پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): آیا اگر صحیح باشد، باور نکردنی است؟! بدیهی است که اگر چیزی [حتی معجزه]، محال و باورنکردنی باشد، نمی‌توانیم آن را  بشناسیم و ایمان بیاوریم!

الف - هر چه درباره‌ی امامان، پیامبر اکرم و سایر انبیا و اولیای الهی صلوات الله علیهم اجمعین و حتی خداوند متعال می‌گویند، می‌خوانید و یا می‌شنوید، ابتدا ببینید آیا حد پایین آن و یا نشانه‌ی آن را در خودتان و سایر آدمیان می‌یابید یا خیر؟ چرا که اگر کمالات هیچ نمود و نشانه‌ای در بشر نداشته باشند، قابل شناخت نیز نخواهند بود. به عنوان مثال: وقتی خود را مخلوق می‌بینید، می‌توانید نسبت به خالق شناخت پیدا کنید؛ و اگر در خودتان و یا دیگران، بارقه‌هایی از علم، قدرت، رحمت، جود، کرم، غفران ویا قهر و غضب را  نبینید، این اسم‌ها [کمالات] برای شما قابل درک نخواهد بود، اگر چه در معنایش، صدها کتاب بخوانید. آیا می‌توانید رنگ‌ها و تفاوت‌شان را به یک کور مادرزاد بیاموزید؟!

اما، وقتی در خودتان و بیرون از خودتان "علم" یا رحمت، قدرت و سایر کمالات را یافته و شناختید، تصدیق خواهید کرد که علم و قدرت دیگری بیشتر از شماست و علم و قدرت دیگری بیشتر از اوست ...، تا برسد به "انسان کامل" که یقیناً شهر علم و دروازه‌ی ورود به آن شهر خواهند بود، چنان پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله فرمودند:

«أَنَا مَدِينَةُ الْعِلْمِ وَ عَلِيٌّ بَابُهَا فَمَنْ أَرَادَ الْعِلْمَ فَلْيَأْتِ الْبَابَ» (الاحتجاج، ج ۱، ص ۱۹۶)

ترجمه: من شهر علم هستم و علی درِ آن شهر است. پس، هر که دنبال علم است، بايد از اين در وارد شود.

[این حدیث، در منابع گوناگون اهل تشیع و اهل تسنن، ذکر شده است؛ از جمله منابع اهل سنت: المستدرک على الصحیحین، ج ۳، ص ۱۳۸ - المعجم الکبیر، ج ۱۱، ص ۵۵ و ...].

و از این مرحله [خَلق] که عبور کردیم، می‌شناسیم که "علیم"، خداوند متعال است و هر چه از علم در عالَمِ هستی ظهور دارد، تجلی علم اوست.

ب – آیا وقتی خودمان، بسیاری از راه‌های زمین و آسمان را شناخته‌ایم، برایمان خیلی عجیب و باورنکردنی است که باور نماییم دانشمندان علوم "هوا – فضا"، راه‌های بیشتری را می‌شناسند و حتی بسیاری از کهکشان‌های دور دست را شناخته‌اند؟! آیا وقتی خودمان، بسیاری از راه‌های آسمانیِ غیر مادی را شناخته‌ایم، و دانستیم که با نماز می‌شود به  معراج رفت، و با دعا می‌شود با خداوند سبحان مرتبط شد و با او گفتگو نمود، برایمان غیر قابل باور است که "انسان کامل"، تمامی این راه‌ها را  بداند و بشناسد؟ چنان که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:

«أَيُّهَا النَّاسُ سَلُونِي قَبْلَ أَنْ تَفْقِدُونِي، فَلَأَنَا بِطُرُقِ السَّمَاءِ أَعْلَمُ مِنِّي بِطُرُقِ الْأَرْضِ، قَبْلَ أَنْ تَشْغَرَ بِرِجْلِهَا فِتْنَةٌ تَطَأُ فِي خِطَامِهَا وَ تَذْهَبُ بِأَحْلَامِ قَوْمِهَا» (نهج البلاغه، صبحی صالح، خطبه 189)

ترجمه: اى مردم! از من بپرسيد پيش از آنكه مرا نيابيد - كه ما به راه‌هاى آسمان داناترينیم از راه‌هاى زمين] - و [بپرسید] پيش از آنكه فتنه، چونان اشترى گريخته از صاحب خود گام بردارد و مهار را خود زير پاىش انداخته و خردمندان را سرگردان سازد.

