پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): این حرف‌های یعنی چه؟! قدرت غیبی یعنی چه؟! ما مکلف به "ولایت و ولیّ الله" شناسی و "امامت و امام" شناسی هستیم، نه قدرت غیبی شناسی! امام که برای نمایش و انجام کارهای خارق العاده نیستند، بلکه حجة الله، ولیّ الله و خلفیة الله می‌باشند و برای هدایت انسان، باذن الله آمده‌اند.

قدرت غیبی یعنی چه و کدام قدرتی غیبتی نیست؟! گردش زمین و آسمان، همه نمایش قدرت غیبی است و انسان خودش [چه مؤمن باشد و چه کافر]، سراسر تجلی قدرت غیبی می‌باشد. از خاک، آب، خوراکی، خون و نطفه به وجود آمدنش، به دنیا آمدنش، نفس کشیدنش، بزرگ شدنش، خواب و بیداریش، عقلش، ذهنش، هوشش، به تعبیر امام صادق علیه السلام: «فراموش کردن آن چه نیک می‌دانست از ذهنش و به یادآوردن آن چه در ذهنش نبود» و خلاصه حیات و مرگش، همه تجلی قدرت غیبی می‌باشد. آدمی کدام از این حالات یا کارها را به قدرت خودش یا دیگران انجام می‌دهد؟! اساساً «لا حَولَ وَ لا قُوّةَ إلّاباللَّه العَلىِّ العَظیم»، یعنی "قدرت غیبی"؛ منتهی باید توجه داشته باشیم و با نیروی عقل، دقت نماییم که همیشه فعل را با فاعلش ببینیم و بشناسیم، تا گمان نکنیم که فاعل ما هستیم و یا طبیعت بی‌جان کاری می‌کند – این کار عقل شناختی است:

«هُوَ الَّذِي خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ يُخْرِجُكُمْ طِفْلًا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّكُمْ ثُمَّ لِتَكُونُوا شُيُوخًا وَمِنْكُمْ مَنْ يُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلًا مُسَمًّى وَلَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ» (غافر، 67)

ترجمه: او كسى است كه شما را از خاك آفريد، سپس از نطفه، سپس از علقه (خون بسته شده)، سپس شما را بصورت طفلى (از شكم مادر) بيرون مى فرستد، بعد به مرحله‌ی كمال قوّت خود مى‌رسيد، و بعد از آن پير مى‌شويد و (در اين ميان) گروهى از شما پيش از رسيدن به اين مرحله مى‌ميرند و در نهايت به سرآمد عمر خود مى‌رسيد؛ و باشد که تعقّل كنيد!

پس، آدمی خودش، تجلی قدرت غیبی و آشکار خداوند قادر می‌باشد؛ همه چیز از جمله انسان، "اسمُ الله – آیت الله = نشانه‌ی خدا"ست؛ هر چه هست، نشانه علم، حکمت، قدرت، مالکیت، ربوبیت، جمال و جلال الهی است؛ منتهی ما غافل هستیم و مانند علاقمندان به شعبده‌بازی، منتظر دیدن کارهای عجیب و غریب از دیگران هستیم! ما اگر دانش بیابیم، تعقل کنیم، بصیرت داشته باشیم، ایمان را تقویت کنیم، تقوا را در تمامی امور لحاظ نماییم و خلاصه آن که خداوند سبحان را  خالصانه عبادت و اطاعت نماییم، خودمان بیش از پیش مظهر اسمای الهی می‌گردیم و کارهایی که نزد  دیگران عجیب و غریب است، نزد ما مشهود و آسان می‌گردد، و البته همه "باذن الله" انجام می‌دهیم.

فیض روح القدس ار باز مدد فرماید

دیگران هم بکنند آن چه مسیحا می‌کرد (حافظ)

وقتی فرمود: ایمان بیاورید، به همگان فرمود – وقتی می‌فرماید: به ریسمان الهی [قرآن و اهل عصمت علیهم السلام] چنگ بزنید و متفرق نشوید، تأکید می‌نماید که "همگی": «وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا / آل عمران، 103» - وقتی می‌فرماید که صلاة (نماز) و صلوات، وصل است و شما را به رحمت بیکران الهی متصل می‌نماید و نماز معراج مؤمن است، برای همگان است – وقتی پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله در شأن سوره‌ی مبارکه حمد می‌فرمایند: «اگر به مُرده خواندید و زنده شد، تعجب نکنید»، خطاب به همگان است و ... .

