اينكه كعبه از سنگ و چوب ساخته شده بدين معنا نيست كه ما هم بت می‌پرستيم و كعبه بت ماست؟ این برای من سؤال شده است. (فوق لیسانس مدیریت دولتی / گلستان)
ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: این سؤال به اشکال متفاوت مطرح شده و پاسخ آن نیز در همین پایگاه درج شده است، اما نظر به کثرت رواج آن در اذهان عمومی، مجدداً و از منظر دیگری پاسخ داده می‌شود.
الف – همیشه در مقابل این گونه سؤالات و یا حتی شبهاتی که به ذهن خطور می‌کند، ابتدا جوانب آن را مرور نمایید. مثلاً با خود بگویید: "حالا اگر از سنگ و چوب ساخته نشده بود، مثلاً از نور ساخته شده بود، پرستش آن شرک و بت‌پرستی نبود؟ و حال آن که پرستش هر چیزی یا کسی به جز الله جلّ جلاله، شرک است.
ب – بعد از خود بپرسید: "آیا ما کعبه را می‌پرستیم؟" بدیهی است که اگر کسی کعبه را إله، معبود و رب خود بداند و آن را [یا هر چیز دیگری] را بپرستد، شرک است. از ذهن خود سؤال کنید که معنای "قبله" یعنی إله و معبود، یا یعنی نقطه‌ی جهت و سمت و سو؟ آیا وقتی خداوند متعال به ملائک فرمود: به آدم سجده کنید، و او را قبله قرار داد، یعنی برای خودش شریک قرار داد؟!
ج – دقت شود که قبله قرار گرفتن کعبه‌ی معظمه، یعنی جهت و سمت و سوی عبادالرحمن، در برخی از عبادات واجب، مثل نماز یا حج، به سمت واحدی باشد. به امر خدا و برای خدا بدان سمت بایستند، بدان سمت رکوع و سجود کنند و به دور آن طواف کنند. وگرنه در تمامی این عبادات نیز هدف، قصد و مقصود به هیچ وجه قبله نیست، چنان چه در همه عبادات واجب و مستحب، قصد همان نیت "قربة الی الله" است و غیر از آن هر چه باشد، مصداق شرک است و سبب بطلان عمل می‌گردد.
د – دقت کنیم که عالَم ماده و حیات مادی، نشانه‌ها و آیات مادی نیز لازم دارد. بدن حضرت آدم علیه‌السلام، از خاک و گِل خلق شد و سپس قبله قرار گرفت – بیت المقدس و کعبه نیز از خاک و آب (گِل) درست شدند و قبله قرار گرفتند – تمامی مساجد که به آنها نیز "بیت الله" اطلاق می‌گردد، از همین مصالح ساخته شده‌اند – انبیاء، اوصیا و اولیای الهی نیز همه بدنی مادی داشتند که از خاک و آب خلق شده بودند، اما دستور داده شد که آنها قبله قرار گیرند، اسوه قرار گیرند، وسیله رشد و قرب الهی قرار دهید و جهت‌تان به سمت آنان باشد و از آنها تبعیت نمایید.
ﻫ – خداوند متعال دل و قلب را نیز "بیت الله" قرار داد – کعبه را نیز اولین خانه برای عبادت موحدانش قرار داد و فرمود:
«إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا وَهُدًى لِّلْعَالَمِينَ» (آل‌عمران، 96)
ترجمه: به يقين نخستين خانهاى كه براى (عبادت) مردم نهاده شده همان است كه در بكّه (مكّه مكرمه) است كه پر خير و بركت و وسيله هدايت براى جهانيان است.
و سپس امر نمود تا این خانه از هر گونه شرک و آلودگی تطهیر شود، برای عبادت و نماز بندگان من:
«وَإِذْ جَعَلْنَا الْبَيْتَ مَثَابَةً لِّلنَّاسِ وَأَمْناً وَاتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِيمَ مُصَلًّى وَعَهِدْنَا إِلَى إِبْرَاهِيمَ وَإِسْمَاعِيلَ أَن طَهِّرَا بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْعَاكِفِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ» (البقره، 125)
ترجمه: و آنگاه كه كعبه را محل اجتماع و جايگاه امن مردم قرار داديم و [گفتيم]: مقام ابراهيم را محل نماز قرار دهيد، و به ابراهيم و اسماعيل سفارش كرديم كه خانه مرا براى كسانى كه براى طواف و اعتكاف و نماز مىآيند پاكيزه كنيد.
