پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): یک اعرابی از پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله پرسید: «حالا این قیامت که می‌گویید، کِی هست؟» پیامبر اکرم (ص) در پاسخ برایش تشریح نکرد که علمش نزد خداست و ...، بلکه متقابلاً پرسید: «حالا تو چه آماده کرده‌ای؟!»

حال، این وضعیت ماست، ظهور دیر است یا زود؟ در ماه مبارک رمضان است، یا ماهی دیگر؟ صبح زود است یا نیمه روز؟ روز جمعه است، یا هر روز جمع دیگری و ...؟ هر موقع که می‌خواهد باشد، ما چقدر در جهت ظهور گام برداشتیم و چه آماده کرده‌ایم؟!

تمامی مباحث عمیق در "ولایت شناسی" - "امام شناسی" و هم چنین "امام زمان شناسی"، و نیز موضوعات مربوط به شخص ایشان، که "ظهور" در رأس آنها قرار دارد؛ برای این است که شخص مسلمان، مفهوم و مقصود درست از "انتظار" را درک کند و با "باور و امید" به تحقق حتمی وعده‌ی الهی، یک منتظر واقعی باشد، تا ساخته شود و از لیاقت نقش‌آفرینی در حکومت جهانی حق [در دوران غیبت یا ظهور] برخوردار گردد.

اما اگر دقت کنیم، متوجه می‌شویم که دست کم از همان ابتدای غیبت صغرا به بعد، تلاش گسترده‌ای صورت گرفت تا مفاهیم برای اذهان عمومی تحریف شود، انتظار نه تنها بی‌اثر، بلکه مضر به حال مسلمین گردد و ...؛ چرا که دشمنان به خوبی به اهداف، ویژگی‌ها و نتایج یک "انتظار" کامل و درست واقفند و البته بیش از بسیاری از مسلمانان، به وقوع "ظهور" و پایان یافتن دوران سلطه و ظلم‌شان واقف هستند؛ لذا به زعم خود سعی در به تعویق انداختن آن دارند.

از جمله مباحث مطروحه در امر ظهور، ظهور علائم حتمیه (در یکی دو سال قبل از ظهور) و غیر حتمیه (در سنوات نزدیک به ظهور) می‌باشد و هم چنین مسئله «بداء» (تعجیل یا تعویق در زمان ظهور) می‌باشد که البته بداء، "انتظار فعال" را ضروری می‌سازد.  قبلاً مباحث بسیاری در این موارد درج گردیده است و اینک با تناسب سؤال به نکات ذیل اشاره می‌گردد:

الف – آن چه که از علائم حتمیه به ماه مبارک رمضان اختصاص یافته، ابتدا خسوف و کسوفی به غیر از روال معمول می‌باشد، یعنی آفتاب گرفتگی در آخر ماه و ماه گرفتگی در وسط ماه.

ب – در برخی از روایات، به صیحه در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان نیز تصریح شده است.

حضرت امام باقر علیه السلام فرمودند: « ندا دهنده‌ای از آسمان به نام قائم (علیه السلام)، ندا در می‌دهد و هر كه در مشرق و در مغرب است آن را می‌شنود. خوابیده‌ای باقی نمی‌ماند مگر آنكه بیدار می‌شود و ایستاده‌ای نیست، مگر اینكه می‌نشیند و نشسته‌ای نیست، مگر آنكه ـ از شدت ترسی كه از شنیدن این صدا بر آنان مستولی می‌شود ـ بر روی دو پای خود می‌ایستد. پس خدا رحمت كند آن كس را كه از این صدا عبرت گیرد و جواب دهد.» سپس فرمودند: «صدا در ماه رمضان در شب جمعه و درشب بیست و سوم خواهد بود. پس در آن شك نكنید. آن را بشنوید و اطاعت كنید. در پایان روز صدای ابلیس ملعون است كه ندا در می‌دهد آگاه باشید! فلان كس مظلوم كشته شد.‌» [«كنزالعمّال»، ج6، ص68 - عیم‌بن‌حمّاد استاد بُخاری در «فتن»]!

حضرت امام صادق فرمودند: «صیحه‌ای كه در ماه رمضان شنیده می‌شود در شب جمعه بیست و سوم این ماه است.» (كمال الدّین، ج2، ص650)

ج – اما روایات دیگری هم هست که به غیر از ماه مبارک رمضان تصریح دارد.

