بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ                   

 

اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أبا صالِحَ المَهدی  .

سلام دوستان؛

متأسفانه، مبحث "غیب" به طور عام، و "غیبت امام زمان علیه السلام" به طور خاص، برای همگان روشن نیست و به همین دلیل، گاه اذهان با سؤالات و حتی شبهات گوناگونی مواجه می‌گردند!

یکی از بهترین روش‌های شناخت، توجه به خود و عالم هستی می‌باشد، چرا که حتماً و یقیناً مصداقی از آن چه مورد نظر است را در خود و جهان هستی می‌یابیم؛ و بدیهی است که اگر نیابیم، اصلاً نمی‌توانیم بشناسیم! انسان، چون [کم یا زیاد] علم، قدرت، جود، کرم و ... دارد، می‌فهمد که «خداوند سبحان، علیم، قادر، جواد و کریم است» یعنی چه؟ و چون خودش سبب یا واسطه رساندن رزق می‌شود، می‌فهمد که «خداوند رازق و خیرالرازقین است» یعنی چه؟ و چون خودش "حبّ و بغض" دارد، می‌فهمد که «محبت و یا غضب الهی، یعنی چه»؟

اینها همه به خاطر این است که عالم هستی، همه مظهر اسمای الهی است، یعنی این اسم‌ها، در عالم و در وجود ما ظهور دارد.

خداوند سبحان:

از قرآن کریم، در مورد غیبت و ظهور حق تعالی، می‌آموزیم که «‌هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ - اوست اول و آخر و ظاهر و باطن و او به هر چيزى داناست / الحدید،3».

بدیهی است که اگر در وجود خود مقوله‌هایی چون اول و آخر بودن، یا ظاهر و باطن را نیابیم، به هیچ وجهی مفاهیم و مقاصد این اسما را درک نخواهیم نمود! اما پرسش ذهن اینجاست که آیا "هم ظاهر بودن و هم باطن بودن"، و یا "هم ظهور و هم غیبت داشتن"، تناقض نیست؟!

پاسخ این است که «خیر تناقض نیست»، چرا که تناقض وقتی صدق می‌یابد که دو امر متناقض، در یک موضوع و جهت واحد باشد.

پس او، به جهتی "ظاهر" است، چرا که همه چیز (حتی خود ما) با نشانه‌ها دیده و شناخته می‌شوند، و علائم و نشانه‌های وجود او، حیّ، قیوم، علیم، حکیم، قادر، خالق، مالک و ربّ العالمین بودن او، همه جا مشهود است؛ و به جهتی غایب است، چرا که نه جسم است که با چشم مادی دیده شود، و نه هیچ عقل، دانش و بصیرتی بر او احاطه می‌یابد.

خورشید:

به عنوان مثال در عالم ماده، "خورشید" هم ظاهر است و هم غایب. در روز روشن برای کسی که به صورت مستقیم یا غیر مستقیم به آن نگاه کند، یا به نور و حرارتش توجه کند، ظاهر و مشهود است، برای کسی که به غاری می‌رود، و یا اصلاً به خورشید توجهی ندارد، غایب می‌شود؛ روز برای ما ظاهر است، و شب برای ما غایب است. برای ما غایب است، نه این که خودش غایب باشد.

خورشید، آنگاه که در پس پرده‌ی ابرهاست، یعنی ابرها حجابی می‌شوند برای دیدن ما، در عین غایب شدن از دیدگان، باز هم ظاهر و مشهود است؛ حتی آنگاه که به اصطلاح غروب می‌کند، نه تنها در نیمکره‌ی مقابل ظاهر است، بلکه در نیمکره‌ی شب نیز با انعکاس نورش به ماه و ستارگان، ظاهر می‌باشد.

پس خورشید، به جهتی ظاهر است و به جهت دیگری غایب، برای یکی ظهور دارد و برای دیگری غیبت از دیدن، نه غیبت وجودی.

من و شما:

من و شما، حتی برای خودمان، هم ظهور داریم و هم غیبت! چنان که مغز و قلب هستند و با کارکرد مدام‌شان ظهور دارند، اما آنها را نمی‌بینیم و از دیدگان ما غیبت دارند. یا به حالتی که در ما هست، توجه می‌نماییم، پس برایمان ظهور می‌یابد، و به حالتی که در ما هست، بی‌توجه می‌شویم و از نظرمان غایب می‌گردد.

همین الان که شما این متن را مطالعه می‌نمایید، من و شما، در عین حال که برای خودمان و بسیاری دیگر، ظهور داریم، از نظر یک دیگر غایب هستیم، و به لحاظ این مخاطب یکدیگر شده‌ایم، برای یک دیگر نیز ظهور داریم.

امام زمان، حضرت مهدی علیه السلام:

غیبت و ظهور ایشان نیز همین‌طور است. چنین نیست که وجود ایشان در غیب یا غیبت باشد! چنین نیست که آثار وجودی ایشان در انجام امور مربوط ولایت و امامت‌شان در غیبت باشد! کسی که وجودش غایب باشد که نمی‌تواند ولیّ الله، حجة الله و امام باشد!

