بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِیمِ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم

اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَيْنِ وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَيْنِ وَ عَلى اَصْحابِ الْحُسَيْنِ 

سلام به محضر شریف امام زمان علیه السلام و سلام خدمت شما بزرگواران.

ایمان به خداوند سبحان، یعنی ایمان به حق - برگزیدن دین مبین اسلام، یعنی برگزیدن دین حق «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ - او كسى است كه رسولش را با هدايت و دین حق فرستاد، تا آن را بر همۀ آيين‌ها غالب گرداند، هر چند مشركان كراهت داشته باشند!» (التوبة، 33) - و پیروی از ولایت و امامت الهی، یعنی پیروی از امام بر حق و حرکت در صراط مستقیم و راه حق.

در دنیا هیچ دین، آیین، مکتب و ایسمی نیامده که چون اسلام عزیز به "حق" توجه داده باشد و این چنین بر ضرورت رعایت حق و حقوق تأکید نموده باشد.

قرآن کریم به حق نازل شده است؛ امامان علیهم السلام که قرآن ناطق‌اند، همه بر حق هستند، به سوی حق حرکت و هدایت کرده و می‌کنند؛ و حرکت سیدالشهداء، امام حسین علیه السلام نیز برای احیای حق و مقابله با باطل بود. عدل حق است و ظلم باطل است.

اگر چه هیچ موجودی در این عالَم بیهوده آفریده نشده و جایگاه و نقش خود را دارد، پس حقّ و حقوقی دارد که آدمی باید آن را رعایت کند؛ اما حقّ و حقوق را به طور کلی به دو دسته تقسیم کرده‌اند که عبارتند از: "حق الله" و "حق النّاس"؛ و دقت داشته باشیم که هر حق النّاسی، ابتدا "حق الله" است؛ چرا که این حقوق را خداوند متعال وضع و امر نموده است. پس، اگر کسی اسراف کند، هم حق الله را نافرمانی کرده که فرموده اسراف نکنید، و هم نظام اخلاقی، رفتاری و اقتصادی جامعه را به مخاطره می‌اندازد که حق الناس است.

حال برگردیم به رعایت حق الله و حق الناس، در مراسم عزاداری.

برخی بی‌هیچ دلیلی، شایع می‌کنند که هر کسی در عزاداری، آزاد است که هر کاری دلش خواست بکند و هر گونه اعتراض و نقدی به او، پیچیدن به دستگاه امام حسین علیه السلام است!

خب، این حرف مفت است، غلط است و ایجاد انحراف می‌کند. آیا خداوند متعال در جایی یا در کاری، انسان را آزاد گذاشته تا هر چه دلش خواست بگوید و هر کاری که دلش خواست انجام دهد؟! حلال خدا در هیچ شرایطی حرام نمی‌شود و حرامش نیز هیچگاه حلال نمی‌شود. تمامی دشمنی‌ها با پیامبر اکرم و اهل عصمت علیهم السلام برای این بوده که حلال و حرام خدا را دلبخواهی جابه‌جا نمی‌نمودند.

وقتی مداحی دورغ و راست و حتی بی‌ادبی را به هم می‌آمیزد تا شوری ایجاد کند، هم حق الله را ضایع کرده است و هم حق الناس را زیر پا گذاشته است!

وقتی کسی زیر پرچم ابا عبدالله الحسین علیه السلام و به بهانۀ شدت عزاداری برای او، به سر خودش و حتی کودک دو سه ساله‌اش قمه می‌زند و تمامی رسانه‌ها، خبرگزاری‌ها و شبکه‌های اجتماعی تصویر آن را پخش می‌کنند تا مسلمانان را احمق و وحشی نشان دهند، او علیه اسلام، مسلمین و نهضت بزرگ امام، ضد تبلیغ می‌کند، مردم را از اسلام می‌ترساند و از راه امامان فراری می‌دهد و این ضایع کردن "حق الله" و "حق النّاس" با هم است.

اما، رعایت "حق الناس" در میان جمع، بسیار سخت‌تر است. اگر رعایت شود، ثوابی بس بزرگتر دارد و اگر رعایت نشود، گناهش با استغفار و توبه قابل جبران نیست.

