بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ         

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِ مُحَمَّدٍ وَ عَجِّلْ فَرَجَهُمْ و صَلِّ عَلی فاطِمَةَ وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها وَالسِّرِّ الْمُسْتَوْدَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِه عِلْمُکَ - اَللّهُمَّ عَجِّل لِوَلیِّکَ الفَرَج - صَلَّى اللَّهُ عَلَیْکَ یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ.

با اهدای سلام، سال نو و آغاز قرن جدید را تبریک می‌گویم؛ و تبریک می‌گویم، یعنی امیدوارم که خیرش برای شما پایدار باشد و گذرا نباشد.

"عقل به نور علم می‌بیند، می‌شناسد و حکم می‌دهد"؛ خواه در امور مادی باشد و یا معنوی؛ و خداوند متعال دو کتاب "طبیعت و وحی" را پیش روی عقل گشوده است و فرموده که هر دو را با تفکر و توجه بخوان، تا نور برای عقلت، بیشتر و شدیدتر گردد.

در امور مادی، وقتی در جاده، تابلویی علامت سرازیری، درّه و یا ریزش را نشان می‌دهد - و یا کپک روی خوراک، فاسد شدن آن را نشان می‌دهد – و یا تاریخ درج شده روی مواد بسته‌بندی شده، تاریخ پایان مصرف را نشان می‌دهند، عقلت حکم می‌کند که در رانندگی دقت نمایی و مواد خوراکی فاسد شده را مصرف ننمایی.

وقتی همین زمین و آسمان مادی، به تو نشان می‌دهند که همه چیز منظم و در حرکت است و هر کدام مشخصه‌ها و آثاری دارند و این یکپارچگی و ارتباط منظم تمامی اجزای عالم با یکدیگر برای بقا ضرورت دارند، با کمی فکر روی این داده‌ها، عقلت حکم می‌دهند که خود به خود پدید نیامدند و باطل آفریده نشده‌اند؛ اما چون آدمی غفلت دارد و فراموش می‌کند؛ آیات قرآن مجید، برای ذکر (یادآوریش) نازل می‌شوند:

«وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ذَلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ» (ص، 27)

- ما آسمان و زمين و آنچه را ميان آنهاست بيهوده نيافريديم؛ اين گمان كافران است؛ واى بر كافران از آتش (دوزخ)!

وقتی دانش تو به اینجا رسید که دانستی "شیاطین جنّ و انس"، دشمن خدا و خودت هستند؛ عقلت حکم می‌کند که نه تنها از آنها پیروی نکنی، بلکه حتی اظهار دوستی و مودّت (ظهور محبت در گفتار و عمل) نیز ننمایی! اما آدمی از این حقیقت مهم نیز غفلت و فراموشی دارد، لذا در قرآن کریم که نام دیگرش "ذکر" است، به او یادآوری می‌شود که مبادا این شیاطین را دوست و سرپرست خود بگیری:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاءَ تُلْقُونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءَكُمْ مِنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِنْ كُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ يَفْعَلْهُ مِنْكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِيلِ» (الممتحنة، 1)

- اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگيريد! شما نسبت به آنان اظهار مودت مى‌كنيد، در حالى كه آنها به آنچه از حقّ براى شما آمده كافر شده‌اند و رسول اللّٰه و شما را به خاطر ايمان به خداوندى كه پروردگار همۀ شماست از شهر و ديارتان بيرون مى‌رانند؛ اگر شما براى جهاد در راه من و جلب خشنوديم هجرت كرده‌ايد؛ (پيوند دوستى با آنان برقرار نسازيد!) شما مخفيانه با آنها رابطۀ دوستى برقرار مى‌كنيد در حالى كه من به آنچه پنهان يا آشكار مى‌سازيد از همه داناترم! و هر كس از شما چنين كارى كند، از راه راست گمراه شده است!

●- آدمی دانش بسیاری دارد. خداوند علیم و منّان، به او از درون و برون دانش‌هایی داده است که اگر سه برابر عمری که تا کنون گذرانده را صرف نوشتن آن چه می‌داند بنماید، عمرش به پایان می‌رسد و نوشتارش به پایان نمی‌رسد! اما لزومی ندارد و اصلاً نمی‌تواند هر لحظه متوجه و به یاد تمامی دانسته‌هایش باشد، بلکه به وقت ضرورت، هر کدام را به یاد می‌آورد؛ اما علومی وجود دارند که باید ملکۀ وجود شوند، چرا که حتی یک لحظه غفلت از آنها، موجب تاریکی و نابینایی عقل، گمراهی و هلاکت می‌گردد.

