ایکس – شبهه / پاسخگویی به سؤالات و شبهات: علائمی که صد در صد درست هستند، یعنی علائمی که طبق احادیث معتبر و موثق بیان شده‌اند. همین علائم به «دو دسته حتمی و غیر حتمی» تقسیم می‌شوند. پس دقت شود که معنای غیر حتمی این نیست که درست نیستند، بلکه یعنی ممکن است پیش از ظهور اتفاق بیافتند و ممکن است اتفاق نیافتند. این دسته از علائم که آنها را غیر حتمی می‌خوانند، ممكن است بنا بر مشیت و اراده الهی دچار تغییر و تبدیل، تقدّم یا تأخّر شوند و یا به عبارت دیگر آنها از جمله امور لوح محو و اثبات به حساب می‌آیند [که وارد بحث آن نمی‌شویم] و ممكن است با تغییر و تبدیل در شرایط آنها و عوض شدن علل رخ دادن آنها به گونه‌ی دیگری پدید آیند یا اصلاً رخ ندهند. اما علائم حتمی پیش از ظهور، علامت‌های پنچ‌گانه‌ای هستند که حتماً واقع خواهند شد.

طبق روایات محکم و معتبری که از حضرت صادق علیه السّلام و دیگر ائمه معصومین علیهم السلام نقل شده است: «پنج علامت قبل از قیام قائم علیه السّلام است: خروج یمانی و سید خراسانی، سفیانی و دجال، نداكننده‌ای كه از آسمان ندا در می‌دهد، فرو  رفتن بخشی از لشکر سفیانی در بیداء، كشته شدن نفس زكیه» (كمال الدین، ج2، ص649)

الف – خروج یمانی و سید خراسانی:

خروج یمانی، حرکت مردی ایمانی است که جماعتی از شیعیان را به سوی ایشان سوق می‌دهند، برخی به خاطر نام ایشان گفته‌اند، اهل یمن خواهد بود – در مشخصات سید حسنی نیز بیان شده است که از اولاد امام حسن مجتبی علیه‌السلام می‌باشد، با جمعی از شیعیان به طرف کوفه می‌رود، از نزدیک بودن ظهور آگاه شده و به سوی مدینه می‌رود و وقتی حضرتش علیه‌السلام ظهور می‌نمایند، نزد ایشان رفته و علائم امامت را از ایشان مطالبه می‌کنند و پس از آن به عنوان اولین نفر از مردم عصر ظهور با او بیعت می‌کنند و همراهانش نیز پس از او و به تبعیت او اطمینان کرده و بیعت می‌کنند.

ب – خروج سفیانی:

در مورد سفیانی گفته‌اند که از نسل معاویه لعنة الله علیه است که البته از کنیه‌اش معلوم است. مردی زشت رو و زشت خو و جنایتکار که ظاهراً به مسیحیت روی کرده است.

در کتاب  کمال الدین از عبد الله بن منصور نقل شده است که از امام صادق علیه‌السلام در مورد نام سفیانی سوال کردم، ایشان فرمودند    : «با اسم او چکار داری؟ آنگاه که گنج‌های مناطق پنجگانه شام «دمشق، حمص، فلسطین، اردن و قنسرین» را به دست آورد، منتظر فرج باشید».

هم چنین در روایت دیگری آمده است: « اولین سرزمینی که ویران می‌شود سرزمین شام است. شامیان در آن زمان زیر سه پرچم مختلف و متنازع با هم به جنگ و درگیری می‌پپردازند: پرچم ابقع - پرچم اصهب و پرچم سفیانی. سفیانی و ابقع به هم می‌رسند و نبرد می‌کنند. سفیانی او و همراهانش را به قتل می‌رساند. سفیانی اصهب را نیز به قتل می‌رساند، آنگاه قصد و هدفی جز روی آوردن به سوی عراق ندارد. سپاهیان او از قرقیسا می‌گذرند و در آن نقطه به جنگ می‌پردازند. در آن مکان صدهزار نفر از سرکشان و ستمگران کشته می‌شوند و سفیانی سپاهی را هم به کوفه گسیل می‌کند... » (کتاب الغیبة، 187). او بسیار شیعه کُش است و اندیشه‌ی ابلیسی دارد [منکر خدا نیست، ولی با خدا دشمنی دارد] و مدام از خدا می‌خواهد که اول به او امکان انتقام از اسلام و مسلمین بدهد و سپس او را به دوزخ ببرد.

ج – صیحه‌ی آسمانی:

بیان شده که « این صیحه دو گونه است ؛ یکی صیحه آسمانی حق طلبانه‌ای است که صاحب آن صیحه و فریاد آسمانی‌، جبرئیل امین علیه السلام می‌باشد که فریاد بلند می‌کند‌: «‌الحق مع علی و شیعته ؛ حق با علی بن ابیطالب و پیروان اوست‌.» این ندا را شرق و غرب عالم می‌شنوند‌، اما شیطان از آسمان ندا می‌زند «‌الحق مع عثمان و شیعته‌» - حق با عثمان بن عنبسه یعنی همان سفیانی ملعون است».

