«ایکس - شبهه»: در هر زیارتی و نیز هر فرازی در یک زیارت، از منظری به امام (ع) توجه شده و معارفی را منتقل می‌نماید. به عنوان مثال در زیارات ائمه و امام حسین (ع)، بسیار از مقامات و مناقب آنها سخن رفته است، اما در زیارت عاشورا چنین نیست. چرا که زیارت عاشورا یعنی زیارت امام (ع) در موقعیت عاشورا. در چنین موقعیتی که دشمن در مقابل قرار گرفته است، زایر باید به هنگام حضور، سریعاً اعلام مواضع کند و جهت و جناح خود و به اصطلاح امروزی خط خود را مشخص نماید. لذا در زیارت عاشورا از ابتدا تا انتها، زائر از خودش و از مواضع خودش می‌گوید. از «انی» و «منی» می‌گوید.

در زیارت وارث نیز ابتدا به امام (ع) از منظر وصایت و وراثت در مقوله‌ی نبوت، ولایت و امامت توجه دارد، چرا که او [امام] وارث و وصی انبیاء و اوصیای الهی است. لذا از حضرت آدم (ع) شروع می‌کند و به ختم نبوت می‌رسد و سپس به «السلام علیک یا وارث امیرالمؤمنین»، یعنی پایان نبوت و آغاز امامت ختم می‌کند و حتی مثلاً «یا وارث الحسن المجتبی علیه‌السلام» نیز ندارد. یعنی نبوت و رسالتی که با حضرت آدم (ع) آغاز شد و با حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله ختم گردید، در امامت سریان یافت و امام حسین (ع) وارث و وصی آن است. بدیهی است که در مقوله‌ی نبوت و وصایت که امامت دین و امت را بر عهده دارد، وراثتی از حضرت فاطمه زهراء علیها‌السلام وجود ندارد. اما هنگامی که [در فراز بعدی] به نَسَب آن حضرت توجه دارد، «السلام علیک یابن فاطمة‌الزهزاء» بیان می‌گردد.

  

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   زیارت