پ – به معجزات انبیا و رسولان الهی بنگرید؛ به غیر از "قرآن مجید" که معجزه‌ی آخرینِ فرستادگان اوست و باید همیشه معجزه باشد، بیشتر آنها را خودمان انجام می‌دهیم. امروزه نه حرکت روی باد و با سرعت زیاد ناشدنی است و نه شکافتن دریا و ایجاد تونل‌های بزرگ در آن، نه درمان بسیاری از بیماری‌ها و نه سالم درآمدن از میان آتش – هر چند که معجزات آنها، هم چنان معجزه است، چرا که کسی نمی‌تواند بدون وسیله‌ای چون هواپیما یا  سفینه، روی باد سوار شود، و یا با یک ضربه عصا، دریا را بشکافد و یا بدون لباس مخصوص، به میان آتش برود و سالم بیرون بیاید. حتی راجع به قرآن کریم نیز همین‌طور است. بشر امروزی که بیش از هر عصر و نسل دیگری، کتاب می‌نویسد، علوم و پیام‌هایش را با "کلام" دریافت نموده و انتقال می‌دهد، مکتب فکری و عملی "ایسم" می‌سازد، حقوق فردی و اجتماعی تدوین می‌نماید و ...، بیش از هر زمان دیگری به اعجاز قرآن کریم پی‌می برد.

بنابراین، هر چه علم بشر رشد بیشتری می‌یابد، درک معجزات برایش راحت‌تر می‌گردد؛ چرا که حد پایین و یا نشانه‌هایی از آنها را در خود می‌یابد.

ت – اگر چه کسی نمی‌تواند با چشم سر و بدون وسیله، پشت سرش را ببیند، اما یک آینه مقابل دید خود قرار می‌دهد و می‌بیند، و یا با نصب دوربین، تمام منطقه را می‌بیند، یا با ماهواره، تمام زمین را می‌بیند و یا با تلسکوپ، حتی کهکشان‌ها و ستارگانی که چند میلیون سال نوری با زمین فاصله دارند را می‌بیند، و البته هستند مردان خدا و یا حتی مرتاضان بی‌خدایی که نه تنها از پشت یک سنگ به قطر ده متر را می‌بینند، بلکه فردی را در شهری دیگر می‌بینند، و یا حتی درون مخاطب را دیده و از تفکرات و تخیلاتش به او خبر می‌دهند.

پس، غیر قابل باور نمی‌باشد اگر بگویند: امام پشت سرش را مانند پیش رو می‌بیند.

امام علیه السلام:

امام معصوم علیه السلام، انسان کامل است و انسان کامل یعنی از تمامی مخلوقات و حتی فرشتگان بزرگ و مقرب، کامل‌تر است؛ چنان که حضرت آدم علیه السلام را به واسطه‌ی علومی که به او آموخته بود و فرشتگان نداشتند و نمی‌توانستند داشته باشند، مسجود و معلم فرشتگانش قرار داد.

●- امام معصوم علیه السلام، خلیفة الله، حجة الله و ولیّ الله است؛ پس باید که علم، عصمت، قدرت و ولایتش، بیش از همگان و حتی ملائک مقرب الهی باشد؛ چه رسد به این که تمامی علوم دیگران و از جمله زبان‌های گوناگون و حتی زبان حیوانات و پرندگان را بداند؛ مگر حضرت داود علیه السلام، نشان ندادند که می‌دانند و مگر چنین علمی را از معصومان علیهم السلام ندیده‌ایم؟!

●- نباید گمان شود که پیامبر یا امام معصوم علیهم السلام، یک شخصی مثل بقیه بوده که حالا پاک‌تر از بقیه است و در مباحثی [علوم دینی]، بیشتر می‌داند! بلکه او معدن وحی و مخزن علم الهی می‌باشد.

امام باقر علیه السلام:

«نَحْنُ جَنْبُ اللَّهِ وَ نَحْنُ صَفْوَتُهُ وَ نَحْنُ خِيَرَتُهُ وَ نَحْنُ مُسْتَوْدَعُ مَوَارِيثِ الْأَنْبِيَاءِ وَ نَحْنُ أُمَنَاءُ اللَّهِ وَ نَحْنُ حُجَّةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ أَرْكَانُ الْإِيمَانِ وَ نَحْنُ دَعَائِمُ الْإِسْلَامِ وَ نَحْنُ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ نَحْنُ الَّذِينَ بِنَا يَفْتَحُ اللَّهُ وَ بِنَا يَخْتِمُ وَ نَحْنُ أَئِمَّةُ الْهُدَى وَ نَحْنُ مَصَابِيحُ الدُّجَى وَ نَحْنُ مَنَارُ الْهُدَى وَ نَحْنُ السَّابِقُونَ وَ نَحْنُ الْآخِرُونَ وَ نَحْنُ الْعَلَمُ الْمَرْفُوعُ لِلْخَلْقِ‏ مَنْ تَمَسَّكَ بِنَا لَحِقَ وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنَّا غَرِقَ وَ نَحْنُ قَادَةُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِينَ وَ نَحْنُ خِيَرَةُ اللَّهِ وَ نَحْنُ الطَّرِيقُ وَ صِرَاطُ اللَّهِ الْمُسْتَقِيمُ إِلَى اللَّهِ» ... (بحار الأنوار ،  جلد۲۶، صفحه۲۴۸)

