وظیفه ما درقبال بچه‌هایی که تو خیابان‌ها به آدم گیر می‌دهند که مثلاً از آنها فال، دعا یا بیسکوییت بخریم چیست؟ آیا باید از روی دلسوزی از آنها خرید کرد یا به آنها کمک کرد؟ (لیسانس روانشناسی / قائمشهر)
ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: وظایف ما، هوشیاری و بصیرت است، تفکر و تدبر و نیز عمل صالح است، یعنی بهترین عمل (نه فقط عمل خوب)؛ و بهترین عمل نیز آن است که اولاً نشأت گرفته از ایمان باشد و برای رضایت خداوند متعال (قصد قربت) انجام پذیرد و ثانیاً درست، به موقع، به جا و به بهترین شکل باشد.
دلسوزی، عطوفت و رسیدگی به نیازمندان، همه از اسباب رشد و کمال است، اما به شرطی که احساسات نیز منطقی باشد و عمل با درایت انجام پذیرد.
کمک به مستمند، فقط یک آرام‌بخش برای احساسات تحریک شده نیست، بلکه یک وظیفه بزرگ فردی و اجتماعی است تا از یک سو مستمندی در جامعه باقی نماند و این فاصله طبقاتی ایجاد نگردد و از سوی دیگر شخص کمک کننده رشد یابد. لذا همه‌ی ما در ساختار شخصیت و اخلاق خود و جامعه مسئول هستیم. در قبال دیگران و مستمندان به تناسب نعماتی که خداوند منان به ما عطا نموده و امر به صدقه و زکات و انفاق و اطعام فرموده مسئول هستیم، اما به هیچ وجهی نه تنها هیچ وظیفه‌ای در گداپروری نداریم، بلکه شرعاً و عقلاً از آن منع شده‌ایم و باید مراقب رفتارهای خود و آثار آنها باشیم. از ما نخواسته‌اند که زود منفعل احساسات شده و کار ناصواب انجام دهیم، از ما در مورد بخشش‌های نیز سؤال خواهد شد:
«وَلاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَالْبَصَرَ وَالْفُؤَادَ كُلُّ أُولئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولًا» (الإسراء، 36)
ترجمه: و چيزى را كه بدان علم ندارى دنبال مكن (از جهل پیروی و بر آن ایستادگی مکن) زيرا گوش و چشم و قلب همه مورد پرسش واقع خواهند شد.
الف - ما همه می‌دانیم که اکثر قریب به اتفاق متکدیان خیابانی یک باند بسیار قوی و حتی ثروتمند هستند و یا دست کم درآمدشان به جیب سر تیم‌ها و در نهایت افراد بسیار کلاش و فاسق آنها می‌رود. پس چرا باید به بهانه‌ی دلسوزی فریب بخوریم و به آنها کمک کنیم؟!
ب – این خود ما هستیم که سبب رونق یا رکود هر بازار خوب و بدی می‌شویم. از بازار علم و ادب و فرهنگ ایثار گرفته، تا بازار شایعه، خرافه، دروغ، فریب و ... – آیا باید با کمک‌های خود، بازار گدایان خیابانی را رونق بخشیم؟ آیا این گدا پروری نمی‌باشد؟ آیا رونق بخشیدن به بازار گدایان خیابانی، مضر به حال خودشان و جامعه نخواهد بود؟
بدیهی است که اگر ما فریب آنها یا احساسات ظاهری خودمان را نخوریم، این بازار اینگونه رونق نمی‌یابد.
ج – ما که می‌دانیم بیگاری کشیدن از کودکان، آن هم در گدایی، ظلم مضاعف است و این گونه کودکان نیز عاقبتی جز همان گدایی، دزدی، قاچاق، فساد و فحشا ندارند؛ آیا باید به این روند انحطاط و تحقق این سرنوشت شوم کمک کنیم؟!
د – به ما امر شده است که به مسکین و درمانده کمک کنیم و نه این که به گدایانی که با سازماندهی‌های پیچیده و نیز ترفندهای گوناگون که از جمله آنها حمل نوزادان کرایه‌ای، خوراندن تریاک به آنها تا بخوابند، و گسیل کودکان با آموزه‌های حرفه‌ای برای تحریک احساسات می‌باشند کمک کنیم.
ﻫ - بله، انسان عاقل، انسان با وجدان، انسان با اخلاق و به ویژه انسان مؤمن، از دارایی‌های خود حقی را نیز برای سائل و محروم در نظر می‌گیرد، چنان چه در وصف آنها فرمود: «وَ فی أَمْوالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَ الْمَحْرُومِ» یعنی: در اموال آنان حقی برای «سائل» یعنی کسی که درخواست کمک می‌کند و نیز افراد محروم در نظر گرفته شده است. اما باید توجه داشت که اولاً نمی‌فرماید «سهمی»، بلکه می‌فرماید: «حقی»، یعنی این مقدار حق آنان است در اموال ما، و ثانیاً انسان وقتی می‌خواهد حقی را ادا کند، باید در نظر بگیرد که حق به حق‌دار برسد؛ نه این که دیگرانی که محق نیستند، بیایند و با هزاران حقه، کلک و تروند حق آنان را از ما بگیرند و ما نزد خود خرسند نیز باشیم که به مستمندی کمک کردیم.
و – از این رو دستورات زیادی در این زمینه داریم. ما باید از نعمت‌های داده شده حقی برای آنان منظور نماییم – ما باید مسکین، یتیم و اسیر را اطعام نماییم – ما باید به در راه مانده کمک کنیم – ما باید از ریخته شدن آبروی مؤمن جلوگیری کنیم – ما باید دست افتاده را بگیریم – ما باید خودمان برویم و مسکین و مستمند را شناسایی کنیم – ما باید مسکین‌های با آبرویی که هرگز نیاز خود را بیان یا علنی نمی‌نمایند را بشناسیم و کمک کنیم – ما باید ابتدا از خویشاوندان، همسایگان و اطرافیان شروع کنیم – امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند: از بخشش، ولو کم، شرمنده مباش که محروم کردن سائل از آن بی‌بهاتر است و ...، اما نباید احساسات و عواطف ما، به جای آن که بالی برای پرواز و اوج بیشتر باشد و در راستای رشد فردی و اجتماعی مفید واقع گردد، مانع و حجاب عقل، بصیرت و دینمان گردد. نباید فریب بخوریم، نباید گداپروری کنیم و البته نباید همان گدا را نیز با ترش‌رویی رد کنیم. و اگر تشخیص دادیم که این فرد واقعاً مستحق است، کمک به او پسندیده می‌شود و گاهی یک وظیفه است. اما وظیفه نداریم که به گدایان پول دهیم.
ما به خوبی تشخیص می‌دهیم که یک کودک و یا نوجوان، واقعاً بیسکوییت و پفک و واکس می‌فروشد، یا این نیز یک ترفند است برای تحریک احساسات، برای فریب و برای گدایی؟!
جدید – نکته‌ها (به قلم شما)
- تعداد بازدید : 1644
- 8 بهمن 1392
- نسخه قابل چاپ
- اشتراک گذاری
کلمات کلیدی: گوناگون
ش (یزد): با توجه به گسترش استفاده‌ی مردم از ماهواره، واقعاً حکم استفاده از ماهواره چیست؟ 
