پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): خواب شبیه زندگی پس از مرگ میباشد! زنده هستید، اما اختیار از شما سلب شده است – چشم و گوش بدنتان بسته شده، اما میبینید و میشنوید – در بستر آرمیدهاید، اما از مکانی به مکان دیگری میروید – دهان شما بسته است، اما در عالم رویا میخورید، میآشامید و لذت میبرید – در اتاق شما چیزی نیست و یا دیگران نیز آرمیدهاند، اما صورتها یا اتفاقات خوشحال کننده، ترسناک، لذت بخش و یا اذیت کننده میبینید و خوشی یا ناخوشی آن را نیز کاملاً درک مینمایید – ممکن است دیگری را ببینید که پیر یا جوانتر شده است، اگر چه در قید حیات نباشد و ... .
●- اینها همه، از آیات الهی و دلایل مشهود بر همگان است که آدمی به غیر از این بدن و صورت مادی، روح، بدن و صورت مثالی هم دارد. روح او، همان نَفس و جان اوست و بدن و صورت مثالی او نیز مانند همین بدن و صورتش میباشد، اما بدون عناصر مادی و جرم.
●- از اینرو، ادراکات آدمی نیز محدود به درک محسوسات با قوای حسی نمیباشد؛ چنان که در عالم بیداری نیز "محبت و تنفر" را درک میکند – از کسب علم لذت میبرد – از ظلم و بیعدالتی ناراحت میشود ... و اینها هیچ کدام مادی نیستند که با محسوسات ادراک گردند.
●- روح همیشه به هر سو که "توجه" کند، همان را درک میکند و از غیر آن غافل میگردد؛ و چون روح به شدت به جسم خود علاقمند است، بیشتر متوجه آن است، پس متوجه غیر نمیگردد.
بنابراین، بدن، خود یکی از موانع و حجابهای ادراکهای غیر و فوق آن میگردد.
●- به هنگام خواب، روح درجهای از تعلق به بدن مفارقت پیدا میکند، چنان که هنگام مرگ، کاملاً مفارقت مییابد و متوجه عالم دیگر (برزخ) میگردد و در آنجا با بدن و صورت مثالی، به حیاتش ادامه میدهد.
●- بنابراین، وقتی انسان میخوابد، روحش نمیخوابد، چنان که وقتی میمیرد، روحش نمرده و زنده است. لذا در خواب، متوجه عالم دیگر میگردد، بدنها و صورتهای مثالی انسانها، حیوانات، اجسام، شهرها، شخصیتها و افراد را میبیند.
●- اگر روح در طول بیداری، کاملاً درگیر و اسیر نفس مادی (حیوانی) شده باشد، مثلاً بدن پرخوری کند – خسته شود – ذهن مشوش گردد – اعصاب تحریک شود – تخیلات فراوان، جای تعقل و تفکر را بگیرد و ...؛ در عالم رؤیا، همین آشفتگیها برایش صورتسازی میشود.
●- اگر روح در طول بیداری، متوجه حقایق عالم هستی باشد - متوجه خدا و حقیقت خود باشد – متوجه ضرورت رشد و کمال وجودی باشد – متوجه هدف غایی (معاد) باشد – متوجه رعایت بایدها و نبایدهای روحی، روانی و جسمی در مسیر باشد و ...؛ ممکن است در عالم رویا نیز بدنها و صورتهای مثالی حقیقی را ببیند و لذات یا المهای آن را درک نماید و یا پیامهایی دریافت نماید که حقیقت دارند.
●- بدن، محصور به "زمان و مکان" میباشد، اما روح در قالب زمان و مکان نمیباشد، چنان که ممکن است در نمازی به معراج نیز برود؛ یا چنان که بدنش اینجاست، اما توجه، فکر یا دلش جایی دیگر است؛ در واقع خودش آنجاست، نه اینجایی که بدن او قرار گرفته است.
بنابراین، وقتی در خواب، روح از بدن مفارقتی نسبی پیدا میکند، فراتر از زمان و مکان میرود؛ و فرای عالم ماده را درک میکند، لذا چه بسا گذشته یا آیندهای را در صورت برزخی مکانی خاص ببیند.
●- در نتیجه، به خاطر این تعلقات و تألمات روحی است که رویاها، به دو دستهی "کاذب" و "صادق" تقسیم شدهاند؛ چنان که در حالت بیداری نیز "غم و شادی کاذب" - و یا - "لذت و الم صادق" – ویا – "امید و ترس واهی" – و نیز "امید و ترس حقیقی و واقعی [خوف و رجاء]" وجود دارد.
