پایگاه پاسخگویی به سؤالات  شبهات (ایکس – شبهه): در این پرسش، دو نکته‌ی مجزا وجود دارد: یکی طولانی شدن غیبت به خاطر گناهان ما، و دیگری قسم دادن و موجه بودن آن؟ و البته یک نتیجه‌ی پنهان و غلط را نیز القا می‌کند که چون خودمان گناهکاریم، پس نزدیک شدن ظهور را دعا ننماییم!

یک – ظهور و قیام حضرت حجة بن الحسن، امام مهدی علیه السلام، نه تنها امر ساده‌ای نیست، بلکه تحولی بزرگ در نظام هدایت و تحقق وعده‌های الهی برای دنیا می‌باشد. این ظهور و قیام، برای خوشحالی و یا راحت شدن دل مؤمنان نیست، بلکه برای اسقاط نظام سلطه و استقرار حکومت عدل الهی در سرتاسر جهان و برای تمامی ضعیف نگاه داشته شدگان است؛ لذا مستلزم مساعد شدن زمینه‌ها و فراهم شدن شرایط لازم برای امکان وقوع می‌باشد.

دو – مسئله را ساده نپنداریم؛ ظهور و قیام حضرت امام مهدی علیه السلام، فقط برای شیعیان، آن هم شیعیان ایران یا عراق نمی‌باشد، بلکه مردم چین، ژاپن، هند، امریکا، اروپا و سرتاسر جهان را نیز شامل می‌گردد؛ پس امر بسیار عظیمی است، مانند معادی است که نه در آخرت، بلکه در دنیا رخ می‌دهد. چنان که آیاتی چون آیات زیر، هم به قیامت صدق دارد و هم به ظهور:

وَاسْتَمِعْ يَوْمَ يُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَكَانٍ قَرِيبٍ *

و گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکانی نزدیک ندا می‌دهد (هر کسی این ندا را از نزدیک می‌شنود)

يَوْمَ يَسْمَعُونَ الصَّيْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِكَ يَوْمُ الْخُرُوجِ * (ق، 41 و 42)

روزی که همگان این صیحه‌ی حق را می‌شنود، این است روز خروج.

سه – امام علیه السلام، دو شأن دارد که عبارتند از: «امامت» و «حکومت». امر امامت، هیچ ربطی به مردم ندارد و پذیرش یا عدم پذیرش مردمان نیز هیچ تأثیری بر آن ندارد؛ چرا که امام را خداوند متعال تعیین و منصوب می‌نماید، خواه مردمان بپذیرند، تبعیت کنند و به فلاح برسند، و خواه نپذیرند و نافرمانی کنند و به هلاکت در افتند. اما امر حکومت، مستلزم پذیرش و استقبال مردمان می‌باشد.

معنای پذیرش مردمان نیز این نیست که مردم حق دارند نپذیرند و ملاک رأی مردم است؛ بلکه این است که مردم باید بپذیرند، و اگر نپذیرند، خودشان دچار این همه مظالم می‌شوند؛ ولی در هر حال، تا مردم نخواهند، هیچ حکومتی استقرار نمی‌یابد. چنان که برای حضرات امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین و سایر ائمه اطهار علیهم السلام نیز چنین بوده و هست.

چهار – بدیهی است که قیام، مقابله با نظام‌های سلطه و اسقاط آنها، و بالاخره استقرار حکومت عدل الهی، نیرو و یاران متقی، بصیر، هوشیار و مجاهد می‌خواهد؛ لذا گفته می‌شود که از علل اصلی طولانی شدن ظهور، عدم آمادگی و یا گناهان ما شیعیان می‌باشد، چرا که انتظار می‌رود اولین گروه از یاری کنندگان، شیعیان آن حضرت باشند، نه کفار امریکا، چین و ژاپن!

گناهان:

دقت کنیم که "گناه" صرفاً به دروغ، غیبت، کسب حرام و ... محدود نمی‌گردند، بلکه غفلت، بی‌توجهی، بی‌بصیرتی، امام نشناسی، دشمن نشناسی، موقعیت نشناسی، عدم حضور به موقع، فعال و مؤثر در صحنه، همه از گناهان کبیره است. تا جایی که می‌فرماید: «کسی که بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت (غیر مسلمان) مرده است».

