x-shobhe: پس از دستور مستقیم آمریکا به همه‌ ادیان، مذاهب، فرقه‌ها، مکتب‌ها و حتی گروه‌ها مبنی بر تشدید تبلیغات بر علیه اسلام و تشیع و نیز حمایت کلان، زرتشتی‌ها نیز از لاک خود بیرون آمده و شدیداً تبلیغ می‌کنند و البته کسانی که نه مسلمان هستند و نه زرتشتی و نه هیچ دین دیگری، بلکه فقط موظف به هجمه‌ی تبلیغاتی هستند نیز به عنوان کارگزاران بی جیر و مواجب – به ویژه در سایت‌ها – به آنها خدمت می‌کنند و مهم آن که برای تحقق اهداف خود، از هیچ تفسیر به رأی آیات قرآن و یا بیان حرف و سخن بی‌منطق نیز ابایی ندارند. حال از همه‌ی عزیزان تقاضا داریم با توجه به وسعت تبلیغات زرتشتی‌گری با سوء استفاده از حس ناسیونالیستی ایرانی، برای روشن‌تر شدن سست بودن اینگونه استدلال‌ها، به نکات ذیل کاملاً دقت نمایند:

الف – آیه مبارکه به شرح ذیل است:

«وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ بِلِسانِ قَوْمِهِ لِيُبَيِّنَ لَهُمْ فَيُضِلُّ اللَّهُ مَنْ يَشاءُ وَ يَهْدي مَنْ يَشاءُ وَ هُوَ الْعَزيزُ الْحَكيمُ» (ابراهیم - 4)

ترجمه: هيچ پيغمبرى را جز به زبان مردمش نفرستاديم، تا (احكام را) براى آنان بيان كند، و خدا هر كه را بخواهد گمراه، و هر كه را بخواهد هدايت مى‏نمايد، و او عزيز و حكيم است‏.

معنا و مفهوم آیه این است که هیچ یک از پیامبران را از آسمان نفرستادیم. بلکه از میان مردم و اقوام برانگیختیم و با هیچ یک نیز به زبان جن، یا ملک، یا موجود ناشناخته یا زبان خارجی و ... سخن نگفتیم، بلکه به همان زبان خودش و قومش که از میان آنان برانگیخته شده است سخن گفتیم. حال کجای این آیه نشان می‌دهد که محدوده‌ی رسالت هر نبی فقط همان محدوده‌ای است که با آن زبان سخن می‌گویند؟ به راستی وقتی حضرت موسی (ع) از مصر به فلسطین و بیت‌المقدس و از آنجا به دیار دیگر سفر نمود، زبان همه‌ی آنها یک چیز بود، یا گروهی ابری، گروهی عربی و گروهی به زبان‌های دیگر تکلم می‌کردند؟

ب – اگر می‌خواهند در اثبات ضرورت زرتشتی‌گری ایرانیان به امر الله، رسول الله (ص) و قرآن کریم استناد کنند، پس باید ابتدا به آنها ایمان آورند. یعنی اول اسلام آورند.  و سپس به آیاتش استناد کنند. حال کدام دینی امر می‌کند که لطفاً از این دین خارج شوید؟!

ج – اگر به الله، رسول‌الله (ص) و قرآن اعتقاد و باور دارند، نمی‌توانند یک آیه را قبول کنند و آیات دیگر را نادیده گرفته یا رد کنند. همان قرآنی که فرمود با هر رسولی به زبان خودش و قومش تکلم می‌شود، فرمود: موسی و عیسی (ع) را برای قوم بنی‌اسرائیل فرستادم، اما حضرت محمد (ص) را برای همه بشریت فرستادم:

« وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشيراً وَ نَذيراً وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ» (سبأ - 68)

ترجمه: و ما تو را يا محمد (ص) نفرستاديم مگر براى همه مردم جهان، تا آنان را (به پاداش كار نيك) بشارت دهى (و از عذاب كار بد) بترسانى. ولى مردم اكثراً نمى‏دانند.

د – حال برگردیم به مسئله دین زرتشت و ایرانیت. اگر می‌خواهند بر ملیت زرتشت استناد کنند و ملیت را اولی بر دیانت بشمارند، در ایران انبیای دیگری نیز (مانند دانیال نبی و انبیایی که در تخت فولاد اصفهان مدفون هستند و ...) نیز وجود داشتند، چه ضرورتی دارد که بین این همه نبی، ایرانی‌ها حتماً زرتشتی شوند؟

اگر می‌خواهند به مقوله‌ی زبان استناد کنند، وضع بدتر می‌شود، چرا که زرتشت و کتابش اصلاً فارسی نبوده است. بلکه به زبان «اوستایی‌» مشهور است. زبان فارسی نیز از دوره‌ی هخامنشیان و در میان قوم آریایی رواج داشت که به سنسکریت و زبان اوستایی نیز نزدیکی‌داشت. و ایرانی و زبان فارسی نیز از همان دوران تشکل آریایی‌ها شکل گرفت.

