پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): ساده‌انگاری و نگاه ماده‌گرایانه است که کسی گمان کند: «بهشت یعنی قصر، حور، انواع خوردنی و آشامیدنی و لذت‌های مادی»! (برای مطالعه بیشتر اینجا را کلیک نمایید).

تکالیف الهی، که منطبق با نظام خلقت انسان و جهان می‌باشند، همه لازمه‌ی هدایت، رشد و کمال انسان و جامعه است که بالتبع سبب "قُرب" می‌گردد و البته که هر شخص و گروهی، باید جایگاهی داشته باشد، و جایگاه مقربین، بهشت است که سرشار از خوشایندهای روح آدمی و نیز بدن بهشتی اوست.

رسیدن هر مخلوقی به رشد و کمال مطلوب خود، مستلزم به فعلیت رسیدن قوه‌ها  و استعدادهای اوست، مانند بذری که گیاه کامل و پر ثمری می‌شود؛ یا نطفه‌ای که به حیوان یا انسان مبدل می‌گردد؛ یا دانش‌آموزی که دانشمند می‌گردد و ...؛ اما به فعلیت رسیدن استعدادها نیز مستلزم تعلیم، تربیت و هدایت می‌باشد.

تعلیم، تربیت و هدایت نیز باید منطبق و متناسب با ویژگی‌ها و نیز پاسخگوی نیازهای هر مخلوقی باشد. مانند آموزش الفبا و سپس دروس دیگر به یک دانش‌آموز و دانشجو، جهت رسیدن به مراتب بالاتر علمی.

●- خداوند علیم و حکیم، دو روش هدایت دارد، اول "هدایت تکوینی" است، به زبان ساده یعنی هدایت در خلقت و بودن‌ها – مثل خلق شدن، حیات، مرگ و ... . از زمین و آسمان و هر چه در آنهاست، از جمله انسان، تحت این هدایت هستند. چنان که قرارگاه و عملکرد تمامی سیارات تحت همین هدایت تکوینی می‌باشد و انسان نیز از نطفه پدید آمده و سپس روحش و بدنش رشد می‌کند، مغز، قلب، سلسله اعصاب، فعل و انفعالات درونی و ... که هیچ کدام در اختیار خودش یست، همه همان "هدایت تکوینی" می‌باشد.

●- اما، وقتی اراده می‌کند که آدم خلق کند و به او قابلیت خلیفة الله شدن بدهد، کمال مطلوبش را "مقام محمود" قرار دهد، او را تجلی تمامی اسماء خود گرداند؛ به او "عقل، اختیار و اراده" نیز می‌دهد، قوه‌ی تلاش جهت رشد و کسب علم و انتخاب موضع و عمل نیز می‌دهد.

●- پس، این موجود [آدم] که همیشه بین دو یا چند راهی‌ها قرار دارد و باید انتخاب نماید، به غیر از هدایت تکوینی، نیاز به تعلیم و تربیت متفاوتی دارد؛ باید علوم بسیاری را بیاموزد، باید خدا، معاد، دنیا و خودش را بشناسد و بداند که لازمه‌ی رشد او چیست؟ چه باید بکند و چه نباید بکند و ... تا به رشد و کمال مطلوب برسد؟ به این می‌گویند: "هدایت تشریعی" و شرع یعنی قانون؛ و قانونی کامل است که حق باشد و منطبق با نظام آفرینش باشد.

●- بنابراین، تکالیف الهی، همه "بایدها و نبایدها"یی است که رشد روحی و جسمی – مادی و معنوی انسان، مستلزم رعایت آنهاست. چنان که علم، در نظام سلامت، بایدها و نبایدهای بسیاری را به ما تعلیم می‌دهد؛ و یا یک مربی شنا یا کوهنوردی و یا غواصی و فضانوردی، برای تربیت شاگردان خود، بایدها و نبایدهای بسیاری را تعلیم می‌دهد.

●- بدیهی است که هدف یک معلم و یا مربی، از تبیین، تعلیم، تربیت و ابلاغ تکالیف [بایدها و نبایدها]، این نیست که دست آخر به او نمره 20 و احتمالاً یک جایزه هم بدهد؛ بلکه هدفش، تعلیم و هدایت جهت شکوفایی استعدادها، به کارگیری صحیح آنها و در نهایت تحقق رشد و تعالی می‌باشد.

●- پس تکالیف الهی، همه لازمه‌ی رشد و کمال انسان می‌باشند؛ و البته انسان رشد یافته، پس از مرگ و برپایی قیامت، وارد بهشت می‌شود و در آنجا نیز رشد و کمال دارد، چه بدن بهشتی‌اش و چه روح متعالی‌اش، اما دیگر مانند دنیا، دچار محدودیت‌ها، گرفتاری‌ها، مزاحمت‌ها و کمبودها نخواهد بود.

مشارکت و هم افزایی‌     - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی

پرسش:

هدف خداوند از اینکه به ما تکلیف داده چیست؟ آیا فقط برای این است که انجام دهندگان تکالیف را به بهشت ببرد و به آنها لذت بدهد؟ لطفا با بیان ساده توضیح دهید.

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10464.html 

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

   

  

      

 

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   حج   حج   دعا   عبادت   نماز