سرآمد این علوم، این نیست که بدانی جهان آفریننده‌ای دارد، این دانش را که خداوند متعال در فطرت همگان قرار داده است، بلکه این است که بدانی «إلهی (قابل  پرستشی) جز او وجود ندارد؛ لذا فرمود: «فَاعْلَمْ أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ – پس بدان که همانا إلهی به غیر از الله نیست / محمد صلوات الله علیه و آله، 19»؛ این دانش است که اگر ملکۀ وجود نگردد، یک لحظه غفلت از آن نیز موجب افتادن به دام پرستش إلهه‌های کاذب درونی (هوای نفس) و بیرونی می‌گردد.

چند پرسش برای تذکر (یادآوری) دانش‌ها:

یک - آیا می‌دانی اگر کسی خدا را نپرسد، و یا حتی مؤمن باشد ولی لحظه‌ای غفلت کند، حتماً غیر خدا را جایگزین نموده و می‌پرستد؛ یا همیشه و یا حتی برای یک لحظه؟!

«وَيَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ يُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَا لَيْسَ لَهُمْ بِهِ عِلْمٌ وَمَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ نَصِيرٍ» (الحج، 22)

- و آنها به جاى خداوند چيزى را كه خدا بر آن دليل و برهانى نازل نكرده و چيزى را كه به (الوهيت، ربوبيت، مقرّبيت و شفاعت) آن علم ندارند (بلكه از روى ظن و تقليد است) پرستش مى كنند، و هرگز ستمكاران را ياورى نيست.

دو – آیا می‌دانی هر کسی به غیر از خداوند سبحان معبودی برگزیند، تمام محبت فطری را که باید به خدا داشته باشد، به آن إله و معبود دروغین اختصاص می‌دهد؟! لذا فرمود: «وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ ... – و برخی از مردم در برابر خداوند، نِدها (شریکان، بتان و إله‌های دروغین» را برمی‌گزینند و آنها را دوست می‌دارند، همچون دوست داشتن خدا ...»/ البقره، 165)

سه - آیا می‌دانی که هیچ کسی بدون باور معاد وجود ندارد، منتهی اگر معاد حقیقی و بازگشت به سوی او را نشناسد و باور نکند، از روی گمان بی اساس، یک معاد دروغین را برای خودش تعریف و ترسیم می‌کند و می‌گوید: «دنیا پوچ و باطل است، همه می‌میریم و خاک می‌شویم، پس عاقل و جاهل، مؤمن و کافر، عادل و ظالم و ...، همه مساوی می‌شوند»! لذا دنیا برایشان بی‌هدف و بی‌معنا می‌شود و به یک زندگی حیوانی بسنده می‌کنند. پس به او یادآوری می‌شود:

«قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ قُلِ اللَّهُ قُلْ أَفَاتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِهِ أَوْلِيَاءَ لَا يَمْلِكُونَ لِأَنْفُسِهِمْ نَفْعًا وَلَا ضَرًّا قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الْأَعْمَى وَالْبَصِيرُ أَمْ هَلْ تَسْتَوِي الظُّلُمَاتُ وَالنُّورُ أَمْ جَعَلُوا لِلَّهِ شُرَكَاءَ خَلَقُوا كَخَلْقِهِ فَتَشَابَهَ الْخَلْقُ عَلَيْهِمْ قُلِ اللَّهُ خَالِقُ كُلِّ شَيْءٍ وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ» (الرّعد، 16)

- بگو: «چه كسى پروردگار آسمانها و زمين است ؟» بگو: «اللّٰه!» (سپس) بگو: «آيا اوليا (و خدايانى) غير از او براى خود برگزيده ايد كه (حتّى) مالك سود و زيان خود نيستند (تا چه رسد به شما؟!)» بگو: «آيا نابينا و بينا يكسانند؟! يا ظلمتها و نور برابرند؟! آيا آنها همتايانى براى خدا قرار دادند بخاطر اينكه آنان همانند خدا آفرينشى داشتند، و اين آفرينشها بر آنها مشتبه شده است ؟!» بگو: «خدا خالق همه چيز است؛ و اوست يكتا و پيروز!»

«أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا يَحْذَرُ الْآخِرَةَ وَيَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ يَسْتَوِي الَّذِينَ يَعْلَمُونَ وَالَّذِينَ لَا يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَكَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ» (الزّمر، 9)

- (آيا آن کافر با ارزش است) يا كسى كه در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قيام، از عذاب آخرت مى‌ترسد و به رحمت پروردگارش اميدوار است ؟! بگو: «آيا كسانى كه مى‌دانند با كسانى كه نمى‌دانند يكسانند؟! تنها خردمندان متذكّر مى‌شوند!

چهار – آیا می‌دانی هر کسی که از پیامبر و دین خدا پیروی نکند، حتماً بر اساس ظنّ و گمان خود، پیامبران و ادیان غیر الهی (مثل مکاتب و ایسم‌ها) با اسم‌های جعلی را جایگزین نموده و ظنّ و گمان و هوای نفس خود و آنها را تبعیت می‌کند؟!

«إِنْ هِيَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّيْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُكُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى» (النّجم، 23)

- اينها فقط نامهايى است كه شما و پدرانتان بر آنها گذاشته ايد (نامهايى بى محتوا و اسمهايى بى مسمّى)، و هرگز خداوند دليل و حجتى بر آن نازل نكرده؛ آنان فقط از گمانهاى بى اساس و هواى نفس پيروى مى‌كنند در حالى كه هدايت از سوى پروردگارشان براى آنها آمده است!

چهار – آیا می‌دانید، همانگونه که هیچ کسی بی‌خدا و بی‌دین نیست، بلکه اگر خدا و دین حقیقی را برنگزینَد، حتماً بدلی و جعلی‌ها را جایگزین می‌کند، هیچ کسی هم در این دنیا بی‌ولایت و بی‌امام نیست؛ بلکه اگر ولایت خداوند متعال و به امر او ولایت رسول و اهل عصمت علیهم السلام را نپذیرد، حتماً ولایت شیاطین جنّ و انس (طاغوت) را گردن می‌نهد و از امامان باطل و دروغین پیروی می‌کند؟!

«اللَّهُ وَلِيُّ الَّذِينَ آمَنُوا يُخْرِجُهُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَالَّذِينَ كَفَرُوا أَوْلِيَاؤُهُمُ الطَّاغُوتُ يُخْرِجُونَهُمْ مِنَ النُّورِ إِلَى الظُّلُمَاتِ أُولَئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ» (البقره، 257)

- خداوند، ولى و سرپرست كسانى است كه ايمان آورده‌اند؛ آنها را از ظلمتها، به سوى نور بيرون مى‌برد (اما) كسانى كه كافر شدند، اولياى آنها طاغوتها هستند؛ كه آنها را از نور، به سوى ظلمتها بيرون مى‌برند؛ آنها اهل آتشند و هميشه در آن خواهند ماند.

پاسخ شما:

حتماً خواهید گفت: «سخنان جدیدی نبود، خودمان تمام اینها را می‌دانستیم!» و درست هم می‌فرمایید؛ منتهی توجه داشته باشیم که اینها همان دانش‌ها (علومی) هستند که باید ملکۀ وجود شوند تا حتی لحظه‌ای مورد غفلت و فراموشی واقع نگردند، تا راه به بیراهه کشانده نشود.

قرآن کریم ذکر (یادآوری) است - پیامبر اکرم و اهل عصمت صلوات الله علیهم اجمعین، ذکر هستند – نماز ذکر است – و هر چه در زمین و آسمان هست، همه ذکر هستند برای گروهی که علم دارند؛ تا دچار غفلت و فراموشی نشوند. تمامی احکام از واجبات و محرمات، برای این است که زمینه و شرایط غفلت و فراموشی مساعد نگردد و همیشه به یاد خدا و معادش باشیم.

الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم؛         

وَ الحَمدُ لله ربِّ العالَمین؛

والسّلام علیکم و رحمة الله و برکاته.

مشارکت و هم‌افزایی – موضوع یادداشت و نشانی لینک متن، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

موضوع یادداشت:

آیا می‌دانی؟! - بله؛ حتماً می‌دانی، اما تذکر (یادآوری) مدام لازم است؛ چون انسان هم غفلت می‌کند و هم فراموش می‌نماید! – چند پرسش جهت یادآوری.

متن (نشانی لینک):

https://www.x-shobhe.com/note/11731.html

 

 

کلمات کلیدی:  یادداشت   علم