x-shobhe: مهم است که بدانیم، مسئله اصلی و هدف گویندگان این شایعات و اکاذیب چیست؟ نگران خدشه‌دار شدن رحمت واسعه‌ی الهی هستند و یا اصلاً اعتقادی به خدا نیز ندارند، چه رسد به رحمت او، بلکه به خاطر بغض به اسلام، بغض «این آخوندها» را در دل دارند و از هر دری برای ایجاد اعوجاج در خداشناسی وارد شده و به هر وسیله‌ای برای دور کردن مردم از صراط مستقیم و تقوای الهی و دینداری متمسک می‌شوند، حتی شده از باب رحمت الهی نیز سوء استفاده می‌کنند؟ و هر موضوعی را بهانه جهت ضد تبلیغ علیه روحانیت می کنند تا بین مردم با آنها فاصله بیاندازند، باشد که بین آنها و  دین‌شان فاصله بیافتد و به جای تحصیل علم و آشنایی درست با دین، پیرو خرافات و اوهام گردند.

از آنها باید سؤال نمود که حالا با این رحمت واسعه ی الهی از کجا آشنا شدید و از کجا فهمیدید که او همه گناهان را می‌بخشد و هیچ یک از بندگانش را عذاب نمی‌کند؟ آیا به خودشان وحی جدیدی رسیده است و یا کتابی به آنها نازل شده است که دیگران و از جمله «این آخوندها» از آن خبر ندارند؟ چرا که در قرآن نه تنها چنین مطلبی نیست، بلکه به عکس آن تصریح و تصدیق شده است.

خداوند متعال خود در آیات متفاوتی به این شایعه قدیمی پاسخ داده است و با تأکید بر این که این گونه قضاوت‌ها با حکمت و عدل الهی منافات دارد و هیچ گاه خوب و بد، عالم و جاهل، مؤمن و کافر، متقی و فاسق و ... یک‌سان نخواهند بود، از مدعیان سؤال می‌کند که بر چه اساسی چنین احکامی صادر می‌کنید؟! به شما وحی رسیده، کتابی از خدا یا خدایانی دیگر دارید؟! یا از خدا ضمانت‌نامه گرفته‌اید؟!

«أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِينَ كَالْمُجْرِمِينَ * مَا لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ * أَمْ لَكُمْ كِتَابٌ فِيهِ تَدْرُسُونَ * إِنَّ لَكُمْ فِيهِ لَمَا تَخَيَّرُونَ * أَمْ لَكُمْ أَيْمَانٌ عَلَيْنَا بَالِغَةٌ إِلَى يَوْمِ الْقِيَامَةِ إِنَّ لَكُمْ لَمَا تَحْكُمُونَ.» (القلم، 35 – 39)

ترجمه: س آيا فرمانبرداران را چون بدكاران قرار خواهيم داد * شما را چه شده چگونه داورى مى‏كنيد * يا شما را كتابى هست كه آن را فرا مى‏گيريد * كه هر چه را بر مى‏گزينيد براى شما در آن خواهد بود (هر چه دوست دارید در آن آمده باشد)* يا اينكه شما تا روز قيامت [از ما] سوگندهايى رسا گرفته‏ايد كه هر چه دلتان خواست‏حكم كنيد.

خداوند متعال خود را با قلم صنع (در خلقت) و با کلام وحی (در قرآن) کریم معرفی نموده است و آن چه از علوم قرآنی، به ویژه در خداشناسی به ما رسیده است نیز توسط همین «این آخوندها» بوده است.

الف – البته که خداوند متعال رحمان و رحیم است و همه گناهان بندگانش را می‌بخشد. اما نه بدین شکل و معنا که خلقت عبث گردد، فرقی بین حق و باطل و پیروانش نباشد و عدل الهی در اذهان مشتبه یا حتی ابطال گردد! بلکه این بخشش عمومی و عفو همه گناهان را مشروط به «توبه» کرده است. و توبه یعنی بازگشت. بدیهی است اگر کسی توبه کند و از مسیر انحراف و عناد بازگردد، خداوند متعال که ارحم الراحمین است، همه گناهان او را (البته نه حق الناس را که باید ادا کند) می‌بخشد. چنان چه فرمود:

«وَالَّذِينَ إِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً أَوْ ظَلَمُواْ أَنْفُسَهُمْ ذَكَرُواْ اللّهَ فَاسْتَغْفَرُواْ لِذُنُوبِهِمْ وَمَن يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللّهُ وَلَمْ يُصِرُّواْ عَلَى مَا فَعَلُواْ وَهُمْ يَعْلَمُونَ * أُوْلَئِكَ جَزَآؤُهُم مَّغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَجَنَّاتٌ تَجْرِي مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِينَ فِيهَا وَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِينَ» ﴿آل عمران، 135﴾

ترجمه: و آنان كه چون كار زشتى كنند يا بر خود ستم روا دارند خدا را به ياد مى‏آورند و براى گناهانشان آمرزش مى‏خواهند و چه كسى جز خدا گناهان را مى‏آمرزد و بر آنچه مرتكب شده‏اند با آن كه مى‏دانند [كه گناه است] پافشارى نمى‏كنند * پاداش آنها آمرزشى از جانب پروردگارشان و بوستان‌هايى است كه از زير [درختان] آن جويبارها روان است جاودانه در آن بمانند و پاداش اهل عمل چه نيكوست.

