بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وعَجِّلْ فَرَجَهُمْ

«اللَّهُ لَطِيفٌ بِعِبَادِهِ يَرْزُقُ مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ الْقَوِيُّ الْعَزِيزُ * مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ وَمَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ» (الشوری، 19 و 20)

- كسى كه زراعت آخرت را بخواهد، به كشت او بركت و افزايش مى‌دهيم و بر محصولش مى‌افزاييم؛ و كسى كه فقط كشت دنيا را بطلبد، كمى از آن به او مى‌دهيم امّا در آخرت هيچ بهره‌اى ندارد!

***

●- هر چه از نعمات مادی و معنوی به انسان می‌رسد، رزق است و رازق فقط خداوند منّان می‌باشد.

●- هر کسی، چه مؤمن باشد و چه کافر - چه دانشمند باشد یا عوامِ نادان - چه متقی باشد یا فاسق - چه عادل باشد یا فاسق ...، به رغم تلاش برای افزایش رزق، می‌داند که این دنیا گذرا و فانی می‌باشد؛ لذا یا آن چه به دست آورده را از دست می‌دهد، و یا به کهولت می‌رسد و دیگر دستاوردها به کارش نمی‌آید، و یا می‌میرد و هیچ چیزی برای او باقی نمی‌ماند!

●- اما، نه دنیا بیهوده و برای بازی و گذران خلق شده است و نه حق تعالی بی جهت و بی حکمت و ضرورت، به کسی رزق مادی یا معنوی می‌دهد؛ بلکه هر چه داده و می‌دهد، از عقل، فطرت، قلب، شنوایی و بینایی روحی و جسمی، وحی، علم و سایر نعمات معنوی گرفته، تا بدن و اعضایش، و یا سایر ارزاق مادی‌، همه بذرهایی است که برای کِشت در اختیار انسان قرار داده است.

* - پس، آن چه داده و می‌دهد، «رزق» است - رزق، «بذری» برای کاشتن است، زمین کِشت، همین «دنیا» می‌باشد - کشاورز، «انسان» می‌باشد - زمان رسیدن و محصول کِشت و برداشت، «آخرت» می‌باشد - و خداوند متعال، به هر بذری، متناسب با «ارادۀ» انسان از کشت، محصول می‌دهد؛ لذا مشهور است که پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرموده‌اند: «الدنيا مَزرَعةُ الآخِرَةِ - دنيا كشتزار آخرت است» (عوالي اللآلي‌: 1/267/66).

نکته:

همانگونه که خالق، مالک، ربّ و رازق هر چیزی خداوند سبحان می‌باشد؛ هر بذری را نیز او می‌پروراند و به محصول می‌نشاند. نقش آدمی در زراعت فقط این است که با فکر، علم، بدن و توانی که خداوند منّان داده، بذری را که خداوند متعال خلق و به او روزی نموده، در زمینی که او خلق کرده، می‌کارد، و با آبی که او خلق نموده، و یا به امید باران (دیم) کاشته، آبیاری می‌کند، تا از نور و انرژی خورشیدی که خدا خلق نموده استفاده کند و محصولی که خداوند خلق نموده، بدهد؛ لذا فرمود:

«أَفَرَأَيْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ * أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ * لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَكَّهُونَ * إِنَّا لَمُغْرَمُونَ» (الواقعة، 63 تا 66)

-  آيا هيچ آنچه كشت مى‌كنيد را دیده‌اید (با بصیرت در آن نگریسته و اندیشه‌اید) * آيا شما آن را مى‌رويانيد يا ما مى‌رويانيم * هر گاه بخواهيم آن را مبدّل به كاه در هم كوبيده مى‌كنيم كه تعجّب كنيد * [و می‌گویید:] به راستی ما زیان کرده‌ایم.

●- حال، خداوند متعال متذکر می‌گردد که چه بدانید و چه ندانید، چه بخواهید و یا نخواهید، هر چه می‌دهم، بذری است که شما آن را در حیات دنیا می‌کارید؛ اما این منم که آن را رویانم و به بار می‌نشانم و محصولش را در آخرت به خودتان می‌رسانم؛ و البته که محصول را متناسب با «ارادۀ» شما از کشت قرار داده‌ام؛ اگر بذر اعطایی را برای دنیا کِشت کنید، دنیا فانی است، لذا هنگام برداشت در آخرت، هیچ ندارید؛ اما اگر بذر را برای آخرت خود کشت نمایید، نه تنها به محصول می‌رسانم، بلکه به آن برکت و زیادتی و داوم نیز می‌دهم.»

●- پس، اخلاق [مواضع] مؤمن، در برابر هر رزق (بذر) مادی یا معنوی که خداوند منّان به او موهبت نموده، این است که آن را برای آخرت کشت می‌کند و رویش و ثمر آن را به زارع حقیقی که خداوند متعال است می‌سپارد.

او اگر از نعمت وحی بهره می‌برد و قرآن مجید را می‌خواند، یا اگر نمازهایش را اقامه می‌کند و طبق نقشۀ راهی که خداوند متعال تبیین و ابلاغ نموده زندگی می‌کند - یا اگر حبّ و بغضی را در دل می‌پروراند - یا اگر صله ارحام می‌کند - به پدر و مادر نیکی و به دیگران خوبی می‌نماید - یا اگر کمکی به نیازمندان می‌رساند - یا اگر به منظور کسب رزق بیشتر تلاش می‌کند و ...؛ همه را به امر خدا، در راه خدا، و برای خدا به انجام می‌رساند و خداوند منّان نیز به محصول کِشت او، برکت و زیادتی می‌دهد و بهشت را از آنِ او می‌سازد.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

مشارکت و هم‌افزایی - موضوع و نشانی پیوند متن، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛

متشکریم.

موضوع:

اخلاق از قرآن مجید / 60 - رزق خداوند منّان، چه مادی و چه معنوی، همه بذر و برای کِشت است و محصول، متناسب با اراده و انتخاب انسان می‌باشد.

متن (نشانی پیوند):

https://www.x-shobhe.com/ethics/12235.html

 

 

 

کلمات کلیدی:  اخلاق   سوره شورا