اگر می‌بینیم که امثال آیت الله حسن زاده آملی، آیت الله بهاء الدینی، آیت الله بهجت [علیهم الرحمة]، گاه کراماتی نشان می‌دهند که برای ما عجیب است، برای این است که ما رشد نکرده‌ایم، وگرنه اینها قطره‌ای از کمالات آن بزرگان است، به قول معروف سرریزهاست! یک کودک،  پدر خودش را بزرگترین و قوی‌ترین و تواناترین می‌بیند؛ چون خودش کودک است. پیوند قلب و سایر اعضا، سفر به فضا و سیارات دیگر، غواصی در اعماق دریاها و اقیانوس‌ها و ...، برای بنده عجیب و غریب است، چون خودم علم و قدرتش را ندارم.

امام زمان علیه السلام، عجّ الله تعالی فرجه:

پس، هر چه در عالَمِ هستی وجود دارد و از جمله "انسان"، مظهر علم، حکمت و قدرت باریتعالی می‌باشد و البته که هر موجودی کامل‌تر باشد، بیش از سایر موجودات مظهر اسم‌های (نشانه‌های) جمال و جلال الهی می‌گردد؛ و امام علیه السلام، "انسان کامل" است، یعنی اکمل و بالتبع اشرف مخلوقات. لذا امام صادق علیه السلام، در شرح آیه‌ی مبارکه «وَلِلَّهِ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى فَادْعُوهُ بِهَا ... اسم‌ها (نشانه‌های) نیکو (برتر)، همه از آن خداست، پس [به وسیله آنها] او را بخوانید / الأعراف، 180» می‌فرمایند:

«نَحْنُ وَ اَللَّهِ اَلْأَسْمَاءُ اَلْحُسْنَى اَلَّتِي لاَ يَقْبَلُ اَللَّهُ مِنَ اَلْعِبَادِ عَمَلاً إِلاَّ بِمَعْرِفَتِنَا» (اصول کافی، ج 1، ص 143)

ترجمه: به خدا ما هستيم نام‌هاى نيك او كه از بندگان هيچ كردارى پذيرفته نيست جز به شناختن ما.

"اسم"های خداوند سبحان، الفاظ و معانی آنها نیستند، بلکه همه تعین خارجی دارند، وجود دارند، مخلوقات ا هستند، و چه اسمی (نشانه‌ای) برتر از انسان کامل وجود دارد؟!

حضرت نوح علیه السلام، باذن الله، کشتی نجات [سفینة النّجاة] درست می‌کند و همه در عذاب طوفان و سیل، هلاک می‌شوند، به جز آنان که دعوت الهی او را پذیرفتند و سوار بر آن کشتی شدند، و اهل عصمت همگی «سفینة النّجاة» هستند – حضرت ابراهیم علیه السلام، باذن الله از آتش برافروخته‌ی کفار، سالم بیرون آمد؛ و هر کس ایمان بیاورد و امام معصوم را تبعیت نماید، از آتش جهنم که برافروخته‌ی غضب الهی است، نجات می‌یابد.

حال، بیمار شِفا دادن و یا مرده زنده کردن که البته "باذن الله" صورت می‌پذیرد و این خداوند است  که به دست  بنده‌ش شِفا می‌دهد و یا زنده می‌کند، عجیب هست، معجزه هست، اما معجزه‌ی بزرگتر آن است قلوب بیمار شِفا یابند و قلب‌های مرده زنده شوند، که این کار انبیا، رسولان و امامان می‌باشد، البته "باذن الله".

"امام"، انسان کامل است، ولیّ الله، خلیفة الله، حجت الله، ید الله، عین الله، نور الله و مخزن علم الله و معدن وحی الله است، پس کاملترین مظهر اسم‌های الهی است، بعد ما بپرسیم که "آیا می‌تواند بیمار را شِفا دهد و یا تصرف در عالَم نماید یا خیر؟!» و مقایسه نماییم با افراد عادی که به مراتب بالاتری از علم، حکمت، ایمان، تقوا، بصیرت و اخلاص رسیده‌اند؟! مگر این بزرگان خودشان اذعان ندارند که تابع اهل عصمت علیهم السلام می‌باشند؟!

