ایکس – شبهه: دلایل برای پی بردن یا اثبات هر امری، گاه به صورت مستقیم به دست می‌آید و گاه به صورت غیر مستقیم و یا بهتر بگوییم، از طریق استنتاج (نتیجه گیری) حاصل می‌گردد. مثل این که آدمی اگر آب (دریا، رودخانه، باران و ...) را مستقیم ببیند، وجود آب برایش به اثبات می‌رسد و اگر جنگل، باغ یا کشتزاری ببیند نیز نتیجه می‌گیرد که پس لابد آبی وجود دارد.

در قرآن کریم وجود امام و امام زمان به هر دو طریق تصریح شده است که ذیلاً به برخی از آنها اشاره می‌گردد:

الف – مستیقم:

*- اگر در قرآن کریم هیچ آیه‌ای وجود نداشته باشد به جز آیه ذیل، اثبات می‌گردد که باید همگان در هر عصر و زمانی امام داشته باشند:

«يَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِيَ كِتَابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُوْلَئِكَ يَقْرَؤُونَ كِتَابَهُمْ وَلاَ يُظْلَمُونَ فَتِيلًا» (الإسراء، 71»

ترجمه: [ياد كن] روزى را كه هر گروهى را با پيشوايشان (امام  ‎شان) فرا مى‏خوانيم؛ پس هر كس كارنامه‏اش را به دست راستش دهند آنان كارنامه خود را مى‏خوانند و به قدر نخك هسته خرمايى به آنها ستم نمى‏شود.

بدیهی است که خواندن همگان با امام و پیشوایشان مستلزم آن است که همگان در هر عصر و زمانی از امام برخوردار باشند. و ظلم نشدن حتی به اندازه نخ خرما نیز مستلزم آن است که اگر امامان باطل در هر زمان وجود دارند، باید امامان حق نیز وجود داشته باشند، و نیز چنین نباشد که اگر مردم طی 255 سال بعد از هجرت از امام برخوردار بودند، مردم عصرها و نسل‌های بعد، بدون امام یله و رها شده باشند.

*- وقتی خداوند متعال در سوره قدر تصریح می‌نماید که شب قدر ملائک و روح را نازل می‌کند تا همه امور عالم را بیاورند و آیه نیز اختصاص به نبی اکرم (ص) ندارد که بعد از ایشان منسوخ قلمداد گردد، معلوم است که در هر زمانی امام زمانی وجود دارد که ملائک و روح به او نازل می‌گردند. چنان چه امام باقر علیه السلام فرمودند:

«ای شيعيان، با سوره   "إنّا   أنزلناه  " استدلال كنيد تا پيروز شويد. به خدا سوگند، آن -سوره "إنّا   أنزلناه"- حجّت خداوند بزرگ و بلند مرتبه بر مردم پس از رسول الله(ص) و سرور دين   شما و نهايت دانش ماست...».

*- و البته آیات دیگری چون «وَالْعَصْرِ» - «بَقِيَّةُ اللّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ» و ...، همه بر اساس احایث محکم و معتبر تصریح به امام زمان هر عصر است. لذا هر عصری باید امام زمانی داشته باشد.

الف – غیر مستیقم (و استنتاج‌ها):

*- اگر خداوند متعال در آیات متفاوت پیروی، اطاعت و تبعیت از رسول اکرم (ص) را امر فرمود و ایشان نیز مکرر بر وجود حضرت (عج) با اسم، رسم، لقب، شکل، نسل چندم، اسم پدر و ... تصریح نمودند، شکی باقی نمی‌ماند که ایشان وجود دارند. چنان چه فرمود:

«اَلْمَهْدِیُّ مِنْ وَلَدِی، اِسْمُهُ اِسْمِی وَ کُنْیَتُهُ کُنْیَتِی وَ هُوَ اَشْبَهُ النَّاسِ بِی خَلْقاً وَ خُلْقاً تَکُونُ لَهُ غَیْبَۀٌ وَ حَیْرَۀٌ فِی الْاُمَمِ حَتَّی تَضِلَّ الْخَلْقُ عَنْ اَدْیَانِهِمْ فَعِنْدَ ذَلِکَ یَقْبَلُ کَالشَّهَابِ الثَّاقِبِ یَأتِی بِذَخِیرَۀِ الاَنْبِیَاءِ(ع) فَیَمْلَأُ الْاَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً کَمَا مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً»

ترجمه: مهدی(عج) از فرزندان من است، اسم او اسم من است و کنیه او کنیه من می‌باشد، او از حیث آفرینش و اخلاق شبیه‌ترین مردم به من است، او غائب خواهد شد و مردم دربارۀ دین‌شان سرگردان می‌شوند، در این هنگام مهدی(عج) مانند تیر شهاب با ذخیرۀ انبیاء خواهد آمد پس زمین را پر از عدل و داد می‌کند کما این که پر از ستمگر و ظلم شده است. (كمال الدين : ج 1 ص 286 ب 25 ح 1)

*- اگر خداوند متعال در قرآن کریم ضمن دستورات مکرر به اطاعت از پیامبر اکرم و ارجاع موارد اختلاف به ایشان، در آیه «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا» خبر از کامل شدن دین داد و پیامبر اکرم (ص) نیز در خطبه غدیر فرمود که این آیه در شأن «امامت» است و کتاب خدا و امام همیشه با هم هستند و از هم جدا نخواهند شد تا کنار حوض کوثر به من برسند، معلوم است که در هر زمانی امام برحقی وجود دارد. لذا ایشان در همان خطبه بخش مهمی را به معرفی حضرت مهدی (عج) اختصاص دادند.

*- اگر خداوند متعال امر به شناخت دین از طریق پیامبرش فرمود و ایشان تصریح نمود که «مَن ماتَ وَ لَم یَعرِِف إمام زمانهِ ماتَ مَیتةَ الجاهلیّة» یعنی: هر کس بمیرد و امام زمانش را نشناخته باشد، به مرگ جاهلیت مرده است (علامه حلی در کتاب النافع یوم الحشر صفحه 117 و...)؛ معلوم می‌شود که باید برای مردم هر عصر و زمانی امامی وجود داشته باشد.

و ده‌ها آیه و حدیث دیگر در ذیل آیات.

نکته:

روش وهابیّت که از زمان خلیفه دوم که گفت «حسبنا کتاب الله» باقی مانده این است که قرآن را در دست می‌گیرند و هر چه بگویید می‌پرسند در کجای این قرآن آمده است و البته منظورشان نیز فقط ظاهر آیات است. در حالی که همان ظاهر آیات ضمن آن که تصریح دارد که آیات الهی همه بطن و تأویل نیز دارند و آنها را کسی نمی‌داند جز خدا، رسول و راسخون در علم، مکرر تصریح دارد که در همه موارد به حضرت رسول اکرم (ص) مراجعه و تأسی بجویید و هر چه او داد بگیرید و هر چه وانهاد، شما نیز وانهید. لذا لازم است کاربران گرامی ضمن آن که در خصوص هر سؤال و شبهه‌ای تحقیق می‌کنند [و این خود از بهترین عبادات است]، دقت کنند وهابیّت به رغم آن که نزد مسلمانان آگاه و به ویژه اهل تشیع منفور هستند [چرا که یک فرقه انگلیسی نهاد برای ریشه کنی اسلام هستند]، سعی دارند تفکرات و نوع نگاه خود به خدا، اسلام، قرآن، اهل عصمت (عج) و ... را فرافکنی و القا کنند. که از جمله سؤال «در کجای قرآن آمده است؟» می‌باشد. لذا هر گاه پرسیدند «در کجای قرآن آمده است؟» پاسخ دهید در همان جایی که فرمود از رسولش (ص) اطاعت و تبعیت کنید.

کلمات کلیدی:  قرآن   امام مهدی