و تأکید نمود که این بخشش، مخصوص برخی از گناهان نیست، بلکه همه گناهان تائب، متذکر و استغفار کننده را (به غیر از حق الناس) می‌بخشد:

«قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ * وَأَنِيبُوا إِلَى رَبِّكُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِن قَبْلِ أَن يَأْتِيَكُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لَا تُنصَرُونَ» ﴿الزمر، 53 - 54﴾

ترجمه: بگو اى بندگان من كه بر خويشتن زياده‏روى روا داشته‏ايد از رحمت‏خدا نوميد مشويد در حقيقت‏خدا همه گناهان را مى‏آمرزد كه او خود آمرزنده مهربان است * و پيش از آنكه شما را عذاب در رسد و ديگر يارى نشويد به سوى پروردگارتان بازگرديد و تسليم او شويد.

پس، در ارحم الراحمین خداوند کریم همین بس که نه تنها جمیع گناه گناهکاران را می‌بخشد، بلکه به آنها بهشت ابدی و نعماتش را نیز پاداش می‌دهد، اما مشروط به این که اولاً از رحمت الهی ناامید نگردند و ثانیاً قبل از آن که مرگ‌شان فرا رسد، توبه و استغفار کرده و تسلیم امر پروردگار شوند. یعنی هم از مسیر انحراف برگردند (توبه) و هم طلب بخشش و آمرزش کنند (استغفار) و هم در صراط مستقیم حرکت کنند.

ب – اگر کسی خداوند متعال را به علم، حکمت، عدل، رحمت و هم چنین عذاب نشناسد، اصلاً خدا را نشناخته است و چنان چه در آیه فوق (القلم، 35 – 39) بیان گردید، بر اساس اوهام، امیال شخصی و یا بغض‌ها، چیزهایی از خود می‌بافد و به خداوند متعال و کتاب او نسبت می‌دهد. اگر قرار بر این بود که همگان بخشیده شوند، دیگر نه پیامبر و شریعتی نازل می‌شد و نه باید و نبایدی وضع می‌گردید و نه قیامت و بهشت و جهنمی برپا می‌شد. و این به مثابه‌ی عبث و باطل بودن خلقت است. لذا در رد این اوهام و شایعات کاذب فرمود:

«وَ مَا خَلَقْنَا السَّمَاء وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا بَاطِلًا ذَلِكَ ظَنُّ الَّذِينَ كَفَرُوا فَوَيْلٌ لِّلَّذِينَ كَفَرُوا مِنَ النَّارِ * أَمْ نَجْعَلُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ كَالْمُفْسِدِينَ فِي الْأَرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِينَ كَالْفُجَّارِ» ﴿ص، 27 - 28﴾

ترجمه: و آسمان و زمين و آنچه را كه ميان اين دو است به باطل نيافريديم اين گمان كسانى است كه كافر شده [و حق‏پوشى كرده]اند، پس واى از آتش بر كسانى كه كافر شده‏اند * آيا كسانى را كه ایمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند چون مفسدان در زمين مى‏گردانيم يا پرهيزگاران را چون پليدكاران قرار مى‏دهيم؟!

ج – خداوند متعال در کلام وحی (قرآن مجید) هم مکرر به رحمت واسعه خود تصریح و تأکید نموده است و هم به تعذیب کفار، منافقین، مشرکین، ظالمین، فاسقین، خائنین و مجرمین. که برای نمونه فقط به دو آیه مبارکه استناد می‌گردد:

«غَافِرِ الذَّنبِ وَ قَابِلِ التَّوْبِ شَدِيدِ الْعِقَابِ ذِي الطَّوْلِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ إِلَيْهِ الْمَصِيرُ * مَا يُجَادِلُ فِي آيَاتِ اللَّهِ إِلَّا الَّذِينَ كَفَرُوا فَلَا يَغْرُرْكَ تَقَلُّبُهُمْ فِي الْبِلَادِ» ﴿غافر، 3 - 4﴾

ترجمه: [خداوند متعال] گناه‏بخش و توبه‏پذير [و] سخت‏كيفر [و] فراخ‏نعمت است‏، خدايى جز او نيست بازگشت به سوى اوست * جز آنهايى كه كفر ورزيدند [كسى] در آيات خدا ستيزه نمى‏كنند پس رفت و آمدشان در شهرها (کثرت، تمول و تمتع زودگذر، تبلیغات و ...) تو را دستخوش فريب نگرداند.

«نَبِّئْ عِبَادِي أَنِّي أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِيمُ * وَ أَنَّ عَذَابِي هُوَ الْعَذَابُ الأَلِيمَ» ﴿الحجر، 40-50﴾

ترجمه: [ای پیامبر ص] به بندگان من خبر ده كه منم آمرزنده مهربان * و اينكه عذاب من عذابى است دردناك.

کلمات کلیدی:  اعتقادی