حضرت امام رضا علیه السلام:

«اَلْإِمَامُ کَالشَّمْسِ اَلطَّالِعَةِ اَلْمُجَلِّلَةِ بِنُورِهَا لِلْعَالَمِ وَ هِیَ فِی اَلْأُفُقِ بِحَیْثُ لاَ تَنَالُهَا اَلْأَیْدِی وَ اَلْأَبْصَارُ اَلْإِمَامُ اَلْبَدْرُ اَلْمُنِیرُ وَ اَلسِّرَاجُ اَلزَّاهِرُ وَ اَلنُّورُ اَلسَّاطِعُ وَ اَلنَّجْمُ اَلْهَادِی فِی غَیَاهِبِ‏ اَلدُّجَى ...» (اصول کافی، ج1، ص)

ترجمه: امام مانند آفتاب در عالم طلوع کند و بر افق قرار گیرد که دست و دیده مردم بدان نرسد، امام ماه تابنده، چراغ فروزنده، نور بر افروخته و ستاره رهنما در تاریکى شبها و بیابان‌هاى تنها و گرداب دریاها است، امام آب گوارائى است براى تشنگى و رهبر بحق و نجات بخش از نابودى است ... .

«اَلْإِمَامُ وَاحِدُ دَهْرِهِ لاَ یُدَانِیهِ أَحَدٌ وَ لاَ یُعَادِلُهُ عَالِمٌ‏ وَ لاَ یُوجَدُ مِنْهُ بَدَلٌ وَ لاَ لَهُ مِثْلٌ وَ لاَ نَظِیرٌ مَخْصُوصٌ‏ بِالْفَضْلِ کُلِّهِ مِنْ غَیْرِ طَلَبٍ‏ مِنْهُ لَهُ وَ لاَ اِکْتِسَابٍ بَلِ اِخْتِصَاصٌ مِنَ اَلْمُفْضِلِ اَلْوَهَّابِ فَمَنْ ذَا اَلَّذِی یبْلُغُ مَعْرِفَةَ اَلْإِمَامِ‏ أَوْ یمْکِنُهُ اِخْتِیارُهُ هَیهَاتَ‏ هَیهَاتَ ضَلَّتِ اَلْعُقُولُ وَ تَاهَتِ اَلْحُلُومُ ... » (همان)

ترجمه: امام یگانه روزگار خود است، کسى با او برابر نیست و دانشمندى با او همسر نیست، جایگزین ندارد، مانند و نظیر ندارد، بدون تحصیل مخصوص به فضل و از طرف مفضل بدان اختصاص یافته، کیست که‏ بحق شناسائى امام برسد یا تواند او را انتخاب کند؟

هیهات هیهات، خردها در باره‏اش گمراهند و خاطرها در گمگاه، عقل‌ها سرگردان و چشم‌ها بى‏دید، بزرگان در اینجا کوچکند و حکیمان در حیرت و بردباران کوته‏نظر و هوشمندان گیج و نادان و شعراء لال و گنگ و ادباء درمانده و سخندانان بى‏زبان، شرح یک مقامش نتوانند و وصف یکى از فضائلش ندانند، همه به عجز معترفند، چگونه توان کنهش را وصف کرد و اسرارش فهمید؟ چطور کسى به جاى او ایستد و حاجت مربوط به او برآورد؟ نه، چطور؟ از کجا؟ او در مقام خود اخترى است که بر افروزد و از دسترس دست‏یازان و وصف واصفان فراتر است، انتخاب بشر کجا به این پایه رسد، عقل کجا و مقام امام کجا؟ کجا چنین شخصیتى یافت شود گمان برند که در غیر خاندان رسول (ص) امامى یافت شود؟ ...

●- پس، از خداوند منّان بخواهیم که ما را خداشناس، پیامبر شناس و امام شناس و مؤمن گرداند، تا از گمراهی‌ها نجات یابیم، رشد نماییم و به کمال قرب برسیم. ان شاء الله.

مشارکت و هم افزایی‌  - پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی

پرسش:

اگر امثال آیت الله بهجت (ره) و ...، آنقدر کرامت و قدرت غیبی دارند، پس امام زمان (ع) چه قدرت‌هایی دارد؟ آیا می‌توانند شِفا دهند یا تصرف در عالم کنند؟!

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/shobhe/10445.html

 

 پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

  

  

    

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام مهدی