در ادامه این سؤال آمده است: با توجه به اینکه قبلا مشکلاتی برای نظام درست کرده‌اند، مثل حادثه کوی دانشگاه که حتی مقام رهبری هم واکنش نشان دادند. آیا اینها خودسر عمل می‌کنند یا خیر‌، از جایی پشتیبانی می‌شوند تا کارهایی که نظام و ارگان‌هایش عملا به خاطر پاسخگویی به افکار عمومی نمی‌تواند بکند، با دست این گروه انجام می‌دهد. این نیروها منشا ضدتبلیغ علیه نظام در شبکه‌های خارجی هم هستند.

ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: مشکلاتی که دشمنان علنی و یا غیر علنی اسلام، مردم و این نظام، به ویژه در تهاجم فرهنگی و شیوع فساد و فحشا و اعتیاد درست کرده و می‌کنند، به مراتب بیشتر، مهلک‌تر و مستمرتر می‌باشد.

گفته می‌شود "انصار حزب الله"، نام تشکلی است که شخصی به نام "‌عبدالحمید محتشمی" دبیر کلی آن را بر عهده دارد.

تشکل و قانونمندی دو سویه:

بدیهی است که نظام جمهوری اسلامی ایران، ضمن آن که نظامی انقلابی – اسلامی و مردمی است، یک نظام است، یعنی قانونمند است. پس هر عمل و تحرکی که با قانون منافات داشته باشد، خلاف است. چنان چه بر اساس اخبار منتشره، دبیر کل این تشکل نیز در پاسخ به سؤال خبرنگار صدا  و سیما، مبنی بر: «اگر وزارت کشور از شما مجوز خواست، چه می‌کنید؟» گفته است: «ما تلاش‌مان بر این است که وزارت کشور را متقاعد کنیم که اینجا از آن جنسی که برخی رسانه‌ها می گویند مجوزش کجاست، نیست. ما تمام ملاحظات وزارت کشور را سمعاً و طاعتاً قبول داریم و اعمال می‌کنیم .» - اما در عین برخورداری از نظام‌ و قانونمندی، مسئولین نیز باید توجه داشته باشند: چنین نیست که اگر دولت، مجلس، نهادها و ارگان‌های ذیربط در امری اهمال کردند، مردم وظیفه سکوت و پذیرش تحمیل انحراف داشته باشند.

*- حال موضوع سؤال را برعکس کنید و بپرسید: آیا این فساد و فحشا، سازماندهی شده و تشکیلاتی است یا شخصی؟ نام تشکل‌شان چیست؟ مسئولش کیست؟ سازماندهی کنندگان‌شان کیانند؟ آیا برای گشت خیابانی و نمایش علنی فساد و فحشا، از وزارت کشور یا سایر نهادها مجوز گرفته‌اند؟ از کجا پشتیبانی یا به قول معروف و تشکیلاتی خود "ساپورت" می‌شوند؟!

پس، تشکل و قانونمندی باید دو سویه باشد. نمی‌شود یک جریان انحرافی هر کاری که دلش خواست بکند، نوجوانان و جوانان این مملکت را به لحاظ فرهنگی ترور کند، اما نامش "آزادی – دموکراسی" یا سایر این کَلَک‌ها باشد، ولی مقابله با آن حتماً دولتی، سازمانی و با مجور باشد.

چنین نیست که اگر اقلیتی دل‌شان خواست فساد و فحشا را ترویج دهند، نامش دموکراسی باشد و اکثریتی حق نداشته باشند به آنها بگویند: لطفاً ما، جوانان و جامعه ما را به فساد نکشید – چنین نیست که نام سگ‌بازی اقلیتی، تمدن و آزادی باشد، اکثریتی حق نداشته باشند به آنها بگویند: لطفاً آپارتمان ما را نجس نکنند و در خیابان‌ها و پارک‌های ما با سگ نگردید و ... .

لباس شخصی‌ها:

واژه‌ی "لباس شخصی‌ها" را بنی‌صدر و آن هم در ماجرای تجمع طرفدارانش در دانشگاه تهران، که بیشتر از هواداران منافقین، کومله، سلطنت‌طلب‌ها و ... بودند ابداع و مطرح کرد. او این لقب "لباس شخصی‌ها" را به نیروهای مردمی، متدین و بسیجی و انقلابی نسبت داد.

