پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): وقتی سؤال می‌شود که «مگر آن شخصیت، چه مقام دیگری به غیر از عصمت داشتند»؟، مانند این است که بپرسند: «مگر ایشان چه مقامی به جز تمامی مقامات داشتند»؟

بنابراین، ما باید قبل از شخص ولیّ، مقام ولایت را بشناسیم، قبل از شخص نبی، مقام نبوت را بشناسیم و هم چنین قبل از شخص معصوم، مقام "عصمت" را بشناسیم.

الف - مقام عصمت، یعنی مقام انسان کامل، مقام خلیفة‌اللهی، مقام حجة اللهی و مقام مظهریت اتمّ اسمای الهی. یعنی اگر خداوند متعال با اسم‌هایش (نشانه‌هایش) در عالم تجلی نموده است و بالتبع با اسم‌هایش شناخته می‌شود، و این اسم‌ها هر کدام ظرفیت وجودی خاص خود را دارند، مقام عصمت، والاترین حد برخورداری و تجلی اسم‌های الهی در مخلوقات می‌باشد. چنان که حضرت امام صادق علیه السلام، در تبیین و شرح آیه‌ی مبارکه‌ی « وَللهِ الأسماءُ الحُسنی فَادعُوهُ بِها - برای خدا نام‌هایی است نیکو خدا را به این نام‌ها بخوانید / الأعراف، 179»، می‌فرمایند: « نَحنُ وَاللهِ الأسماءُ الحُسنی الَّتی لا یَقبَلُ اللهُ مِنَ العِبادِ عَمَلاً الاّ بِمَعرفَتِنا - بخدا ما هستیم نام‌های نیک او که از بندگان هیچ عملی پذیرفته نمی‌شود جز به شناخت ما /  اصول کافی، ج1، ص 143 ».

ب – و البته در کلام اهل عصمت علیهم السلام، مضامینی چون: « نَحنُ کَلِمَةُ الله – ماییم کلمات الله » - « نَحنُ ذِکرُاللهِ – ماییم ذکر (یاد) خدا» - «نَحْنُ الْآيَاتُ وَ نَحْنُ الْبَيِّنَاتُ – ماییم آیات و ماییم بینات » و ...، بسیار آمده است.

●- بدیهی است که "اسم‌ها، یا آیات و نشانه‌ها"، صرفاً واژه‌گانی متشکل از حروف که علامتی برای معنا و مفهومی باشند نیستند؛ بلکه حتماً تجلی و ظهور خارجی دارند؛ و البته که هیچ اسم، کلمه و واژه‌ای، بدون شناخت مصداق یا مصادیقی وجودی، عینی و خارجی، قابل درک و شناخت نمی‌باشد. اگر کسی حتی یک قطره آب ندیده باشد، یا عکس و فیلمی از کم یا زیاد آن ندیده باشد، صد کتاب تشریحی راجع به دریا نیز بخواند، حتی نمی‌تواند آن را تصور کند، چه رسد به این [به اندازه‌ی ظرفیت خود] بشناسد و درک نماید.

پس "معصوم علیه السلام"، مظهر اتمّ اسمای الهی می‌باشد.

ج – از جمله این اسم‌ها (نشانه‌ها)یی که ظهور و بروز دارد تا خداوند متعال شناخته شود، علم و حکمت، رحمت، جود، کرم و سایر صفات جمالیه و جلالیه الهی می‌باشد. چنان که به پیامبرش صلوات الله علیه و آله فرمود: تو رحمة للعالمین هستی.

نکات:

یک - وقتی می‌فرماید که زیارت برادر دینی (یا خواهر دینی، فرقی نمی‌کند، منظور دیدار مؤمنان با یک دیگر است) "زیارت الله" است یعنی چه؟! وقتی خداوند سبحان در حدیث قدسی می‌فرماید: « لَا یَسَعُنِي أرْضِي وَلا سَمائِي وَلکِن یَسَعُنِي قَلْبُ عَبْدِيَ الْمُؤْمِنِ - من در زمین و آسمان جای نمی‌گیرم، ولی در دل بنده‌ی مؤمنم جای می‌گیرم / بحار الانوار، ج 55 ص 39» یعنی چه؟ و یا تعابیری چون «القلب حرم الله»، «القلب بیت الله» و ... یعنی چه؟

دو – حال آیا انتظار می‌رود که پیامبراکرم صلوات الله علیه و آله، دیدار یا زیارتی را بر دیدار اسم الله، ذکر الله، حجة الله، بیت‌الله، حرم الله، علم الله، حکمة الله و کلمة الله مقدم بشمارند؟! آیا نظر به اهل عصمت علیهم السلام، نظر به وجهه الله نمی‌باشد؟ و آیا نفرمود: « كُلُّ شَيْءٍ هَالِكٌ إِلَّا وَجْهَهُ »

پیام ایشان:

اگر چه هر سخن، هر کار و هر عمل نبی اکرم و رسول اعظم، حضرت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله، درس و پیامی دارد، اما فراموش نکنیم که ایشان نه تنها کاری را به صرف پیام‌رسانی انجام نمی‌دادند، بلکه هیچ کاری را جز با اخلاص تمام در طاعت و بندگی خدا و برای رضا و قرب بیشتر به معبود انجام نمی‌دادند.