از چگونگی این ندای آسمانی اطلاعی نیست، چرا که در هر حال صیحه‌ی آسمانی و امر الهی می‌باشد، اما در احادیث و روایات بیاناتی وجود دارد:

*- امیرالمؤمنین علیه السلام: « جبرئیل در صیحه خویش گوید: ای بندگان خدا! آنچه را كه می‌گوییم بشنوید، این مهدی آل محمد است كه از مكه قیام می‌كند، او را اجابت كنید » (خطبه البیان، الزام النّاصب، ج2 ، ص200)

*- امام صادق علیه السّلام: «آن را هر قومی به زبان خود خواهد شنید.» (بحار الانوار، ج52، ص 205)

*- امام صادق علیه السّلام: «صیحه‌ای كه در ماه رمضان شنیده می‌شود در شب جمعه بیست و سوم این ماه است» (كمال الدّین، ج2، ص650).

د – فرو رفتن لشکر سفیانی در زمین:

طبق اخبار و روایات، لشکر سفیانی به دو گروه تقسیم شده، یک گروه از شام (سوریه) به طرف کوفه (عراق) می‌روند و گروه دیگر به طرف سرزمین حجاز می‌تازند. چند روزی در مدینه به قتل مردم، اعم از زن و مرد و کودک مشغول می‌شوند، حرم رسول الله صلوات الله علیه و آله را تخریب می‌کنند و سپس عازم مکه معظمه می‌شوند تا آن را نیز تخریب کنند. اما در بین راه مدینه تا مکه، در منطقه‌ای به نام «بیداء»، زمین به امر الهی [هم چون قارون و ثروتش] آن لشکر را فرو می‌برد و طبق برخی از اخبار، خود سفیانی در بیت المقدس به دست حضرت علیه السلام کشته می‌شود.

ﻫ – کشته شدن نفس زکیه:

شهادت نفس زکیه نیز از علائم حتمیه ظهور می‌باشد. طبق روایات، این حادثه 15 روز قبل از ظهور اتفاق می‌افتد و برخی نیز به 5 روز اشاره کرده‌اند. در هر حال یعنی بسیار به ظهور نزدیک است.

آنچه از روایات استفاده مى‌شود این است که: وى در میان ملت خود، مقام و منزلت والائى دارد: و شخصیتى است که در هنگام خروج سفیانى به مدینه مى‌رود و در آنجا مسلمانان را به اتحاد و ترقى اسلام و وحدت و یکپارچگى دعوت مى‌کند و چون لشکریان سفیانى به مدینه رسیدند، او از مدینه به سوى مکه رهسپار مى‌شود و در آنجا نداى وحدت سر مى‌دهد و صداى خود را به مردم دنیا مى‌رساند، و مظلومیت و حقانیت آل محمد صلى الله علیه وآله را به جهانیان اعلام مى‌نماید.

وی در داخل مسجد الحرام و کنار بیت‌الله و میان رکن و مقام به شهادت می‌رسد.

نکته:

اول: بدیهی است که مسلمان و به ویژه هر شیعه‌ای باید علائم حتمیه را کاملاً بشناسد و حتی از علائم غیر حتمیه (که ممکن است به وقوع بپیوندند) و شرایط مردمان در عصر ظهور (که بسیاری از آنها امروزه مشهود است) آگاه باشد؛ اما باید بداند که او پدید آورنده‌ی این علامات نیست، لذا مکلف شده است که به عنوان یک مسلمان و یک منتظر، در جهت مساعد نمودن و زمینه‌سازی ظهور گام بردارد. از خود سازی شروع کند و سپس در هر کجا و هر شرایطی به صورت متناسب با ایجاب‌ها، قیام به قسط و بیدار کردن اطرافیان بنماید.

دوم: هر چند بسیاری از علائم غیر حتمیه امروز رخ داده است و برخی از حوادث تلخ این روزگار، به ویژه حضور غربی‌ها در منطقه و نیز مسلمان کشی، شیعه کشی، علوی کشی، تخریب حرم‌ها و مساجد و ... به شدت گسترش یافته است و از آن جمله شکل‌گیری منسجم و تشکیلاتی سلفی‌ها و تفکیری‌ها در سوریه و جنایات هولناک و دلخراش آنها با حمایت غربی‌ها و پشتوانه‌ی وهابی‌ها و هم چنین قصد عراق و سپس عربستان (سرزمین حجاز) نمودن آنها مشهود است و بسیار شباهت با اخبار وارده در مورد علائم حتمیه دارد، اما در عین حال باید از «مصداق سازی ذهنی و تصوری» برای یمانی، سید خراسانی، دجال، سفیانی و ...، به شدت پرهیز شود.

 

 

کلمات کلیدی:  قرآن   امام مهدی   قیام   آخر الزمان