+x-shobhe: نه تنها اسلام با جشن، سرور، شادی و تفریح مخالف نیست، بلکه تأکید بسیاری نیز بر آن دارد. چنان چه شادی، بشاش بودن، نشاط داشتن، همیشه تبسم بر لب داشتن و ... را از ویژگی‌های مؤمن بر شمرده است و دستور می‌دهد که مؤمن باید شبانه روز خود را به چهار بخش تقسیم نماید. زمانی برای معرفت و عبادت پروردگار (کسب علم و بندگی)، زمانی برای معاش و کسب رزق حلال، زمانی برای رفت و آمد با برادران دینی (ارتباطات سالم و هدفمند) و زمانی هم برای تفریح و کسب لذت‌های حلال. و جالب آن که می‌فرماید: هر کس بخش چهارم را نداشته باشد، در انجام موفق سه بخش دیگر نیز ناموفق خواهد بود.

آن چه اسلام در [به ویژه در انجام مباحات] با آن مخالف است، شرک، گناه، جهالت، عوامی، بی‌بصیرتی و خرافه‌گرایی به هر بهانه و دلیلی است.

همان‌طور که اشاره نمودید، چهارشنبه سوری یکی از رسوم ملی قدیمی ایرانیان می‌باشد. ایرانیان قدیم سه شنبه‌ی آخر سال را جشن می‌گرفتند و در این جشن که پس از خانه‌ تکانی صورت می‌پذیرفت، اضافات غیر قابل مصرف را به آتش می‌کشیدند [در زمانی که هیچ امکانی برای دفع یا بازیافت زباله نبود و با سوزاندن، هم میکروب‌ها از بین می‌رفت و هم خاکستر حکم بازیافت برای خاک را داشت]. البته در قرون بعدی سنت‌ها تغییر یافت و گاهی به هنگام پریدن از روی آن آتش‌ها که به معنای پشت سر گذاشتن فضولات بود، شعرهایی چون: «سرخی تو از من – زردی من از تو» را نیز می‌سرودند. که البته اگر از روی یک اعتقاد و باور انجام و بیان شود، معصیت است. چرا که اسلام نه آتش و نه هیچ چیز دیگری را مبدأ خیر در انسان نمی‌داند. دور هم جمع شدن، آجیل خوردن، قاشق‌زنی و ... نیز بعدها به این فرهنگ افزوده شد.

اما کی و کجا انفجارهای مهیب، انداختن قوطی اسپری یا گاز پیک‌نیک به آتش، ساختن نارنجک‌های دست‌ساز از خرده شیشه و سنگ و مواد منفجره و انداختن آنها زیر پای رهگذران و یا کوبیدن آنها به دیوارهای خانه‌های مردم، یا سوزاندن میز و صندلی و کیوسک تلفن و ...، جزء آداب و رسوم ملی و جشن‌های ایرانیان بوده است؟!

کی و کجا رقصیدن در خیابان و به دور آتش مانند قبایل عقب مانده‌ی آفریقایی یا اعراب جاهلیت، عربده کشی، ترساندن سالخوردگان با انفجارها ... و در نهایت تهدید جان و مال مردم جزء آداب و رسوم و جشن‌های ملی ایرانیان بوده است؟! این اتهام، توهین بسیار بزرگی به فرهنگ دینی و ملی ما ایرانیان محسوب می‌گردد.

بدیهی است که با این گونه وحشی‌گری‌ها نه تنها نظام یا دولت ، بلکه عقل و شرع و اذهان عمومی نیز مخالفت است.

کلمات کلیدی:  گوناگون