و – همین که به قلب یا کعبه یا مسجد و یا هر کجا که باید مکان یاد خدا، ذکر خدا، عبادت خدا باشد، "بیت = خانه" اطلاق می‌شود، یعنی یک مکان و محل است، نه هدف. بی‌تردید "خانه" با "صاحبخانه" متفاوت است. پس اگر رو به سوی خانه‌ای کردند و یا به خانه‌ای وارد شدند، برای زیارت و لقای صاحبخانه، دیگر شرک نیست. از این رو وقتی می‌فرماید به حضرت ابراهیم علیه السلام دستور دادیم که "مکان بیت" را عمارت و تطهیر کند، فوری می‌فرماید برای عبادت بندگان و دور شدن آنها از شرک، برای طواف و نیز جهت رکوع و سجود (نماز):
«وَإِذْ بَوَّأْنَا لِإِبْرَاهِيمَ مَكَانَ الْبَيْتِ أَن لَّا تُشْرِكْ بِي شَيْئًا وَطَهِّرْ بَيْتِيَ لِلطَّائِفِينَ وَالْقَائِمِينَ وَالرُّكَّعِ السُّجُودِ» (الحج، 26)
ترجمه: و چون براى ابراهيم جايگاه كعبه را آماده كرديم [گفتيم: در اين كانون توحيد] چيزى را شريك من نكن، و خانهام را براى طواف كنندگان و قيام كنندگان [به عبادت] و ركوع كنندگان و سجده كنندگان پاك دار.
نتیجه:
پس چه قبله و بیت الله درونی، که "قلب" باشد و چه قبله و بیت الله برونی که "کعبه معظمه" باشد، محل، مکان، سمت و سوی عبادت عبد برای مولایش می‌باشند و نه معبود او. کسی کعبه را نمی‌پرستد که بت او شود و شرک محسوب گردد.
از این رو، در نمازی که به لحاظ فیزیکی و بدن در جهت قبله اقامه می‌شود، شرط قبول نیت "قربة الی الله" است و در ورود به مکه و طواف کعبه نیز با با همین قصد و با شعار مبتنی بر شعورِ " لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ لَبَّيْكَ لَا شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ" وارد می‌شوند. همان طور که اگر در نماز نیت "قربة الی الله" نباشد، نماز باطل است، در عمره و حج نیز اگر "تلبیه" به نیت و به زبان گفته نشود، باطل می‌گردد.
- تعداد بازدید : 8043
- 6 مهر 1393
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: اعتقادی
نظرات کاربران
خداوند خانه ای روی کره زمین ندارد.مردم با ساخت نمادین کعبه خانه ای برای خدا ساختند.یک سری رسوم در دوران یک ماهه حج بر حاجی واجب است.اعمال گاه سخت.بعد از این مدت یک ماهه شخص حاجی به دیار خود باز می گردد و کارهای قبل از حج خود را معمولا تکرار می کند.پس حج تاثیری بر رفتار شخص ندارد و فقط نمادین می باشد.کل زمین ملک خداست و ما در زمین خداوند باید فرامین الهی مانند راستگویی،دوری کردن از ربا خواری( بانکهای ایران ربوی می باشند)،درستکاری را اجرا کنیم تا از کمک خالق بهره مند شویم.
سایت - شاید گمان نموده اید که خانه یعنی جایی که صاحبخانه در آن زندگی می کند. همه جا مال خداست، همه زمان ها مال اوست، اما بیت الله، حرم الله، ایام الله را برای ما قرار داده است.
درست است که خداوند خالق است و ربوبیتش نیز به اثبات رسیده است، اما می‌خواهم به عقلم پاسخ دهم که چرا باید بپرستمش – مگر جز خلقت و ربوبیت چه کرده است؟! البته مرا ببخشد که برای قانع کردن عقلم، پرسش را اینگونه طرح نمودم. 
آیا عیسی مسیح علیه السلام مسیحیان را شفاعت می‌نماید؟ [پاسخ: شفاعت اصول و قواعدی دارد]. 
ما می‌گوییم خداوند بی‌نیاز مطلق است، اما خداوند به جبرئیل نیاز داشت، به محمد (ص) نیاز داشت، برای رسیدن به هدف خود به خلق جهان و انس و جن نیاز داشت و ...، اما در عین حال، خود نیازهای خود را برآورده کرده و می‌کند، مثل ما که نیاز خود را تأمین می‌نماییم. حال آیا می‌شود گفت که من بی نیاز هستم، اما نه بی نیاز مطلق. پس خدا بی‌نیاز از هر کس و چیزیست، اما نه بی نیاز مطلق چرا که یک سری نیازهایی دارد اما در عین حال خود نیازهای خود را تامین می‌کند؟ 
