پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس - شبهه): 

بدیهی است که با توجه به نزدیکی ماه مبارک رمضان، از این دست "می‌گویند"ها راجع به روزه، در فضای مجازی بسیار فرافکنی خواهد شد.

تا وقتی برای کسی "می‌گویندها"، ملاک برای عمل باشد، همین است؛ حال در موضوع سلامت و یا حتی مباحث اعتقادی، سیاسی، فرهنگی و ...؛ چرا که بسیاری از مردم، خیلی چیزها می‌گویند، و همگان نیز مبتنی بر دانش حرف نمی‌زنند؛ بلکه بسیاری نیز همان شنیده‌های خود را به دیگران منتقل می‌نمایند؛ و برخی نیز با قصد و غرض سوء حرف می‌زنند!

الف – معنای "به خود رسیدن"، حتی در بهداشت و سلامت بدن، الزاماً پُرخوری و چاق شدن نیست؛ بلکه هر کسی باید سعی کند که سالم بخورد، درست بخورد، به اندازه بخورد و به وقت بخورد؛ و پس از خوردن نیز تحرکات و حتی خواب لازم برای هضم را داشته باشد.

به عنوان مثال: بیشتر مردم از قشر متوسط به پایین، شکم خود را با نان، برنج و ماکارونی پُر می‌کنند؛ یعنی فقط "نشاسته"! بسیاری هم توان خریدن گوشت، مرغ، ماهی، سبزیجات و میوه را ندارند تا ویتامین‌‌ها و پروتئینِ لازم برای سلامت بدن را رعایت کنند. قشر توانمند نیز یا در خوردن گوشت و مرغ زیاده‌روی می‌کنند و دچار چربی، فشار خون و ... می‌گردند و یا دائم خوراک‌های حاضری موسوم به "فست فوت" را مصرف می‌کنند و بیمار می‌شوند.

بنابراین، "به خود رسیدن"، نه کم خوری است و نه پرخوری؛ بلکه به اندازه، به موقع و سالم خوردن است.

ب – نه تنها "روزه" گرفتن ریاضت نیست؛ بلکه اساساً اسلام امر به ریاضت ننموده است؛ بلکه خداوند متعال دستور به "قناعت"، و در مراتب بالاتر دستور به "زهد" داده است.

"قناعت"، یعنی پرهیز از "اسراف" و البته شمول بسیاری دارد، اما در مورد خوردن و آشامیدن نیز فرمود: «... وَكُلُوا وَاشْرَبُوا وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ - و (از نعمتهاى الهى) بخوريد و بياشاميد، ولى اسراف نكنيد كه خداوند مسرفان را دوست نمى‌دارد / الأعراف، 31»

در هیچ کجای قرآن کریم و سایر آموزه‌های اسلامی، نمی‌خوانید که خداوند منّان فرموده باشد: «من به شما نعمت می‌دهم، اما شما استفاده نکنید»، بلکه می‌فرمایند: «نعمت را درست استفاده کنید و شاکر باشید – و شاکر بودن به این است که آدمی، مُنعم (نعمت دهنده) و نعمت را بشناسد، قدر دان باشد، و از آن نعمات درست بهره ببرد و آنها را ضایع ننماید»، حال خواه نعمت معنوی باشد و یا مادی. لذا در مورد خوردن نیز فرمود:

«فَكُلُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ حَلَالًا طَيِّبًا وَاشْكُرُوا نِعْمَتَ اللَّهِ إِنْ كُنْتُمْ إِيَّاهُ تَعْبُدُونَ» (النّحل، 114)

- پس، از آنچه خدا روزيتان كرده است، حلال و پاكيزه بخوريد؛ و شكر نعمت خدا را بجا آوريد اگر او را مى‌پرستيد!

●- بی‌تردید کسی که برای نرمش و یا رساند چاکراه‌های بدن به زمین اقامه نماز کند، و یا برای پاک‌سازی معده و روده، یا سالم‌سازی عروق و گردش خون، و یا برای "ریاضت" و ... روزه بگیرد؛ خودش را معطل کرده و به زحمت انداخته است؛ چرا نماز، روزه و سایر عبادات و اعمال، فقط به شرط "قربة الی الله" بودن، صحیح و مقبول می‌باشد.

"زهد" نیز یعنی: پرهیز از وابستگی و دلبستگی به متاع دنیا [و البته جهت قُرب بیشتر به او]، و ربطی به ظاهر مصرف ندارد؛ بلکه یک امر عقلی و قلبی می‌باشد. حال ممکن است که کسی به قصد زهد، ممارست کند و خود را به کم خوردن و کم خوابیدن و ... عادت دهد، و از هوای نفس دوری کند؛ اما اینها همه تمرین است، نه زهد. وگرنه هر مرتاض کافر بودایی و هندو نیز "زاهد" می‌شد!

"مهار هوای نفس" که امروزه به آن "کنترل" گفته می‌شود نیز یعنی «این آدم است که باید مهار نفس را در دست داشته باشد، نه این هوای نفس بر انسان و روحش مهار بزند و او را به کجا که می‌خواهد ببرد؛ نفس به جز حیات حیوانی، نمی‌شناسد و نمی‌خواهد».

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

می‌گویند به خودت برس و لاغر نباش، و در رابطه با کنترل نفس و روزه گرفتن می‌گویند چرا ریاضت می‌کِشی، این همه ریاضت میخواد تو را به کجا برسونه و آخرش که چی؟!

پاسخ (نشانی لینک):

https://www.x-shobhe.com/shortanswer/11644.html

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   رمضان