مگر ترور امیرالمؤمنین، امام حسن، امام حسین و سایر ائمه اطهار علیهم السلام، به خاطر همین گناهان نبود؟ آیا عامل مؤثر در وقوع فاجعه‌ی کربلا، وجود یزید شرابخوار و میمون‌باز، یا سی هزار نفر لشکر شامی بود، یا غفلت صدها هزار نفر از مسلمانانی که به رغم شناخت و حتی محبت به امام، غفلت ورزیدند؟!

قسم دادن:

بله، ما از خداوند متعال می‌خواهیم که "به حق محمد و آل محمد صلوات الله علیهم اجمعین"، به ما نظر لطف داشته باشد، از گناهانمان درگذرد و حاجاتمان را روا دارد؛ اما این وسیله و شفاعت قرار دادن نزد خداوند متعال می‌باشد، ولی اصولاً قسم دادن اشخاص، کار احسنی نیست، به ویژه آن که کسی امام زمان علیه السلام را به جان مادر بزرگوارشان، حضرت سیدة النساء، فاطمه زهراء قسم بدهد! مگر این امر مهم، با قسم دادن حل می‌شود و یا به وقوع می‌پیوندد؟!

امام رضا علیه السلام می‌فرمایند: «هر کسی که دعا کند و در پی آن نرود، خودش را مسخره کرده است»؛ بنابراین، کسی که منتظر و مشتاق ظهور و قیام ایشان است، ضمن دعا و طلب از باریتعالی، خودسازی می‌کند، سعی می‌کند گامی در جهت تعجیل ظهور بردارد، مانعی را رفع و مزاحمی را دفع نماید؛ نه این که هیچ کاری نکند و مرتب قسم به این و آن بدهد که زودتر بیا!

وحدت:

غفلت‌ها، گناهان، قصورها و تقصیرهای ما، فقط یک بخش از علل و عوامل تأخیر می‌باشد؛ اما بخش اعظم دیگر "وحدت قلوب" در محبت، مودت و وفای به عهد می‌باشد.

فرمود: اعتصام به حبل الله، باید جمعی باشد و تفرقه به آن راه نیابد: « وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا » - بنابراین، اگر یک و نیم میلیارد مسلمان، همه شیعه و عاشق امام زمان علیه السلام باشند، اما هر کدام به تنهایی اظهار محبت در عمل (مودت) داشته باشند، ظهوری در کار نخواهد بود، چرا که وقوع این امر مهم،  مستلزم وحدت قلوب محبان می‌باشد، چنان که امام زمان علیه السلام می‌فرمایند: هم دوری از گناهان و کارهای نکوهیده لازم است، و هم وحدت قلوب در محبت و وفای به عهد:

«وَ لَوْ أَنَّ أَشْیاعَنَا وَفَّقَهُمْ اللَّهُ لِطَاعَتِهِ عَلَی اجْتِمَاعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفَاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیهِمْ لَمَا تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیمْنُ بِلِقَائِنَا وَ لَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعَادَةُ بِمُشَاهَدَتِنَا عَلَی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِهَا مِنْهُمْ بِنَا فَمَا یحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا یتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَکرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ» (احتجاج، ج2، ص499)

ترجمه: اگر شیعیان ما که خداوند توفیق طاعتشان دهد، در راه ایفای پیمانی که بر دوش دارند، همدل می‌شدند، میمنت ملاقات ما از ایشان به تأخیر نمی‌افتاد، و سعادت دیدار ما زودتر نصیب آنان می‌گشت، دیداری بر مبنای شناختی راستین و صداقتی از آنان نسبت به ما؛ علّت مخفی شدن ما از آنان چیزی نیست جز آن چه از کردار آنان به ما می‌رسد و ما توقع انجام این کارها را از آنان نداریم.

 

مرتبط:

●- برای تعجیل در ظهور حضرت مهدی (عج) چه کنیم؟ می‌گویند: شما دعا کنید. آیا کافیست؟ چگونه دعا کنیم؟ (28  تیر 1392)

●- اگر 313 جوانمرد واقعی پیدا شوند امام زمان ظهور می‌کند؛ آیا دردوران دفاع مقدس 313 مرد واقعی نداشتیم؟ (19خرداد 1394)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

می‌گویند: طولانی شدن غیبت، به خاطر گناهان ماست؛ در عین حال ایشان را به جان مادرشان یا ... قسم می‌دهیم که زودتر بیاید! آیا درست است؟!

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9469.html 

 

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

   

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام مهدی   غیبت