بِسْمِ ٱللَّٰهِ ٱلرَّحْمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ

الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم

کلمات "الرّحمن" و "الرّحیم"، هر دو از یک ریشه و اسم فاعل می‌باشند؛ پس چطور در حالی که "الرّحمن" را به "بخشنده" ترجمه می‌کنند، ناگهان می‌گویند: "الرّحیم"، یعنی "مهربان"؟!

"رحیمیّت"، تداوم "رحمانیّت" است، پس "رحمانیّت" هر معنایی داشته باشد، به تداوم و جاودانگی آن "رحیمیّت" گفته می‌شود؛ و خداوند سبحان، هم "رحمان" است و هم "رحیم".

بیان شد که "رحمت" یعنی "وجود بخشی" و البته که "وجود بخشی" در هر لحظه ادامه دارد؛ وگرنه موجود معدوم می‌شود؛ اما آن "وجود بخشی" که مراتب هستی را بالا می‌برد و کمال افزاست؛ مخصوص "مؤمنان" می‌باشد که در بهشت خدا، جاودانه متنعم می‌باشد و تکامل آنان هیچ‌گاه متوقف نمی‌گردد.

 

www.x-shobhe.ir 

www.x-shobhe.com 

 

 

کلمات کلیدی:  درباره ما   «تأملی در بسم ٱللَّٰه ٱلرحمن الرحیم»