«ایکس - شبهه»: عصمت فقط به معنای گناه نکردن نیست و اساساً گناه نکردن برای دیگران نیز میسر است. چرا که خداوند متعال به همگان فرموده است که گناه نکنید و بدیهی است که او امر به ناشدنی نمی‌نماید. بلکه عصمت مصونیت از خطا و اشتباه نیز هست که مبتنی بر علم است. حال خواهند گفت: پس به هر حال چنین علمی به آنها داده شده و به ما داده نشده است. کاملاً درست است. منتهی علم نفی اراده نمی‌کند. چنان چه ما نیز به همه‌ی علمی که داریم عمل نمی‌کنیم و هنر در این است که انسان به علم خود عمل کند. امیرالمؤمنین علیه‌السلام بدین مضمون فرمودند که هر کس به علمی که دارد عمل کند، خود عارفی خواهد شد.

ابلیس نیز در صف ملائک قرار داشت و از علوم بسیاری برخوردار بود، اما هوای نفس بر او غلبه کرد و رانده شد. سایر انسان‌ها نیز همین‌طور هستند. یکی علم بیشتر دارد و دیگری علم کمتر و علومشان را به یک دیگر منتقل می کنند. انبیای الهی یا اوصیای او نیز دارای علومی هستند که خداوند بدانها وحی نمود [چنان چه بسیاری از علوم را در عقل، فطرت و سرشتمان به ما نیز عطا نمود و فرمود: فالهما فجورها و تقویٰها]. معصومین‌(ع) نیز علوم دریافتی از منبع وحی را به ما منتقل کرده‌اند. قرآن در اختیار همگان هست. احادیث هست، علما هستند، اما همگان ایمان نیاورده و استفاده نمی‌کنند.

در خصوص سن به امامت رسیدن ائمه‌ (ع) مانند حضرات امام جواد در 8 سالگی یا امام زمان (عج) در 5 سالگی، نیز باید توجه شود که اولاً در معجزات الهی این امر بی‌سابقه نیست. حضرت عیسی (ع) در گهواره سخن گفت و فرمود که به من کتاب عطا شده است. ثانیاً در مسئله‌ی علم و عمل به علم، سن و سال مطرح نیست. ما نیز در زندگی و اطراف خودمان افراد بسیاری را دیده یا می‌شناسیم که در سنین کودکی نبوغ داشته و به علومی دسترسی یافته‌اند. مانند بوعلی سینا و یا ... که در دنیا بسیار بوده و هستند. اگر چه این خود نعمتی است، اما چنان چه بیان شد، ایمان و عمل به علم شرط است نه صرف برخورداری از علم. ایمان و عمل به علم نیز به «اراده» بستگی دارد، چه در معصوم (ع) و چه در غیر معصوم (ع).

پس نه تنها علومی که به معصومین عطا شده است، نفی اراده‌ی آنها را نمی‌نماید و هنر در اراده‌ی صحیح در ایمان و عمل به علم است، بلکه برای ما نیز نعمتی است که آنها علوم خود را به ما منتقل می‌کنند و ما باید هنر کنیم که ایمان آورده و عمل نماییم.

این که علم معصومین (ع) به ما داده نشده نیز نه تنها جای غصه و دغدغه‌های شبهه‌آور ندارد، بلکه باید دقت کنیم اولاً همه‌ی علوم به همگان داده نشده است. همه فیزیک نمی‌دانند، همه شیمی نمی‌دانند، همه فضانوردی یا غواصی نمی‌دانند، همه پزشکی نمی‌دانند و ...، اما ضمن این که هر کس علمش را در اختیار دیگران می‌گذارد، همه عقل دارند و می‌دانند که در هر نیازی باید به اهلش مراجعه کنند تا رشد کنند.

اهل عصمت (ع) نیز از وحی گرفته تا سخنان مبتنی بر وحی، علوم‌شان را در اختیار بشریت گذاشته‌اند و بدون طلب هیچ اجر و مزد و با پذیرش زحمات و مشقاتی که ما تحمل یک فقره از آنها را نداریم، ما را هدایت می‌کنند. پس انسان عاقل باید آن علوم را دریافت نماید و به ایشان تأسی نموده و با ایمان اقدام به عمل نماید.

کلمات کلیدی:  اعتقادی   امامت