x-shobhe: تعطیلات در هر کشوری – چه اسلامی  چه غیر اسلامی، چه اروپایی و چه آسیایی و ... -  بار فرهنگی، سیاسی و اقتصادی دارد که برای روشن شدن اهمیت نقش آنها و آن چه اخیراً در ایران اسلامی ما می‌گذرد، توجه به نکات ذیل ضروری می‌باشد:

الف - بار فرهنگی آن عبارت است از بزرگداشت و حفظ یک اندیشه و باور. اندیشه‌ای که از یک سو ریشه در باورهای اعتقادی و یا فرهنگ ملی یک ملت دارد و از سوی دیگر در جهت‌گیری، نگرش، موضع‌گیری و بالتبع عملکرد آن ملت در موضوعات متفاوت نقش مؤثری ایفا می‌نماید. به عنوان مثال: تعطیلات کریسمس یا عید پاک در کشورهای اروپایی و آمریکایی یا تعطیل عید فطر و عید قربان در کشورهای اسلامی و روز عاشورا در ایران اسلامی و شیعی.

بار سیاسی تعطیلات که ضمن تأثر، تأثیرگذار در فرهنگ نیز می‌باشد، ناظر بر مواضع سیاسی یک ملت و یک کشور است و در جهت حفظ و تقویت آن اعمال می‌گردد. مثل: روز ملی، روز استقلال، روز جنگ، روز پیروزی، روز قیامی که منجر به پیروزی یا شکست شد و ...، که در تمامی کشورهای جهان به تناسب مواضع سیاسی آنها اعمال می‌شود.

بار اقتصادی نیز ناظر به عملکرد ملی یا منطقه‌ای یا جهانی مردم در چگونگی هزینه کردن در این تعطیلات دارد که به تناسب موقعیت‌های جغرافیایی یا مذهبی و ملی هر کشوری متفاوت است. به عنوان مثال: در کشورهای غربی تعطیلات کریسمس موجب فروش فوق‌العاده‌ی نوشیدنی‌های الکلی، مواد آتش‌بازی، لوازم آرایشی، کیک و شکلات و تنقلات و سایر کالاهای هدیه‌ای می‌گردد و یا در تعطیلات تابستانی درآمد حاصله از صنعت توریسم آنها بیش از درآمد نفت کشورهای نفت‌خیز می‌باشد و ... . یا مثلاً در کشور ما تعطیلات نوروزی فرصتی برای رونق فروش کالاهای مصرفی و خوراکی از جمله لباس و خشکبار است و تعطیلات یا روزهای مقدس ماه شعبان و ربیع‌الاول دوره‌ی رونق مراسم جشن عقد و ازدواج و رونق کسب و کار لباس، جهیزیه (وسایل خانگی)، تالارها، رستوران‌ها و ... می‌باشد.

ب – کشور جمهوری اسلامی ایران به دلایل متفاوتی و از جمله‌ غنای فرهنگ دینی و مذهبی، قدمت تاریخی و نقش‌آفرینی گرایشات اعتقادی آنان در تمامی جهت‌گیری‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و ...، در طی سال بیش از سایر کشورها از روزهای تعطیل برخوردار می‌باشد که موجب وارد آمدن لطمات و ضررهای کلانی به اقتصاد و پویایی کشور در عرصه‌های متفاوت گردیده است. لذا مجلس و دولت باید سعی کنند در انتخاب روزهای تعطیل بسیار گزینشی عمل کنند و با انتخاب ضروری‌ترین‌ها و مؤثرترین‌ها، از کثرت این تعطیلات بکاهند. اینجاست که انتخاب اولویت‌ها، نقش مؤثری در جهت‌دهی به فرهنگ دینی، ملی و سیاسی ملت و فرآیند آن در ثبات و رشد یا تزلزل و انحطاط دارد. لذا موافق و مخالف پیدا می‌کند.

د – مخالفین لغو تعطیلی در 15 خرداد می‌گویند: روز 15 خرداد که مصادف قیام خونین مردم قم و آغاز حرکت‌های انقلابی در تهران، تبریز ... و سرتاسر ایران می‌باشد، یکی از مؤثرترین روزها در تاریخ سیاسی گذشته و نیز جهت‌‌دهنده به آینده‌ی سیاسی ملت مسلمان و انقلابی کشور جمهوری اسلامی ایران است، تا آنجا که حضرت امام خمینی (ره) آن را برای همیشه «یوم‌الله» و عزای عمومی اعلام نمود. و نزدیکی این روز با 14 خرداد که سالگرد رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران و جان، عشق و روح این ملت است، سبب گردیده بود، تا مردم (به ویژه نسل جوان) فرصت مناسبی برای انجام مراسم بزرگداشت این روز به دست آورند. سه شب و دو روز فرصت، زمان مناسبی برای راهپیمایی‌های گسترده‌ی مردم و عزیمت در قالب کاروان‌های سواره و پیاده به سوی حرم در اختیار می‌گذاشت و ... . اما با حذف تعطیلی 15 خرداد، این فرصت و امکان از مردم گرفته می‌شود و عظمت این بزرگداشت تضعیف می‌گردد و مراسم آن کم‌رنگ می‌شود و آرام آرام زمینه‌ی فراموشی را فراهم می‌سازد و یا دست کم مانع از تبلیغ و انتقال پیام آن به نسل‌های آتی می‌گردد. لذا حذف این تعطیلی، نه یک گزینش ساده، بلکه یک جریان سیاسی خزنده در تضعیف فرهنگ انقلاب اسلامی می‌باشد که باید مورد پیگیری، ریشه‌یابی و مقابله قرار گیرد.

