پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): 

چرا انسان عاقل و سالم، عواطف و احساسات و حبّ و بغض خود را خفه و مخفی کند؟! در صدر اسلام نیز گفتند: کسی حق عزاداری در ماتم رحلت پیامبر اکرم صلوات الله علیه و آله را ندارد، به جایش به فکر حکومت و بیعت با سقیفه باشند! گفتند: حتی حضرت فاطمه زهراء علیها السلام نیز نباید در عزای پدرش، با صدای بلند گریه کند ...! وهابیت سعودی، امسال جشن مبعث را "شرک" اعلام نمود که علمای اهل سنت به شدت پاسخ دادند و محکومش کردند.

می‌گویند: «مسلمانان و به ویژه شیعیان، باید هر گونه حبّ، بغض، دوستی، دشمنی، موافقت و مخالفت خود را در دل‌هایشان پنهان و قبر کنند، و نباید بروز دهند»!

جشن و سرور و یا ماتم و عزا؛ بروز مواضع و حالات قلبی و درونی می‌باشد؛ و اگر عمومی برگزار شود، بیانگر مواضع یک ملت است. حال می‌گویند که هرگز درون خود را [به ویژه در گرایش و محبت به دین] آشکار نسازید؟!

پس این یک ترفند است که قالبی زیبا [خودسازی و همراه‌سازی] به آن داده‌اند؛ می‌خواهند که مواضع، گرایش‌ها و علاقه‌های یک امت، یا یک ملت بزرگ آشکار نگردد و پنهان بماند!

مِثل این که بگویند: در سالروز تولد فرزندتان، خوشحال نباشید و آن را بروز ندهید، به جایش بروید به فکر تربیت او باشید – در روز پدر و روز مادر، خوشحالی نکنید، یک تبریک هم نگویید، بلکه بروید در حق آنها کتاب بخوانید و یا بنویسید – در عید نوروز شادی را ظاهر نکنید، بلکه بروید راجع به طبیعت،پیدایش فصول و ... مطالعه کنید، گیاهی بکارید و یا ... !

ترفند "به جای‌سازی"

پیش از این مکرر نوشته‌ایم که ابلیس لعین و سایر شیاطین جنّ و انس، نمی‌توانند چیزی را بر اساس اندازه‌ها و قوانین متفاوتی خلق کنند، لذا تنها شیوه و ابزار کارشان "بجای‌سازی" می‌باشد، و تمامی انحرافات بشری، در جایگزینی این "به جای‌ها" می‌باشد!

بندگی هوای نفس، بت‌ها و طاغوت‌های زمان، "به جای" بندگی خدا – پیروی از انواع و اقسام مکاتب بشری، "به جای" پیروی از دین خدا – پیروی از امامان و الگوهای باطل، "به جای" پیروی از امامان حق – گرایش به ضد ارزش‌ها، "به جای" گرایش به ارزش‌ها – جایگزینی فساد و فحشا، "به جای" تفریح و ...!

امروزه نه تنها در جهان، بلکه حتی در کشور خودمان، این "به جای‌سازی"ها را بسیار می‌بینید، به ویژه علیه باورها، گرایشات و امور دینی و اعتقادی، و با تبلیغات گسترده در فضای مجازی!

گاهی "شکم" را جایگزین عقل و قلب می‌کنند و می‌گویند: «"به جای" حج، زیارت، مراسم، بازسازی حرم‌های منفجر شده و ...، پولش را بدهید شکم گرسنگان را سیر کنید» - گاهی نقاب عقلی و علمی به اهداف پلید خود می‌زنند و می‌گویند: «"به جای" برگزاری مراسم تاسوعا و عاشورا، بروید راه امام حسین علیه السلام را بشناسید و تبعیت کنید» و ... .

اما اینها همه ترفند و روش (تاکتیک) برای فریب، دور کردن و انحراف است!

●- وقتی می‌توان توصیه نمود که "به جای" این کار، آن کار را انجام دهید، که فقط امکان یکی از گزینه‌ها میسر باشد؛ اما وقتی امکان انجام هر دو یا چند گزینه وجود دارد، "به جای‌سازی" لزومی ندارد؛ و البته این راجع به "به جای"های حق و درست می‌باشد؛ وگرنه هیچ‌گاه نباید باطل و نادرستی، جایگزین حق و درستی شود.

عقل، عاطفه و عمل

اگر بگویند: عقل را جایگزین عاطفه کنید، یا عاطفه را جایگزین عقل نمایید، در هر دو صورت انسان را تجزیه کرده‌اند و یک قوه و امکان عمل درست را از او گرفته‌اند، چرا که آدمی هم عقل دارد و هم عاطفه، هر دو نیز ضروری می‌باشند و هر کدام نقش و کارآیی خود را دارند، و اعمال آدمی نیز یا بر اساس عقل است، و یا عاطفه و حتی احساسات، و یا هر دو و هر سه با هم.

به عنوان مثال: اگر در سالروز تولد همسر، فرزند و یا پدر و مادر، یک شیرینی یا یک شاخه گُل تقدیم کردید، با نشاط و سرور با آنها مواجه شدید، تبریک گفتید و ...، هم حکم عقل سلیم است، و هم بروز عاطفه و احساسات. و این عاطفه و محبت قلبی است که به عمل روح می‌بخشد.

