پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): "اخلاق"، به معنای بی‌فکری، بی‌تفاوتی و جمود نمی‌باشد، بلکه اخلاص هر کسی در عبادت پروردگار عالم بیشتر باشد، عاقل‌تر، فکورتر، خائف‌تر و امیدوارتر می‌گردد.

حیات اخروی، پس از پایان محشر برای هر کسی [چه هیچ توقفی در آن نداشته باشد و چه به حساب ما صدها سال متوقف گردد]، یا در "بهشت" است و یا در "جهنم"؛ حال آیا ممکن است:

●- کسی به معادش فکر کند، اما به بهشت و جهنم فکر نکند؟!

●- کسی از قهر و غضب الهی و عواقب سوء مواضع و عملکرد خودش نگران باشد و به جهنم فکر نکند؟!

●- کسی مایل به لقاء الله باشد و شوق دیدار معبودِ محبوب با روسفیدی را داشته باشد، و به بهشت فکر نکند؟!

●- کسی نگران جدا شدن از محبّان حق تعالی و جمع شدن با اشرار باشد، و به جهنم و بهشت نکند؟!

*- بالاخره این عواقب، نتایج، مجازات‌ها و یا پاداش‌ها، یا در بهشت رخ می‌دهد و یا در جهنم، پس هر عاقل و مؤمنی که در امر آخرت می‌اندیشد، به بهشت و جهنم فکر می‌کند.

●- آیا عاقل‌تر، مؤمن‌تر و خالص‌تر از اهل عصمت علیهم السلام را می‌شود متصور شد؟! آیا آنان به بهشت و جهنم فکر نمی‌کردند و یا برعکس، غایت تمامی تفکرشان همان بهشت و جهنم بود؟!

●- آیا در ادعیه‌ای که از امامان علیهم السلام رسیده است، خوف از جهنم و امید به بهشت بیان نشده است؟ مانند: دعای مجیر، زیارت عاشورا ... و یا دعای کمیل با این فرازها:

«يَا إِلٰهِى وَسَيِّدِى وَرَبِّى، أَتُراكَ مُعَذِّبِى بِنَارِكَ بَعْدَ تَوْحِيدِكَ، وَبَعْدَ مَا انْطَوىٰ عَلَيْهِ قَلْبِى مِنْ مَعْرِفَتِكَ، وَلَهِجَ بِهِ لِسَانِى مِنْ ذِكْرِكَ، وَاعْتَقَدَهُ ضَمِيرِى مِنْ حُبِّكَ»

ای خدای من و سرور و پروردگارم، آیا مرا به آتش دوزخ عذاب کنی، پس از اقرار به یگانگی‌ات و پس از آنکه دلم از نور شناخت تو روشنی گرفت و زبانم در پرتو آن به ذکرت گویا گشت و پس از آنکه درونم از باور به تو لبریز شد؟!

«يا إِلٰهِى وَرَبِّى وَسَيِّدِى وَمَوْلاىَ، لِأَيِّ الْأُمُورِ إِلَيْكَ أَشْكُو، وَ لِمَا مِنْها أَضِجُّ وَأَبْكِى، لِأَلِيمِ الْعَذابِ وَشِدَّتِهِ، أَمْ لِطُولِ الْبَلَاءِ وَمُدَّتِهِ . فَلَئِنْ صَيَّرْتَنِى لِلْعُقُوبَاتِ مَعَ أَعْدائِكَ، وَجَمَعْتَ بَيْنِى وَبَيْنَ أَهْلِ بَلَائِكَ، وَفَرَّقْتَ بَيْنِى وَبَيْنَ أَحِبَّائِكَ وَأَوْلِيائِكَ»

ای خدای من و پروردگار و سرور و مولایم، برای کدامیک از دردهایم به حضرتت شکایت کنم و برای کدامین گرفتاریم به درگاهت بنالم و اشک بریزم. آیا برای دردناکی عذاب و سختی‌اش، یا برای طولانی شدن بلا و زمانش، پس اگر مرا در عقوبت و مجازات با دشمنانت قرار دهی و بین من و اهل عذابت جمع کنی و میان من و عاشقان و دوستانت جدایی اندازی.

عبادت ابرار:

آری، "ابرار"، یعنی بزرگانی چون امامان علیهم السلام، و یا معدودی از دیگران که در رشد و کمال به مراتب بسیار بالا رسیده‌اند، خداوند سبحان را از ترس از جهنم و یا امید بهشت بندگی [عبادت] نمی‌کنند، بلکه خودش را می‌شناسند، می‌پرستند و دوست دارند؛ نه این که به بهشت و جهنم فکر نمی‌کنند!

این افراد، نماز را برای آن که در بهشت به آنها چندتا قصر و حور بیشتر داده شود اقامه نمی‌کنند، و گناه را برای آن که به آتش جهنم معذب نشوند، ترک نمی‌کنند؛ بلکه همین که امر خداوند متعال است، برای آنها کافیست و اطاعت می‌کنند؛ اگر بابت عبادت پاداش اضافی به آنها داده نشود، باز هم عبادت می‌کنند، و اگر به آنها بشارت داده شود که گناهانت به حساب نمی‌آید، باز هم گناه نمی‌کنند، و معنای این مقام، فکر نکردن به بهشت و جهنم نمی‌باشد.

●- رسیدن به این مقام، در توان همگان نیست، لذا از همگان نیز چنین رشد و درجه‌ای خواسته نشده است، چنان که تمامی آیات قرآن کریم، راجع به بهشت و جهنم، جهت ایجاد خوف عقلی و ایمانی از جهنم و امید و شوق عقلی و ایمانی به بهشت می‌باشد. حتی برای پیامبران و امامان علیهم السلام.

«قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُوحَى إِلَيَّ أَنَّمَا إِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا» (الکهف، 110)

ترجمه: بگو: «من فقط بشرى هستم مثل شما؛ (امتيازم اين است كه) به من وحى مى شود كه تنها معبودتان معبود يگانه است؛ پس هر كه به لقاى پروردگارش اميد دارد، بايد كارى شايسته انجام دهد، و هيچ كس را در عبادت پروردگارش شريك نكند!

«رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءِ الزَّكَاةِ يَخَافُونَ يَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِيهِ الْقُلُوبُ وَالْأَبْصَارُ» (النّور، 37)

ترجمه: مردانى كه نه تجارت و نه معامله اى آنان را از ياد خدا و برپاداشتن نماز و اداى زكات غافل نمى‌كند؛ آنها از روزى مى‌ترسند كه در آن، دلها و چشمها زير و رو مى‌شود.

مشارکت و هم‌افزایی- پرسش و نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی.

پرسش:

آیا کسانی که خالصانه پروردگار را بندگی (عبادت) می‌کنند، کلّاً در زندگیشون به بهشت و جهنّم فکر نمی‌کنند؟ یعنی اصلاً علاقه‌ای به بهشت و ترسی از جهنم ندارند؟

پاسخ (نشانی لینک):

http://www.x-shobhe.com/social/11024.html

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   معاد