ظهور:

امام مهدی علیه السلام، فرزند حضرت امام حسن عسکری علیه السلام، در سال 255 هجری به دنیا آمدند، همچون هر نوزاد دیگری که به دنیا می‌آید – "یَمشی فِی الأَرض" روز زمین زندگی می‌کنند، نه در آسمان‌های سوم و چهارم زندگی می‌کنند و نه در چاه یا پشت کوه قاف، یا بالای ابرها – "کَاَحَدٍ مِن النّاس"؛ زندگی ایشان، همچون زندگانی پیامبر اکرم و سایر اهل عصمت علیهم السلام، مانند سایر مردمان است؛ می‌خورند، می‌آشامند، بیمار می‌شوند، بهبودی می‌یابند، حرکت، فعالیت و آمد و شد دارند، خوشحالی و ناراحتی دارند، خنده و گریه دارند، از تشکیلاتی بسیار عظیم و پیچیده‌ای برخوردار می‌باشند و ... . پس ظهور دارند و ظاهر هستند.

غیبت:

غیبت ایشان از دو منظر یا دو وجه است، که عبارتند از: "غیبت از شناسایی" و "غیبت از حکومت"!

"غیبت از شناسایی" - «يَرَوْنَهُ وَ لاَ يَعْرِفُونَهُ – او را می‌بینند، ولی نمی‌شناسند»؛ حتی چنین نیست که هیچ کسی ایشان را نبیند، و یا فقط به ندرت کسی در خواب یا بیداری ببیند، بلکه بسیاری او را می‌بینند، اما نمی‌شناسند! مانند ما که روزانه هزاران نفر را می‌بینیم، اما چون نمی‌شناسیم، متوجه نمی‌شویم که چه کسانی را دیده‌ایم یا چکاره‌اند؟ آیا پزشکی عالیقدر، یا نخبه‌ای متخرع، یا فردی نابغ هستند یا عوام؟ بسیاری در عصر حیات و حضور پیامبر اکرم و ائمه‌ی اطهار صلوات الله علیهم اجمعین نیز آنان را می‌دیدند، اما نمی‌شناختند. برخی با تذکر دیگران متوجه می‌شدند که این شخصی که دیدند، همان پیامبر یا امامِ خداوند سبحان است.

معنای دیگر غیبت از دیدار و شناسایی، این است که شما نمی‌توانید به اراده‌ی خود به دیدار ایشان بروید، جا و مکانی را نمی‌شناسید که به زیارت بروید؛ بلکه اگر دیداری رخ دهد، اراده‌اش یکطرف و از سوی ایشان می‌باشد.

"غیبت از حکومت" – اما مسئله اصلی که باید به آن توجه نماییم، و در اصل منتظر پایان یافتن آن هستیم، "غیبت از حکومت"، نه غیبت از ولایت، امامت یا دیدار ایشان است. و این مهم را نیز بسیار تجربه نموده‌ایم، چنان که تمامی امامان علیهم السلام، غیب از حکومت داشتند. حکومت امیرالمؤمنین علیه السلام، پس از 25 سال به ظهور رسید، حکومت امام حسن مجتبی علیه السلام، پس از 6 ماه غایب شد، در حالی که خودشان ظاهر بودند و سایر ائمه‌ی اطهار علیهم السلام، در عین حضور در میان مردم، از حکومت غایب بودند.

انتظار ظهور ما؛ صرفاً انتظار دیدن صورت مبارک ایشان نیست! این که بدون ظهور نیز ممکن است پیش آید و چه بسا بسیاری امامان را دیدند، حتی با آنها گفتگو داشتند، حتی مدتی رفاقت داشتند، اما کارشان به دشمنی و حتی جنگ با امام زمان‌شان انجامید! بلکه "انتظار ما"، پایان یافتن "غیبت از حکومت" است که در قیام ایشان محقق می‌گردد.

این غیبت است که برای آدمیان و جوامع بشری، ناراحت کننده، زجرآور و خسارت‌زا می‌باشد – این غیبت است که انتظارش، به مثابه‌ی شمشیر زدن در رکاب رسول الله صلوات الله علیه و آله می‌باشد – این غیبت است که انتظار پایانش، والاترین عبادت‌هاست – این غیبت است که امت منتظر را مبدل به بهترین امت‌ها نموده است؛ چرا که این "غیبت" و این "انتظار"، مسئولیت‌آور و سازنده است.

پس ایشان، هم ظاهر هستند و هم غایب.

 

مشارکت و هم‌افزایی (موضوع یادداشت و نشانی لینک متن، برای ارسال به دوستان در فضای مجازی)

موضوع یادداشت:

ظهور و غیبت – آیا امام زمان علیه السلام، ظاهر هستند یا غایب - اکنون ظهور دارند یا غیبت؟

متن یادداشت:

 

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9515.html

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

 

  

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت   امام مهدی   غیبت