَحْمَتِي وَسِعَتْ كُلَّ شَيْءٍ - و رحمتم همه چيز را فرا گرفته است / الأعراف، 156»، اما «عَفُو»، یعنی: «بخشش خطاها و گناهان»، چنان که در فارسی نیز رایج است و میگوییم: «فلانی را عَفو کن - مورد عَفو قرار گرفت و ...» اما «غفران»، فراتر از «عَفو» است و البته «عَفو» را نیز شامل میگردد. «غفور» یعنی: «نه تنها مورد عفو قرار میدهد، بلکه پوشش نیز میدهد؛ یعنی: آثار و تبعات دنیوی و اخرویش را نیز اصلاح مینماید.
●- ممکن است کسی خودش مرتکب گناهی نشده باشد، اما تهمتها و جوّسازیهای دیگران به او چسبیده باشد؛ «ذنب» یعنی همین چسبیدنها. لذا اهل عصمت علیهم السلام نیز بسیار استغفار مینمودند تا خداوند غفور پوشش دهد.
www.x-shobhe.ir
www.x-shobhe.com
www.313110.ir
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «خدا کیست؟»