برخی گمان می‌کنند که اگر گناهی عمومی شد و بسیاری مرتکب آن شدند، دیگر گناه نیست؛ و برخی به بهانۀ کسب ثواب نیز مرتکب بزرگترین گناهان در ضایع کردن "حق النّاس" می‌شوند!

خودرویش را وسط خیابان و یا روی پل، یا پیاده‌رو پارک می‌کند و می‌گوید: «همه همین کار را می‌کنند، پس اشکالی ندارد!» - برای خرید نان، در صف نمی‌ایستد و لقمه‌اش را حرام و مخلوط به حق الناس می‌کند و خیال می‌کند زرنگی کرده است!

در حرم‌ها بسیار دیده‌اید که یک نفر زن یا مرد، به تنهایی یا به همراه چند نفر دیگر، دست‌ها را از دو طرف خم می‌کنند، با آرنج خود به ده‌ها نفر ضربات شدید وارد می‌کنند، چند دنده را می‌شکنند تا دستشان به ضریح برسد و گمان دارند که وقتی دست‌شان به ضریح رسد، امام به ایشان بارک الله می‌گوید و ثواب مضاعف هم نصیب‌شان می‌شود!

●- عزاداری برای سیدالشهداء و سایر شهدا و اسرای کربلا هم همین‌طور است. حق الله و حق النّاس دارد که باید رعایت شود.

یک چادر در خیابان نصب کرده، چندتا بلندگو یا اکوی خفن گذاشته و از صبح تا شب نوحه پخش می‌کند! خودش هم نیست، فقط یک نفر را گذاشته که وسایل را ندزدند و غروب دو سه نفر می‌آیند و چای و شربت می‌دهند؛ اما این سر و صدای وحشتناک، که نه تنها کسی را متذکر و محزون نمی‌کند، بلکه آزار می‌دهد و متنفر می‌سازد، هم چنان ادامه دارد! خب این عوامی، هم ضد تبلیغ و ضایع کردن حق الله است، و هم سبب آزار مردم می‌شود و حق الناس است.

حالا در روز تاسوعا و عاشورا که عموم مردم در دسته‌جات گوناگون، در خیابان‌ها عزاداری می‌کنند، اشکالی ندارد که صدای نوحه‌ای نیز کمی بلند باشد، اما یک دهه چرا؟ از صبح تا شب چرا؟ یکی بیمار است، یکی می‌خواهد بخوابد، مدرسه یا بیمارستان در آن نزدیکی هست، کارکنان شرکت‌ها و ادارات نمی‌توانند کار کنند.

دسته‌ای را در دو صف به خیابان آورده که در نهایت پنجاه تا صد نفر می‌باشند، اما یک صف در یک طرف خیابان و یک صف در طرف دیگر خیابان و دو سه تا عَلَم بزرگ هم در جلو، و چند نفر هم کل خیابان را می‌بندند! خب چرا؟ می‌توانند با فاصلۀ دو متر از هم بروند تا تردد خودروها نیز جریان داشته باشد. اینها همه تنفر و اعتراض ایجاد می‌کند که "حق الله" است و حقوق مردم را ضایع می‌کند که "حق الناس" است.

یک چادر زدی و می‌خواهی چای یا شربت بدهی. بسیار عالی، قبول باشد؛ اما چرا سه نفر را با سینی به وسط خیابان می‌فرستی تا یک ترافیک چند صد متری درست شود و همه ناسزا بگویند؟! اینها هم حق الله است که دیگران را متنفر می‌سازد و ضد تبلیغ می‌شود و هم حق الناس است.

●- بله، مراسم عزاداری، به ویژه در محرم و صفر، تبلیغ و نمایش هست، اما باید نمایش حق باشد، نه نمایش عوامی‌ها، بی‌بند و باری‌ها و ظلم به دیگران.

●- پس، بکوشیم تا درست و در سطحی عالی عزاداری کنیم تا مقبول و مؤثر باشد - بکوشیم که ضمن عشق و خلوص، و ضمن ماتم و اندوه، مؤمنانه، متقیانه، مؤدبانه، با اخلاق و منضبط عزاداری کنیم؛ هم حق الله را رعایت کنیم و هم حق النّاس را مراقب باشیم که ضایع نشود و به جای ثواب، گناه نکرده باشیم.

معظم داشتن "شعائر الله"، به رعایت حق الله و حق النّاس است.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛      

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   صوتی   عزاداری   «آداب عزاداری»