إِنَّنِي أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِي وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِي ﴿۱۴﴾
منم من خدايى كه جز من خدايى نيست پس مرا پرستش كن و به ياد من نماز برپا دار (۱۴)
برای چه باید نماز بخوانیم»، پرسش به حقی است و باید پاسخ داده شود و ابتدا خداوند متعال است که حکمت امر به اقامه نماز را بیان می دارد. قلب ها متوجه معبود محبوب است و اذهان برای رسیدن تفکر و تدبر می کنند و سپس اقدام به عمل می شود. پس محب و محبوب، باید به یاد هم باشند. خداوند سبحان که هیچ گاه بندگانش را فراموش نمی کند، اما بندگان به امور گوناگون مشغول می شوند و چه بسا از یاد معبود محبوب غافل گردند، و حال آن که همین یاد محبوب است که به آنها شکل و جهت میدهد و سرنوشت دنیا و آخرت آنها را رقم می زند. اما چگونه به یاد او باشم، بهترین یاد کدام است؟ پس فرمود: «نماز را برای یاد من برپا دارد»، در اوقاتی که برایت تعیین کردم، بیا و آنگونه که خودم تعلیم دادم، عبادت مرا به جای آور و با من راز و نیاز کن، که آن چه من می آموزم، والاترین و کامل ترین و مؤثرترین شیوهی یاد من می باشد.