حضرت امام رضا علیه السّلام فرمودند: «در رجب سه ندا از آسمان شنیده می‌شود  :‌ صدای اول این است: "آگاه باشید كه لعنت خدا بر ستمگران است" - صدای دوم این است: "ای گروه مؤ‌منان نزدیك شونده نزدیك شد" و صدای سوم این است: "خدا فلان كس را برانگیخت سخن او را بشنوید و اطاعتش نمایید."» (غیبت شیخ طوسی، ص268)

د – این روایات هیچ منافاتی با یک دیگر ندارد، چرا که ما از کیفیت و چگونگی انتشار صیحه آسمانی رمضان و غیر رمضان خبر نداریم. مضافاً بر این که نمی‌دانیم در قبل از ماه مبارک رمضان چه شرایطی فراهم می‌شود که در بیست و سوم (شب قدر)، این ظهور مقدر حتمی می‌گردد؛ و البته نباید هر امری را به صورت فیزیکی تصور نمود. به عنوان مثال اگر نشسته‌ها می‌ایستند، خب چرا باید ایستاده‌ها بنشینند؟! پس این اشاره است به تغییر حالت و مواضع همگان.

امر "انتظار" نیز فیزیکی نمی‌باشد، مثل آن که مردم تقویمی از حوادث مقابل خودشان گذاشته باشند و بنشینند و نگاه کنند که این حوادث کِی اتفاق می‌افتد و به تناسب آن خود را "منتظر" قلمداد کنند. بلکه انتظار یعنی حرکت و فعالیت در جهت تحقق ظهور، پس ماه و سال و روز و شب ندارد.

پیام صیحه آسمانی:

اما در تمامی این احادیث، تصریح شده است که پیام صیحه آسمانی، مبنی بر معرفی جهانی «حق و باطل» می‌باشد؛ روشن کننده اهداف و جهت «حزب الله و حزب الشیطان» می‌باشد، که البته با چگونگی "ولایت" تبیین می‌شوند.

برای مؤمنان، "الله جلّ جلاله" و بالتبع و در راستای ولایت خدا، ولایت رسول الله و اهل عصمت علیهم السلام قرار دارد و کفار نیز دارای چند ولی (اولیا) هستند، چرا که اهل شرک و کثرت می‌باشند و تمامی اولیای آنها نیز "طاغوت"، یعنی طغیان کرده‌ها می‌باشند.

از این رو در روایت مربوط به فحوای صیحه آسمانی، بر حقانیت ولایت امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام و بطلان سایر ولایت‌ها تصریح شده است.

انتشار جهانی پیام:

در گذشته، در احادیث می‌خواندم که در نزدیکی ظهور، در مکه، مدینه، بغداد، بصره، کوفه، سرزمین فارس و ...، چه اتفاقاتی می‌افتد و با خودم می‎گفتم: اینها که در جهان کفر رقمی نیستند، چرا اتفاقات در واشنگتن، مسکو، لندن، پکن، پاریس یا برلین نمی‌افتد؟

*- امروزه می‌بنیم که گویی جهان در همین منطقه خلاصه شده است، همه سرنوشت کشور و ملت خود را به سرنوشت این منطقه گره زده‌اند! مسلمانان در این مناطق تجمع دارند، سرمایه‌های کلان و اصلی مادی و معنوی جهان در همین منطقه است و کفار و مستکبران و ظالمین نیز هدفی به جز سلطه بر این منطقه و این مردم ندارند ...، پس سرنوشت بشر در همین منطقه رقم می‌خورد.

*- اگر چه مذاهب گوناگون اسلامی، همچون سایر ادیان و مکاتب و نیز همچون گذشته متعدد و متکثر هستند، اما با ظهور انقلاب و جمهوری اسلامی ایران به رهبری "ولایت فقیه" از یک سو و ظهور و بروز گروهک‌های تروریستی و دست‌ساز فراماسون و صهیونیسم بین‌الملل به سرکردکی امریکا و انگلیس [چون طالبان، القاعده و داعش، که شعار "الله اکبر" سر می‌دهند و قرآن به دست می‌گیرند و داعیه‌ی حکومت بر سرزمین‌های اسلامی دارند] از سوی دیگر، گویی جهان اسلام به این دو بخش تقسیم شده است.

