«ایکس – شبهه»: به طور کلی حملات سایبری و اشاعه‌ی شبهات گوناگون و عجیب‌ و قریب در سال گذشته به مراتب بیشتر از سال‌های پیش بود و همین امر باید سبب شود که ما همیشه پیش و بیش از سؤال، شبهه و پاسخ مستقیم آن، به هدف از طرح آن توجه کنیم.

بدیهی است که یکی از علل بسیار اصلی و مؤثر در تثبیت حقانیت امام حسین علیه‌السلام، گرویدن قلب‌ها به سوی ایشان و زنده ماندن تاریخ و خط کربلا، همان مظلومیت امام بر حق است و دشمنان بسیار سعی دارد که امام حسین علیه‌السلام را در این جبهه خلع سلاح کنند. منتهی چون نمی‌تواند میل و قصد قلبی خود را آشکار کنند، با نقاب دفاع وارد می‌شوند و مدعی می‌شوند که ایشان شجاع بود، مظلوم نبود ... و نباید به ایشان «مظلوم» گفت.

دقت شود که گاهی تفاوت معانی یک واژه در ادبیات از یک سو و در عادت محاوره‌ای مردم از سوی دیگر، سبب بروز مشکلاتی در فهم حقیقت مطلب می‌گردد. مثل این که اغلب گمان می‌کنند «لعن کردن» یک نوع فحش دادن است و سپس عده‌ای به بهانه‌ی اخلاق وارد صحنه می‌شوند و لعن کردن را تقبیح می‌کنند تا یزید و یزیدیان در زبان مردم ملعون نامیده نشوند و قلب مردم نسبت به آنان تلطیف گردد! و حال آن که «لعنت» به معنای دوری از رحمت است و انسان‌ها در مقابل حق تعالی، یا «مرحوم» هستند و یا «ملعون». یعنی یا تحت ظل رحمت الهی و یا دور شده از رحمت هستند.

«مظلوم» نیز از همین دسته واژه‌هاست. چون در محاوره به انسان بی‌چاره،‌ ناتوان، بی دست و پا و حتی توسری خور مظلوم گفته می‌شود، گمان نموده‌ایم که معنای واژه‌ی مظلوم این است و دیگران نیز سوء استفاده کرده و تبلیغ می‌کنند که نباید به امام مظلوم گفته شود.

در حالی که معنای مظلوم «مورد ظلم واقع شده» است. یعنی کسی که حقش ضایع شده است. خواه شجاع و دلیر و توانمند باشد یا نباشد و خواه در اوج قدرت و پیروزی ظاهری نیز باشد یا نباشد. لذا همه‌ی ائمه‌ی ما مظلوم بودند و این مظلومیت بیانگر و ثابت کننده‌ی ظالم بودن کسانی است که حق آنان را ضایع کرده‌اند.

زیارت عاشورا (که در مفاتیح الجنان نیز درج است) بهترین کتاب تفسیر واژه‌های عاشورایی است. در این دعا، زائر امام (خواننده‌ی زیارت عاشورا) در اعلام مواضع خود در محضر آن امام (ع)، لعنت می‌کند - یعنی دور از رحمت الهی می‌داند - آنهایی را که بنیانگذاران این ظلم بوده‌اند و بیان می‌دارد «فلعن الله امة اسست اساس الظلم و الجور علیکم اهل البیت». یعنی: پس خدا لعنت کند آن امتی را که این ظلم و جور بر شما اهل بیت را پایه‌گذاری کردند. و در جمله‌ی بعد زایر بیان می‌دارد که این ظلم و این ضایع نمودن حق اهل بیت چیست و می‌گوید: «دفعتکم عن مقامکم و ازالتکم عن مراتبکم التی رتبکم الله فیها» یعنی کسانی که شما را از مقامتان و آن رتبه‌ای که خدا شما را بر آن قرار داده بود (ولایت، امامت و حکومت) کنار گذاشتند و سپس به ظلم‌های بعدی مثل قتل و یا کمک به قتل و ... اشاره می‌کند.

پس، اگر امام حسین و سایر ائمه‌ی اطهار علیهم‌السلام به شهادت هم نمی‌رسیدند، باز مظلوم بودند و ماجرای کربلا و حوادث اسف‌بارش به اوج رساندن این ظلم بود که حتی حق امنیت، حق انتخاب، حق آب،‌ حق غذا ... و در نهایت حق «حیات» امام برحق را نیز مورد تعرض قرار داده و ضایع کردند.

کلمات کلیدی:  اعتقادی   قیام