خنده و گریه در راه خدا

به پیروان اکثر ادیان و مذاهب نگاه کنید. بیشتر آنها، هر چقدر هم مؤمن باشند، نه خنده‌ای در راه خدا دارند و نه گریه و اشکی در راه او دارند! بسیار خشک و بی‌روح، خدا را حمد می‌کنند – بسیار رسمی و بدون هیچ حالت قلبی، استغفار و دعا می‌کنند – عبادات واجب را مثل انجام یک دستورالعمل نظامی انجام می‌دهند ... و بالتبع رفتارشان با خودشان، خانواده، خویشان، اطرافیان و هموطنان‌شان نیز چنین می‌باشد.

●- علت این عارضه، آن است که چون دیدند اعتقاد آنها به اسلام راسخ است، تلاش کردند تا روح و عاطفه را از بیشتر آنان بگیرند. حتی ممکن است که عاشورا و آن جنایات را به  شدت محکوم کنند و نسبت به اهل بیت و امام حسین علیهم السلام، احترام و ارادت ویژه‌ای داشته باشند، اما هرگز نسبت به آنان لبخندی بر لب‌شان نمی‌نشیند و اشکی از چشم‌شان جاری نمی‌شود، چنان که نسبت به خداوند سبحان نیز چنین می‌باشند! چرا؟ چون "عاطفه" را در آنان خشکانده‌اند.

بزرگداشت شعائر الهی

هر دعوت حقی، مبتنی بر "شعار و شعور" می‌باشد؛ هم هر روز در اذان، اقامه و نمازها، شعارهایی چون: «الله اکبر – لا إله الاّ الله – محمد رسول الله صلوات الله علیه و آله» سر داده می‌شود؛ هم در وادی شعور، ابعاد نظری این شعائر به لحاظ عقلی و علمی بیان می‌گردد، و هم در عمل باید منطبق با این شعائر عمل نمود.

بزرگداشت "شعائر الله"، از اوامر الهی است که البته عقل سلیم آن را تصدیق و به آن تعظیم می‌نماید. چرا که هر دعوتی، هر حرکتی و هر نوع جهت‌گیری [حق یا باطل]، با "شعار" شروع می‌شود – با "شعار" تبلیغ می‌شود و با "شعار" پیش می‌رود.

اعیاد

برگزاری مراسم جشن و سرور، در اعیادی چون غدیر خم، سوم شعبان و نیمه شعبان – و یا برگزاری مراسم ماتم و عزا، در مصیبت‌هایی چون سالروز شهادت ائمۀ اطهار علیهم السلام، همه بزرگداشت "شعائر الله" می‌باشند که البته از یک ظهور، بروز، مُعرف و بیانگر مواضع، گرایش و محبت گرویدگان می‌باشمد و از سویی دیگر، بزرگترین اطلاع‌رسانی و تبلیغ انسانی.

●- پس، معترضین و منتقدین می‌خواهد "شعائر الله"، هیچ ظهور و بروز عمومی نداشته باشد و گرایشات و حبّ و بغض‌ها، در دل مدفون و خفه شوند، یعنی همان "سانسور و خفقان بزرگ".

جشن نیمه شعبان، مصداق مودّت است

«ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ» (الشوری، 23)

- اين همان چيزى است كه خداوند بندگانش را كه ايمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند به آن نويد مى‌دهد! بگو: «من هيچ پاداشى از شما بر رسالتم درخواست نمى‌كنم جز دوست داشتن نزديكانم [اهل بيتم]؛ و هر كس كار نيكى انجام دهد، بر نيكى اش مى‌افزاييم؛ چرا كه خداوند آمرزنده و سپاسگزار است.

چرا نفرمود که اجر (نتیجه و ثمرۀ) رسالت، معرفت (شناخت)، ایمان و محبت می‌باشد، در حالی که اینها مقدم هستند، بلکه فرمود: «ثمره در مودّت داشتن نسبت به اهل بیت علهیم السلام می‌باشد»؟! چرا که "مودّت"، ظهور و بروز "معرفت و محبّت" در مواضع، گفتار، عمل و رفتار می‌باشد؛ یعنی آخرش را خواسته است.

برگزاری جشن و سرور در نیمه شعبان، ضمن آن که بروز معرفت و محبت شخصی می‌باشد، یک حرکت بزرگ اجتماعی و مصداق بارز "مودّت به اهل بیت و امام زمان علیهم السلام" می‌باشد و نیز یک اطلاع‌رسانی و تبلیغ گستردۀ عمومی و مردمی.

شیعیان با جشن و سرور در نیمه شعبان، هم اعلام می‌کنند و هم نشان می‌دهند که ایشان را می‌شناسند، به ایشان باور و محبت دارند، از این توفیق خوشحالند و منتظر ظهور و قیام جهانی ایشان می‌باشند.

●- پس، معترضان و منتقدان، می‌خواهند این اعلام و نمایش عمومی نباشد، این تبلیغ سراسری در جهان اسلام نباشد، اذهان عمومی (مسلمان و غیر مسلمان) بیشتر و بیشتر متوجه ایشان و امر مهدویت و ظهور منجی عالم بشریت نگردد و خلاصه اگر معرفت و محبتی هم هست، در درون افراد خفه شود!

●- پس، حتی شده با نصب یک پرچم کوچک بر درب خانه، و نیز تبریک به یک دیگر، جشن بگیرید.

مشارکت و هم‌افزایی – پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال و انتشار توسط شما؛ متشکریم.

پرسش:

آیا برگزاری جشن سالروز نیمه شعبان خوب است‌؟ می‌گویند: به جای جشن، در تلاش فردی و جمعی برای آمدن او باشید. هم خودسازی و هم همراه‌سازی .

پاسخ (نشانی لینک):

https://www.x-shobhe.com/shaban/11694.html

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام مهدی   شعبان