صورتهای مثالی:
صورتهای مثالی که در عالم خواب (رویا) دیده میشوند، همیشه عین یا شبیه صورت واقعی آنها در عالم ماده (بیداری) نیستند، چنان که در قیامت نیز عدهای با صورت نورانی، عدهای ظلمانی، عدهای به شکل حیواناتی که صفتشان در آدم تجلی یافته است (درندگی گرگ – شهوترانی خوک – ادا درآوردن و مسخره کردن میمون ...) محشور میگردند، چرا که صورت حقیقی آنها در دنیا همین بوده است، منتهی پشت حجاب ماده رفته و دیده نمیشدند.
از این رو برای خواب صادق، گاه تعبیر لازم است. چنان که گفتهاند: تعبیر نوشیدن شیری گوارا، کسب علمی مفید است – دیدن احشام، برکت در مال است – افتادن دندانها، چه بسا از دست دادن نزدیکان باشد – دیدن مردن کسی، چه بسا نشانهی عمر بیشتر او باشد و ... .
به تعبیر رؤیای عزیز مصر، توسط حضرت یوسف علیه السلام توجه کنید که چگونه از گاوهای چاق و لاغر، تعداد و بلعیدن یک دیگرشان، هفت سال برکت و هفت سال قحطی را درک و تعبیر نمود.
وحی و الهام:
رؤیای صادقه، یکی از اقسام "وحی و الهام" است. خواه وحیِ مختص انبیا علیهم السلام باشد، چنان که به حضرت ابراهیم علیه السلام و پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله نازل میگردید، و چه وحیِ عمومی که از آن تعبیر به "الهام" میگردد، البته نه این که الهام فقط از طریق رویای صادقه میباشد، بلکه رویای صادقه، یکی از گونههای وحی الهامی است که خداوند متعال به تمامی بندگانش نازل مینماید.
نکته:
در عین اهمیت رویای صادقه و بیاهمیت بودن رویای کاذب که به آن «اضغاث و احلام – خوابهای شوریده و پریشان» میگویند؛ آن چه بیشتر اهمیت دارد و انسان نسبت به آن مکلف و مسئول (مورد سؤال) میباشد، عالم بیداری و اهداف، توجهات، بصیرتها، نیات و عملکردها در حالت بیداری میباشد.
بابت رؤیای دیده شده، نه از کسی سؤالی میکنند و نه بابتش به کسی پاداش و یا کیفر میدهند، اما حتی نگاه با گوشه چشم در حالت بیداری ضبط و ثبت میگردد و انسان در مقابلش مسئول است، چنان که فرمود:
«وَلَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا» (الإسراء، 36)
ترجمه: از آنچه به آن آگاهی نداری، پیروی مکن [بر جهالت ایستادگی نکن]، چرا که گوش و چشم و دل، همه مسؤولند.
توقف در نادانی و جهل، ناشکری در نعمت چشم، گوش و قلب انسانی (روح) میباشد، ضایع کردن این نعمت و فیض بزرگ الهی به بشر میباشد، به کار نیانداختن استعدادهایی است که وجه تمایز انسان با حیوان میباشد، چرا که حیوانات نیز از چشم، گوش و قلب مادی برخوردارند، لذا فرمود: « وَلَا تَقْفُ »، از آن چه علم نداری، پیروی نکن - از ظن، گمان و ایسمهایی که همه از روی گمان است، پیروی نکن – از اوهام و تخیلات خود و دیگران پیروی مکن و بر این نادانیها تعصب نورز.
*- پس به بیداری و مُدرکات آن اهمیت دهیم؛ خواب طولانی در پیش است، اما مدت بیداری کوتاه است. اگر بیدار و بصیر باشیم؛ رؤیاها نیز از بخار معده و یا فشار اعصاب نخواهد بود؛ بلکه درک حقایقی دیگر خواهد بود که به علم میافزاید و علامت، نشانه و راهگشا خواهد بود. ان شاء الله.
مرتبط:
دانشمندان مادهگرا میگویند: چون کور مادر زاد، خواب نمیبیند، پس روح، الهام و... وجود ندارد! چه پاسخی باید به مادهگرایان داد که مجاب شوند؟ (17 فروردین 1397)
مشارکت و همافزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)
پرسش:
آیا در خواب، این روح ماست که خواب میبیند؟ مثلاً در جایی با کسی صحبتی میکند و یا به زیارت میرود و یا ...؟!
پاسخ:
http://www.x-shobhe.com/shobhe/9221.html
پیوستن و پیگیری در پیامرسانها:
کلمات کلیدی:
گوناگون زیارت