اگر چه آیات « وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى * إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى - و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‌گوید! * آنچه می‌گوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست! / النّجم، 3 و 4 »، صراحت دارد که قرآن کریم سراسر وحی است؛ اما دقت کنیم که نفرمود: « وَمَا یَقولُ – آن چه می‌گوید»، بلکه فرمود: « وَمَا يَنْطِقُ »، چرا که ایشان اساساً منطقی جز وحی نداشتند و گفتار و نطق ایشان نیز یا عین وحی بود و یا منطبق با وحی؛ و هم چنین عمل ایشان، عین وحی بود. پس اگر خداوند سبحان به ایشان وحی نمود که به دیگران بفرماید: « ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ » (الشّوری، 23) - بعنی: «اين همان چیزی [پاداشى‌] است كه خدا بندگان خود را كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‌اند [بدان‌] مژده داده است. بگو: «به ازاى آن [رسالت‌] پاداشى از شما خواستار نيستم، مگر دوستى در باره خويشاوندان.» و هر كس نيكى به جاى آورد [و طاعتى اندوزد]، براى او در ثواب آن خواهيم افزود. قطعاً خدا آمرزنده و قدرشناس است»، به طور قطع و یقین، این معرفت، محبت و مودت، پیش و بیش از همگان در این عالم، در وجود مبارک ایشان صلوات الله علیه و آله، صدق و تجلی دارد. آیا ایشان خویشاوندی نزدیک‌تر از حضرت فاطمة الزهراء علیهاالسلام داشتند؟!

درس و پیام ما:

اما درس و پیامی که ما می‌توانیم به حکم عقل و وحی بگیریم، این است که به آیه شریفه‌ی « لَقَدْ كَانَ لَكُمْ فِي رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ كَانَ يَرْجُو اللَّهَ وَالْيَوْمَ الْآخِرَ وَذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا - قطعاً براى شما در [اقتدا به‌] رسول خدا سرمشقى (الگویی) نيكوست: براى آن كس كه به خدا و روز بازپسين اميد دارد و خدا را فراوان ياد مى‌كند / الأحزاب، 21»، معرفت، علم و ایمان پیدا کنیم و در تمامی علوم قرآنی و تحقق آن در عرصه‌ی اندیشه، موضع‌گیری (اخلاق) و عمل، از ایشان اطاعت، تبعیت و الگوپذیری نماییم؛ فرمایشات (چه وحی و چه حدیث) و هم چنین مواضع (مثبت یا منفی – تولا یا تبرا) و رفتار ایشان (که عمل صالح همان است) را نصب العین قرار دهیم، تا رشد و کمال یافته و به فلاح و مقام قرب برسیم، و انشاء الله به شفاعت خودشان، با ایشان محشور گردیم.

●- یعنی در آن روز بزرگ و محشر کبرایی که همگان محشور می‌شوند تا اعتقادات، مواضع و عملکردشان محاسبه شود و به نتیجه برسند، وقتی ندا می‌دهند: محمد رسول الله صلوات الله علیه و آله بیاید، امتش نیز با او بیایند – امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام بیاید و امتش نیز با او بیایند – سیدة النساء العالمین، فاطمة الزهراء علیها السلام بیاید، و امتش نیز با او بیایند – امام حسن، امام حسین، امامان و حضرت امام مهدی علیه السلام بیاید و امتش نیز با او بیایند، ما را نیز امت ایشان محسوب نمایند.

« يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولَئِكَ يَقْرَءُونَ كِتَابَهُمْ وَلَا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا » (الإسراء، 71)

ترجمه: [ياد كن‌] روزى را كه هر گروهى را با پيشوايشان فرا مى‌خوانيم. پس هر كس كارنامه‌اش را به دست راستش دهند، آنان كارنامه خود را مى‌خوانند و به قدر نخك هسته خرمايى به آنها ستم نمى‌شود.

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

چرا پیامبر (ص) هر روز به دیدار حضرت فاطمه (س) می‌رفتند؟ مگر جز عصمت چه مقامی داشتند؟ پیام این رفتار ایشان چه می‌باشد؟

http://www.x-shobhe.com/shobhe/8437.html

 

 

کلمات کلیدی:  اعتقادی