وَالَّذِينَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ يَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِ ﴿۱۷﴾
و کسانی که از پرستیدن طاغوت [یعنی بت ها، اربابان کفر و شیطان های سرکش] دوری کردند و به سوی خدا بازگشتند، بر آنان مژده باد؛ پس به بندگانم مژده ده. (۱۷)
الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ ﴿۱۸﴾
آنان که سخن را می شنوند و از بهترینش پیروی می کنند، اینانند کسانی که خدا هدایتشان کرده، و اینان همان خردمندانند. (۱۸)
(الزمر، ۱۷ و ۱۸)
برخی از این آیه سوء برداشت دارند و برخی سوء استفاده!
مقصود این نیست که آدمی هر سخن باطل و حقی را گوش کند تا ببیند کدامش بهتر است؟! بر هر عقل سلیمی روشن است که نباید عمر شریف را در شنیدن سخنان باطل تلف نمود، و مگر ممکن که کسی بتواند تمامی سخنها را بشوند و سپس بسنجد و انتخاب کند؟! در آیه، سخن از انتخاب احسن = بهترین است، و احسن“ یعنی، بین خوب ها، خوب ترین. مگر کسی بین سخن حق و سخن باطل، سنجش می کند؟! مضاف بر این که سخن از انتخاب برای تبعیت» است؛ یعنی وقتی برای انتخاب، رفتن در راهی درست و انجام کاری، چند راهکار خوب داری، نظرات را بشنو و بهترین آنها را انتخاب کن و تبعیت نما.