«ایکس – شبهه»: انتظار ظهور [یا فرج]، یعنی آماده سازی خود برای آن چه قرار است واقع شود. چنان چه هر نوع انتظاری همین معنا را دارد. به عنوان مثال کسی انتظار قبول شدن در یک امتحان درسی را دارد، که با انجام مطالعات لازم، آمادگی قبولی را در خود ایجاد می‌نماید، در واقع منتظر قبولی اوست. کسی می‌تواند انتظار گشایش رزق حلال داشته باشد، که هر آن چه از دستش بر می‌آید [از دعا گرفته تا کار و تلاش] در این زمینه انجام داده باشد. پس اگر کسی نداند که چرا زنده است و زندگی می‌کند و به گمانش زندگی همین ارتزاق بدن مادی و رفع حوایج آن باشد و نفهمد به کجا می‌رود، نفهمد چه استعدادهایی دارد، نفهمد چه موانعی در راه شکوفایی استعدادهایش قرار دارد و ...، نمی‌فهمد که ظهور یعنی چه و نیز نمی‌فهمد که «انتظار ظهور» یعنی چه؟ اگر ظهور تحقق همه‌ی استعدادهای فردی و اجتماعی بشر است، انتظار ظهور نیز کار و تلاش فردی و اجتماعی در این جهت است.

انتظار فرج، همان‌طور که از نامش پیداست، انتظار گشایش است. چه کسی به جز آن که گره و کار فروبسته‌ای را می‌داند، انتظار گشایش آن را دارد؟

البته در این معنا نباید خودبین و خودپسند بود. چرا که اگر راه رشد در جهان مسدود شده باشد، هیچ کس را مفری نیست و اگر جهل و ظلم مستولی شده باشد، هیچ کس در امان نیست، پس انسان عاقل و مؤمن به دنبال گشایش کار فروبسته‌ی همه‌ی جهان بشریت است، لذا خود را برای آن آماده می‌کند. شرایط را مهیا و زمینه‌ را مساعد می‌گرداند. به این می‌گویند: انتظار ظهور یا گشایش. و البته انسان باید بداند که این گره به دست چه کسی گشایش می‌یابد، وگرنه به امید فرج به هر دعوتی لبیک می‌گوید، هر ادعایی را می‌پذیرد و به هر وسیله‌ای متمسک و متوسل می‌شود و گره روی گره می‌اندازد.

مؤمن، منتظر بیداری مردم و آمادگی پذیرش آنها در ظهور و حکومت ولی خداست، لذا سعی دارد خود بیدار باشد و دیگران را بیدار کند. خود رشد یابد و دیگران را ارشاد کند. خود عالم شود و به دیگران تعلیم دهد. خود عبد و بنده‌ی خدا باشد و دیگران را دعوت کند و امر به معروف و نهی از منکر نماید.

 

کلمات کلیدی:  پاسخ های کوتاه   امام مهدی   انتظار