زبان اوستایی نیز زبانی بود که فقط در میان قومی در شرق ایران که دقیقاً ثبت نشده در کدام منطقه‌ی آن رایج بوده است.

ھ – بنابر این اگر زبان یک پیامبر ملاک باشد، اولاً در همان موقع نیز فقط اهالی یک منطقه از شرق ایران باستان مخاطب زرتشت بودند و به زبان اوستایی تکلم می‌کردند و نه همه‌ی ایران و ایرانی‌ها و ثانیاً بنا بر همین استناد و استدلال، تکلیف فارسی زبانان آن عصر، یا آذری‌زبان‌ها، کرد زبان‌ها، بلوچ زبان‌ها و ... چه می‌شود؟ آیا باید برای آنان نیز پیامبری با زبان خودشان بیاید؟ اگر پاسخ‌شان مثبت است، پس زرتشت متعلق به همه ایرانی‌ها نبوده است. مگر نمی‌گویند که هر پیامبری مخصوص قومی است که به آن زبان سخن می‌گویند. لذا نه در گذشته [حتی زمان حیات شخص زرتشت] و نه در طول تاریخ و نه اکنون، زرتشت دین همه‌ی ایرانی‌ها نبوده و نمی‌توانسته باشد و نیست.

و –  به رغم تحقیقات گسترده‌، تاریخ پیدایش زرتشت اصلاً مشخص نیست، چه رسد به زبان او و کتابش. برخی قدمت او را حتی شش هزار سال پیش بیان کرده‌اند. اغلب ایران شناسان ده تا یازده قرن قبل از مسیح را بیان کرده‌اند. ارسطو و اودوکسوس و هرمی پوس نوشته‌اند که زرتشت پنج هزار سال پیش از جنگ تروا می‌زیسته است. منابع دوران رواج زبان پهلوی، زایش او را سه قرن قبل از اسکندر مقدونی بیان کرده‌اند. در هر حال اصلاً معلوم نیست که چه زمانی و در کجا به دنیا آمده و به چه زبانی تکلم می‌نموده و با چه خطی می‌نوشته است؟

جالب است که مدعیان ضرورت زرتشتی‌گری ایرانیان و نیز اسلام ستیزان، به اسلام که می‌رسند بهانه می‌کنند که دین 1400 سال پیش است، زبان کتابش عربی است و ...، اما از ما می‌خواهند که به یک دین مربوط به شش هزار سال پیش یا بیشر، که اصلاً زبانش هم معلوم نیست برگردیم!

ز –  نکته‌ی آخر آن که اصلاً کتاب زرتشت چیست و کدام است که دست کم مطالعه کنیم. در اذهان عمومی کتاب «اوستا» را به عنوان کتاب او معرفی می‌کنند، در حالی که اوستا کتاب زرتشت نیست، بلکه در طی چند قرن توسط موبدان زرتشتی نوشته است. همین موبدان در جشنی کتاب زرتشت را سوزاندند و خود کتابی به نام او دادند که منشاء پیدایش دین «مجوس» شد. دینی که ازدواج خواهر و برادر و ازدواج با محارم در آن اجباری بود. و اوستایی که الآن در اختیار است که الحمدلله با آن اوستای موبدان قرون بعد از زرتشت نیز متفاوت است.

خود زرتشتی‌‌ها مدعی هستند که نام کتاب اصلی «گاتها» است. که البته آن نیز به زبان فارسی نبود. بلکه به زبان یکی از اقوام شرق ایران که معلوم نیست کجاست بوده است. اما مهم‌تر این است که این کتاب اصلاً وجود خارجی ندارد که کسی بخواهد به آن رجوع کند.

ح –  انصافاً باید اذعان داشت که دعوت به زرتشتی‌گری به بهانه‌ی ایرانی بودن، دعوت به حماقت و سوق دادن به بی‌دینی است. چرا که اصلاً چنین دینی وجود خارجی ندارد که کسی بخواهد به آن رجوع کند یا نکند. و اگر مردم امروز بخواهند به نظریات اشخاص عادی به نام موبدان رجوع کنند، به همان فرضیه‌های فرویدیسم، داروینیسم، مارکسیسم، فمینیسم ... که همه نشأت گرفته از نگاه مادی‌گرانه‌ی «ماتریالیسم» هست رجوع می‌کنند که دست کم چهار پنج جمله مفهوم یا احیاناً چند فراز قابل تأمل داشته باشد. چرا زرتشتی شوند که نه زبانش فارسی بوده و نه اصلاً کتاب معینی دارد؟

 

 

 

آیا واقعاً انتظار دارند که یک انسان عاقل ایرانی، قرآن را با آن همه علوم در فلسفه، عرفان، احکام ... و متکی بر استدلال‌های عقلی و وحی را رها کند و به جرم ایرانی بودن به خرافات برگردد؟! آیا این اهانت به شعور و فهم ایرانی‌ها نیست؟

کلمات کلیدی:  اعتقادی