بسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

مقدمه:

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَنَا مِنَ الْمُتَمَسِّکِینَ بِوِلاَیَهِ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْأَئِمَّهِ عَلَیْهِمُ السَّلاَمُ»

شناخت «ولایت - امامت و امام»، از ضروریات اولیۀ عقلی، دینی و مذهبی می‌باشد.

برخی گمان دارد که مبحث ولایت و امامت، به شیعیان و در نهایت به مسلمانان اختصاص دارد، در حالی که پیش از این بیان شد که این گرایش نیز از امور فطری می‌باشد؛ لذا همانگونه که هیچ کسی بی إله، بی‌ معبود و بی ربّ نیست، هیچ کسی هم بی دین محض نیست و همچنین، هیچ کسی بدون امامی که او را پیشوا، رهبر و الگوی خود قرار داده باشد وجود ندارد؛ حال خواه حقایق را شناخته باشد و یا بدلی‌ها و تقلبی‌ها را جایگزین نموده باشد.

«امام سازی» و جایگزینی امامان ساختگی به جای پیشوایان الهی، از همان ابتدای نشر بشر در زمین، تنها راه به انحراف کشاندن و زیر سلطه بردن مردمان بوده و هست، چنان که امروزه کارخانجات «امام‌سازی» به ویژه در غرب [امریکا و اروپا]، همه روزه امامان، پیشوایان و الگوهای جدیدی که به راه آنان بکشانند، تولید می‌کنند و در بازار امت‌ها عرضه می‌کنند.  

این امامان ساختگی، اختصاصی به برخی از جهت‌گیری‌ها ندارند، بلکه از امامان فکری تا امامان رفتاری و عملی، حتی تا ساده‌ترین رفتارها که گفتار، آرایش و پوشش ظاهری  می‌باشد و سایر امور در سبک زندگی [ازدواج، برخورداری از فرزند، الگوی مصرف و ...] می‌باشد را شامل می‌گردد.

بنابراین، هر کسی باید دقت کند که هدف نهایی‌اش کدام است، محبوب غایی‌اش کیست؟ آیا حقیقی و حق است، یا ساختگی و باطل و برای رسیدن به آن، چه کسانی را به عنوان امام، پیشوا، الگو و رهبر برگزیده است و چرا؟!

امام، منتخب و منصوب ربّ است

«امام»، چه امام حق باشد و چه امام باطل، خودش هدف نیست، بلکه پیشوا و رهبری است که پیروان را به سوی هدفی، هدایت می‌کند! به پیامبرش صلوات الله علیه و آله فرمود: «إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرٌ وَلِكُلِّ قَوْمٍ هَادٍ - تو فقط هشدار دهنده‌ای و برای هر قومی، هدایت کننده‌ای هست» (الرّعد، 7).

این امام هدایت کننده به سوی هدفی معین، حتماً از سوی «ربّ» انتخاب و منصوب می‌شود و مقصود از «ربّ» نیز الزاماً «ربّ العالمین» نمی‌باشد، بلکه «ربّ»، یعنی: «صاحب اختیار و تربیت کنندۀ امور». پس، اگر کسی فرعون یا طاغوتی را ربّ خود گرفت، امامش را نیز او انتخاب و منصوب می‌نماید و برای مؤمنان به توحید و معاد، «ربّ العالمین» است که امام هدایت کنندۀ به سوی خود را انتخاب و منصوب می‌نماید. لذا دو دسته امام پدید می‌آیند: امامانی که به امر خدا هدایت می‌کنند و امامانی که به سوی آتش دعوت می‌کنند.

«وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَكَانُوا بِآيَاتِنَا يُوقِنُونَ» (السجدة، 24)

- و از آنها امامان (و پيشوايانی) برگزيديم كه به فرمان ما (مردم را) هدايت می‏كردند بخاطر اينكه شكيبائی نمودند و به آيات ما يقين داشتند.

«وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ لَا يُنْصَرُونَ» (القصص، 41)

- و آنان را پيشوايانى كه به سوى آتش مى‏‌خوانند گردانيديم و روز رستاخيز يارى نخواهند شد.

*- دربارۀ امامان حق، فرمود که به «امر ما هدایت می‌کنند»، چرا که هدایت حتماً به سوی رشد و کمال می‌باشد؛ اما دربارۀ گروه دوم فرمود که «به آتش دعوت می‌کنند»؛ چرا که تنها قدرت شیاطین جنّ و انس، فقط «دعوت به باطل با وسوسه» می‌باشد و پذیرش یا رد، به اختیار انسان می‌باشد.

کدام امام؟

برای آنان که دنیاگرا هستند -جهان‌بینی و باورهای مادی دارند- و انسانیت را در چند سال زندگی به صورت بشر می‌دانند و هیچ کمالی برای انسان به جز اندکی لذت و رفاه مادی بیشتر قائل نیستند [اومانیسم]، نه تنها هیچ فرقی ندارد که چه کسی را به امامت خود برگزینند، بلکه در هر جهت و کاری، از امامی که از سوی ربّ‌شان (نظام سلطه)، تعیین شده، پیروی می‌کنند، حتی امامانشان در مواضع سیاسی، یا خوردن و پوشیدن (مُد) نیز متفاوت می‌باشند، چرا که انسان مشرک، نمی‌تواند یک امام و یا چند امام با یک هدف و در یک خط داشته باشد؛ بلکه اربابان متفرقی دارد که هر کدام برای خود امامانی قرار داده‌اند!

