ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: مشکل اصلی اندیشه و ذهن ما [که کمتر به آن توجه می‌شود]، این است که فقط به «ظواهر» توجه می‌کنیم. لذا در عین حال که مدعی هستیم، (چنانچه ماده و مادی‌گراها می‌گویند)، همه چیز مادی و فیزیکی نیست، خودمان در اندیشه و عمل، کاملاً مادی عمل می‌کنیم. لذا اگر دقت کنیم، علاقه و اهتمام بسیاری از مردم، به انجام شکل فیزیکیِ اعمال، بیشتر از فهم، درک و ایمان به آن است. مثلاً گمان می‌کند، اگر صد رکعت نماز خواند، یا اگر مکرر ختم قرآن کرد، یا مستمر به هیئت رفت و ...، کار درست می‌شود! اما در عین حال که تمامی این اعمال نقش و جایگاه و اثر خود را دارد، اما همه چیز نیست.

به عنوان مثال: شما ممکن است به مناسبتی، یک شاخه گل، به محبوب خود (مادر، پدر، همسر، رفیق واقعی یا ...) هدیه دهید که پشتوانه و روح آن، اظهار و ابراز معرفت، محبت، عشق، علاقه و تشکر شماست – اما اگر به گل فروشی بروید، صدها شاخه از آن عرضه می‌شود و دوره‌گردِ دست‌فروش در سر چهار راه نیز، دسته‌های ده‌شاخه‌ای تهیه کرده و با لبخند و التماس عرضه می‌کند، اما پشتوانه و روح آن، هیچ بویی از معرفت و محبت ندارد، بلکه فقط فروش و کسب است.

نماز، تلاوت قرآن کریم، استمرار بر زیارتنامه‌ها یا ادعیه یا سایر اذکار نیز همین‌طور است. همه لازم، خوب و مؤثر هستند، اما به شرطها و شروطها. وگرنه خوارج بیش از ما به این امور اهتمام داشتند، اما امیرالمؤمنین علیه السلام را ترور کردند! لذا می‌فرماید: اول هدف و نیّت خود را برای خودت مشخص کن و به من اظهار نما – دوم با توجه هر چه بیشتر، حواست را جمع کن و متوجه مخاطب باش – سوم دست کم خودت دقت کن که چه می‌کنی و چه می‌گویی و چه می‌خواهی و ...؛ نه این که مرتب نماز بخوانی، اما حتی پس از سلام و پایان نماز نیز نفهمی چه کردی و چه گفتی و مقابل کی ایستاده بودی – یا مرتب قرآن بخوانی و اصلاً ندانی که خدا چه فرموده است – یا هر شب جمعه به مسجد و هیئت بروی، دعای کمیل بخوانی، حسین حسین (علیه‌السلام) بگویی، اما هیچ بروز و ظهوری در زندگی فردی و اجتماعی، اخلاق و رفتار در خانواده یا کسب و یا سایر تعاملاتت نداشته باشد ... و انتظار نتیجه‌ی مطلوب نیز داشته باشی.

پس، باید تلاش کنیم که در کسب معرفت (شناخت)، و تشدید محبّت، نشکستن عهد، توجه، اخلاص و عمل صالح جدی‌تر باشیم. آن وقت نماز و روزه و تلاوت و دعا و ذکر و توسل و ... همه مزید بر علت می‌شود و کعبه دل را نورانی‌تر می‌نماید.

به راستی اگر ما با یک عزیز، دوست، آشنا یا غریبه، این گونه حرف بزنیم که با خدای متعال در نماز می‌زنیم، چه احساسی به خودمان و یا مخاطب دست می‌دهد؟   پس لازم که کسب معرفت، توجه و اخلاص را تمرین کنیم.

 

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   نماز