ه – مخالفین تعطیلات سه روزه به مناسبت عید فطر می‌گویند: اگر چه عید فطر و عید قربان بزرگ‌ترین عید مسلمین می‌باشند، اما بزرگی و عظمت آن در فرهنگ اسلام، به ایجاد فرصت برای سفر و گردش و تفریح و سیاحت نیست، بلکه برای بزرگداشت مناسک عبادی آن است. روز عید فطر بر اساس روایات اسلامی (در تشیع و تسنن) روز عبادت، تضرع، توجه، تجمع و زکات می‌باشد و روزهای بعد آن از هیچ قداست و حرمتی برخوردار نمی‌باشد. پس چرا دولت ما باید (به رغم برخورداری از روزهای زیاد تعطیلی و ضرورت کاستن از آنها) به تقلید از فرهنگ ملی و قومی (نه دینی) برخی از کشورهای سنی نشین مثل سعودی یا مالزی، برای عید فطر سه روز تعطیلی در نظر بگیرد(؟!) حسن این پیشنهاد یا تصمیم چیست؟! چه بار مثبتی را حمل می‌کند؟ و یا چه فرهنگ و جریانی را دنبال می‌کند و به دنبال تحقق چه اهدافی است؟! یا با توجه به شناختی که از مواضع اعتقادی، سیاسی و ولایی رئیس جمهور و اکثریت کابینه‌ی دولت داریم، چه شخص یا اشخاصی این جریانات را ایجاد و تحمیل می‌کنند؟!

آیا اعلام سه روز تعطیلی به مناسبت عید فطر که یک مناسک اسلامی است و اسلام برای آن فقط یک روز قایل شده است، سبب معظم‌تر داشتن این روز می‌شود؟ آیا موجب عبادت بیشتر می‌گردد؟ مثلاً مردم سه روز نماز عید فطر می‌خوانند؟! آیا بار فرهنگی و سیاسی خاصی دارد؟ یا فقط عربی‌سازی و ترویج فرهنگ ملی (و نه دینی) کشورهای سنی‌نشین را دنبال می‌کند که در ضمن موجب ضرر و زیان کلان فرهنگی و اقتصادی کشور نیز می‌گردد؟! و دولت (البته نه کابینه و وزراء، بلکه یک جریان خاص در دولت) چه اصرار و عنادی دارد که به رغم مخالفت مجلس که نمایندگان مردم هستند، دست کم یک روز را از جانب خود به این تعطیلات اضافه می‌کند تا این فرهنگ حتماً جامه‌ی عمل بپوشد و از سوی دولت به فرهنگ کشور اضافه و به مردم القاء و تحمیل شود؟!

مردم می‌گویند: دولت اگر خیلی نگران فرهنگ و مناسک دینی و مذهبی است، چرا به رسم سعودی و مالزی و کشورهای سنی‌نشین، تعطیلات عید فطر را سه روز اعلام می‌کند که هیچ ربطی به دین، مذهب و عید فطر ندارد؟ چرا این تعطیلی را برای عید غدیر خم لحاظ نمی‌کند؟! یا اصلاً چرا روز 23 ماه مبارک رمضان را که مردم (از شیعه و سنی) وظیفه دارند تا صبح احیاء نگه‌دارند را تعطیل نمی‌کند تا کارگران، کارمندان، دانش‌آموزان، دانشجویان ... و اقشار مختلف، با امکانی بیشتر، خیالی آسوده‌تر و فشاری کمتر، روزه گرفته و تا صبح نیز احیاء نگه‌دارند؟!

این است که مخالفین، این تصمیمات را یک جریان خزنده‌ی خطرناک که اهداف دینی، فرهنگی و سیاسی خاصی را دنبال می‌کند شناخته و با آن مخالفند. هر چند که برخی از تعطیلات اجباری استفاده کنند و به مسافرت بروند.

 

کلمات کلیدی:  گوناگون