ترجمه: ما جنب اللَّه هستیم و ما برگزيدگان او هستیم و ما منتخب خدا هستیم و ما تحويل‏گيرنده ميراث انبيا و امینان پروردگار هستیم و ما حجت خدا هستیم و ما اركان ايمان و پايه ‏هاى اسلام هستيم ما رحمت خدا بر خلق هستيم .

ما كسانى هستيم كه خداوند به وسيله ما می‌گشايد و به وسيله ما ختم می‌كند. ما ائمه هدى و چراغ‌هاى روشنگر تاريكی‌ها و مرکز نور هدایت و ما سابقون و آخرون (كه در قرآن ياد شده هستيم)؛ ما پايگاه برافراشته براى مردم هستيم، هر كه به ما تمسك جويد به ما ملحق شود و هر كه از ما تخلف ورزد غرق مى‏گردد.

ما رهبر مردم رو سفید هستيم و برگزيده خدا و راه واقعى و صراط مستقيم به سوى خدا هستیم.

(بحار الأنوار بخش امامت ( ترجمه جلد 23 تا 27بحار الأنوار)، جلد ‏4، صفحه 184 – 183)

امام رضا علیه السلام:

«اَلْإِمَامُ أَمِینُ اَللَّهِ‏ فِی خَلْقِهِ وَ حُجَّتُهُ عَلَى عِبَادِهِ وَ خَلِیفَتُهُ فِی بِلاَدِهِ وَ اَلدَّاعِی إِلَى اَللَّهِ وَ اَلذَّابُّ عَنْ حُرَمِ اَللَّهِ»؛

ترجمه: امام امین خداى عز و جل است در میان خلقش و حجت او است بر بندگانش و خلیفه او است در بلادش و دعوت‏کننده به سوى خداى عز و جل است و دفاع‏کننده از حقوق خداى جل جلاله (حریم الهی) است.

«اَلْإِمَامُ اَلْمُطَهَّرُ مِنَ اَلذُّنُوبِ‏ وَ اَلْمُبَرَّأُ عَنِ اَلْعُیُوبِ‏ اَلْمَخْصُوصُ بِالْعِلْمِ‏ اَلْمَوْسُومُ بِالْحِلْمِ‏ نِظَامُ اَلدِّینِ‏ وَ عِزُّ اَلْمُسْلِمِینَ‏ وَ غَیْظُ اَلْمُنَافِقِینَ وَ بَوَارُ اَلْکَافِرِینَ‏ اَلْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لاَ یُدَانِیهِ أَحَدٌ وَ لاَ یُعَادِلُهُ عَالِمٌ‏ وَ لاَ یُوجَدُ مِنْهُ بَدَلٌ وَ لاَ لَهُ مِثْلٌ وَ لاَ نَظِیرٌ».

ترجمه: امام کسى است که از گناهان پاک است و از عیوب بر کنار است، به دانش مخصوص است و به حلم و بردبارى موسوم، نظام دین است و عزت مسلمین و خشم منافقین و هلاک کفار، امام یگانه روزگار خود است، کسى با او برابر نیست و دانشمندى با او هم سطح نمی‌باشد، جایگزین ندارد، مانند و نظیر ندارد.

(کتاب "اصـول کافی" جلد ۱، کتاب حجت‏، باب نادر مخصوص و جامع در فضیلت و صفات امام‏،  حدیث شماره ۱)

مشارکت و هم افزایی‌ - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی

پرسش:

در پیامی راجع به فضائل معصوم (ع) خواندم که پشت سرش را می‌بیند، زبان همگان و حتی حیوانات را می‌داند، سایه ندارد و ...؛ آیا واقعاً این چنین است؟!

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10282.html

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

     

کلمات کلیدی:  قرآن   ولایت (امام علی)