*- امروزه نه تنها سایر ملل، نظاره‌گر حرکت این دو جریان می‌باشند، بلکه حتی دشمنان با سیاست‌ها و بوق‌های تبلیغاتی و رسانه‌های خود، تمامی توجهات اذهان عمومی عالم را به این دو جناح جلب کرده‌اند، و جالب آن که [هر چند به ظاهر جهت منافع و توجیه جنایات خود]، اما فی الواقع سرنوشت مردم جهان را به سرنوشت این دو جریان گره زده‌اند.

*** - پس نه تنها "اسلام" برای تمامی جهانیان مطرح شده است، حتی "اسلام ناب محمدی صلوات الله علیه و آله" یا همان "اسلام ولایی" و نیز "اسلام امریکایی، اسلام انگلیسی، اسلام اسرائیلی، اسلام تروریستی و ...» نیز برای جهانیان مطرح شده است و همگان متأثر از آن می‌باشند.

پس، مقدمه و محنوای پیام صحیه‌ی آسمانی، از هم اکنون منتشر شده است. بسیاری شنیدند، بسیاری نشنیده‌اند و خواهند شنید، بسیاری دیگر سعی می‌کنند که هرگز نشنوند و بسیاری مدعی هستند که شنیدیم، اما در واقع نشنیده‌اند، چرا که صرف رسیدن اصوات و امواج صوتی، به منزله شنیدن نمی‌باشد. لذا فرمود:

« وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ قَالُوا سَمِعْنَا وَهُمْ لاَ يَسْمَعُونَ » (الأنفال، 21)

ترجمه: و مانند كسانى مباشيد كه گفتند: «شنيديم» در حالى كه نمى‏شنيدند.

اما تردیدی نیست که آن صیحه‌ای که از علائم حتمیه است و ندای اولش با حضرت جبرئیل علیه السلام می‌باشد، حتماً واقع خواهد شد. اما کسی نمی‌داند که کیفیت آن چگونه است و این صدا چگونه منتشر می‌شود که همگان به زبان خودشان می‌شنوند؟!

آیا وحی الهی را جبرئیل علیه السلام نازل ننمود؟ آیا زبان وحی به هر پیامبری به زبان خودش نبود؟ آیا وحی نازله به آنان، به گوش همگان نرسید و همه با زبان خودشان با کلام وحی آشنا نشدند؟

پس نمی‌دانیم که کیفیت چیست و چگونه خواهد بود؟

انتظار:

اما همان گونه که در ابتدا اشاره شد، بیان علائم حتمی و غیر حتمی و سایر موارد، برای علم بیشتر نسبت به این واقعه‌ی بزرگ و حتمی، و نیز درک بیشتر از مفاهیم و بالتبع "انتظار سازنده" است.

معنای صیحه‌ی قبل از ظهور این نیست که گفته شود: «چون نشنیدیم، پس تا رمضان سال دیگر منتظر نخواهیم بود!» خیر؛ بلکه امر ظهور، مانند ساعت تحویل در نوروز نیست که گفته شود، چون تحویل امسال گذشت، پس تا انتهای اسفند بعدی، منتظر نخواهیم بود.

شیعه در هر لحظه "منتظر" است، یعنی در جهت ظهور گام بر می‌دارد، با علم به این که اقدام فردی و مهم‌تر از آن جمعی، سبب "تعجیل" می‌شود و غفلت و بی‌توجهی و انتظار ویرانگر (دست روی دست گذاشتن و منتظر حادثه شدن)، سبب بداء در زمان و تأخیر در وقت ظهور می‌گردد.

 

مرتبط:

●- می‌گویند: حدیث «أفضل الأعمال انتظار الفرج» جعلی است، لطفاً توضیح دهید. (25 اسفند 1394)

●- "انتظار" وقتی محقق می‌شود و با "فرج" به نقطه پایان می‌رسد که آدمی بداند چه "انتظاری" دارد؟ (14 خرداد 1394)

●- مقام معظم رهبری - معنای انتظار و وظیفه منتظر (4 اسفند 1392)

●- آیت‌الله شهید مطهری: انتظار ویرانگر – انتظار سازنده (9 خرداد 1394)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال کوتاه و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

از علائم حتمیه ظهور، صیحه‌ی آسمانی در ماه رمضان است، پس اگر شنیده نشد، امیدی به ظهور تا رمضان دیگر نمی‌باشد.

 http://www.x-shobhe.com/shobhe/7464.html

 

https://telegram.me/x_shobhe

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی   رمضان