●- اما، کسانی که به توحید و معاد و بالتبع نبوت، وحی، کتاب و اسلام، ایمان آورده‌اند و می‌خواهند صراط مستقیم را بپیمایند، از امامی تبعیت می‌کنند که ربّ العالمین انتخاب و منصوب نموده باشد.

امام حق، انسان کامل است

کسی که قرار است امر خدا و به سوی حق هدایت کند، باید خودش هم بر حق باشد، یعنی از سوی حق انتخاب و منصوب شده باشد - کسی که قرار است امام همگان باشد، باید در تمامی شئون انسانی از همگان برتر باشد، یعنی «انسان کامل» باشد. علمش لدنی باشد، نه آموخته‌هایی از دیگران - در تمامی علوم، از همگان بیشتر بداند - در فضایل اخلاقی برتر باشد - در ایمان و تقوا، کامل‌تر باشد - در عمل صالح، جلوتر باشد و در یک کلمه «انسان کامل» باشد، آن هم نه فقط نسبت به مردمان زمان خویش، بلکه نسبت به همگان در تمامی اعصار؛ چنین انسانی را فقط خداوند متعال ربوبیت و تربیت نموده و فقط او می‌شناسد و اوست که منصوب و معرفی می‌نماید.

حضرت امام رضا علیه السلام در توصیف امام حق فرمودند:

«اَلْإِمَامُ أَمِینُ اَللَّهِ‏ فِی خَلْقِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَى عِبَادِهِ وَ خَلِیفَتُهُ فِی بِلاَدِهِ وَ اَلدَّاعِی إِلَى اَللَّهِ وَ اَلذَّابُّ عَنْ حُرَمِ اَللَّهِ اَلْإِمَامُ اَلْمُطَهَّرُ مِنَ اَلذُّنُوبِ‏ وَ اَلْمُبَرَّأُ عَنِ اَلْعُیُوبِ‏ اَلْمَخْصُوصُ بِالْعِلْمِ‏ اَلْمَوْسُومُ بِالْحِلْمِ‏ نِظَامُ اَلدِّینِ‏ وَ عِزُّ اَلْمُسْلِمِینَ‏ وَ غَیْظُ اَلْمُنَافِقِینَ وَ بَوَارُ اَلْکَافِرِینَ‏ اَلْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لاَ یُدَانِیهِ أَحَدٌ وَ لاَ یُعَادِلُهُ عَالِمٌ‏ وَ لاَ یُوجَدُ مِنْهُ بَدَلٌ وَ لاَ لَهُ مِثْلٌ وَ لاَ نَظِیرٌ مَخْصُوصٌ‏ بِالْفَضْلِ کُلِّهِ مِنْ غَیْرِ طَلَبٍ‏ مِنْهُ لَهُ وَ لاَ اِکْتِسَابٍ بَلِ اِخْتِصَاصٌ مِنَ اَلْمُفْضِلِ اَلْوَهَّابِ‌ فَمَنْ ذَا اَلَّذِی یبْلُغُ مَعْرِفَةَ» (اصول کافی، ج1، کتاب الحجة)

- امام امین خداى عز و جل است در میان خلقش و حجت او است بر بندگانش و خلیفه او است در بلادش و دعوت‏کننده به سوى خداى عز و جل است و دفاع‏کننده از حقوق خداى جل جلاله است. امام کسى است که از گناهان پاک است و از عیوب بر کنار است، به دانش مخصوص است و به حلم و بردبارى موسوم، نظام دین است و عزت مسلمین و خشم منافقین و هلاک کفار، امام یگانه روزگار خود است، کسى با او برابر نیست و دانشمندى با او هم‌طراز نیست، جایگزین ندارد، مانند و نظیر ندارد، بدون تحصیل مخصوص به فضل و از طرف مفضل بدان اختصاص یافته، کیست که‏ بحق شناسائى امام برسد یا تواند او را انتخاب کند؟

●- تطهیر از تمامی ذنوب و مبرای از تمامی عیوب، یعنی همان رتبۀ اعلای «عصمت» و البته که کسی با زور (دیکتاتوری) یا حتی با اکثریت آرای انتخاب کنندگان (دموکراسی)‌، به هیچ یک از این فضایل و مقامات نمی‌رسد و فقط خداوند منّان است که او را تربیت کرده، می‌شناسد، انتخاب و منصوب می‌نماید و توسط پیامبرش صلوات الله علیه و آله، به بندگانش معرفی می‌نماید و برای تبعیت از او بیعت می‌گیرد، تا هدایت شوند و به رشد، کمال و سعادت ابدی دست یابند.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

 

 

کلمات کلیدی:  اصول اعتقادات   امامت