در دوران ریاست جمهوری آقای هاشمی، دیگر این واژه رنگ و بویی نداشت، اما در دوران ریاست جمهوری آقای خاتمی، دوباره زنده شد و جان گرفت. در دو دوره‌ی آقای احمدی‌نژاد، مطرح نبود، و اکنون دوباره مطرح می‌شود. در واقع گویا یک واژه‌ی مطلوب "اصلاح طلبان" می‌باشد که اغلب شعارهای‌شان همان شعارهای دوره‌ی بنی‌صدر است.

حال ما سؤال می‌کنیم که کدام یک از جریانات انحرافی در این مملکت، از باند ترویج فساد و فحشا گرفته تا باندهای رانت و رشوه و کلاهبرداری، تا باندهای مواد مخدر یا ترویج فحشا، خرافه و ضد تبلیغ علیه دین و استقلال این کشور، لباس فرم به تن دارند؟ مگر همه آنها مصداق بارز "لباس شخصی‌ها" نیستند؟ پس چرا القا می‌کنند که دین و دینداری در این مملکت، فقط سازمانی و نهادی است و طرفداران آن باید حتماً عضو یا استخدام یک نهاد بوده و لباس فرم داشته باشند؟! این یک حقه است – بدیهی است که مردم همه لباس شخصی‌ها هستند.

واکنش مقام معظم رهبری:

البته که مقام معظم رهبری، از حادثه کوی دانشگاه و تعرض به حریم دانشگاه و دانشجویان، به شدت متأثر شده و برخورد کردند و از دانشجویان نیز در یک دیدار مستقیم دلجویی نمودند و مواضع صریح و قاطعانه خود را (مثل همیشه) بیان نمودند، اما آیا این تنها واکنش مقام معظم رهبری بوده است؟ آیا ایشان در مقابل ماجراهای انحرافی که به فتنه 1388 انجامید – بعد از آن و مواضع ساکتین – تهاجم فرهنگی – فساد و فحشا – بد حجابی و ...، هیچ واکنشی نداشته‌اند؟! پس چرا هر گاه که نام دین، تدین، مردم مسلمان و انقلابی، حزب‌الله، مقابله با مظاهر شوم و مُهلک هر گونه فساد و ناهنجاری به میان می‌آید، یک عده برای توجیه و تطهیر خود، و نیز تداوم فساد خود، حتی اگر شده به اسلام، آیات قرآن، احادیث، احکام، مقام معظم رهبری و ... متوسل می‌شوند؟!

رسانه‌های غربی و مخالف:

یکی از تاکتیک‌ها یا حقه‌های جنگ روانی و تبلیغاتی این است که "ملاک" را به جای دین و احکام الهی – به جای منافع نظام و مردم – به جای حق و باطل و بالاخره ارزش و ضد و ارزش، مواضع دشمنان، مخالفان و رسانه‌ها و سوء استفاده‌هایشان قرار می‌دهند! دائم فرافکنی می‌کنند که چنین نگوییم تا "وهابی"ها ناراحت نشوند – چنان نکنیم، تا "بی‌بی‌سی – ووآ – سی‌ان‌ان – دویچه وله ... و شبکه‌های مزدور اینترنتی سوء استفاده نکنند!

بله، اگر کلاً از انقلاب، اسلام، نظام جمهوری اسلامی ایران، تمامی اعتقادات و احکام و حتی هویت ملی خود دست بکشیم، همه آنها راضی شده و نه تنها دیگر کلامی در مخالفت نمی‌گویند، بلکه هورا کشیده و تشویق هم می‌کنند. اگر شما بگویید: ما نظام و مملکت را تسلیم شما می‌کنیم، به شرط آن که همه نماز بخوانیم و رعایت حجاب کنیم، آنقدر مقاله‌ها و گزارشات مثبت در شأن نماز و حجاب می‌نویسند که گویی از قدیم استاد حکمت، فلسفه و احکام اسلام بوده‌اند.

اما ما باید بصیر باشیم و بدانیم که "ملاک"، اسلام و انسانیت و هویت دینی و ملی ما و ارزش‌های عقلی و وجدانی و وحیانی ماست، نه چگونگی موضع‌گیری دشمنان. و دقت داشته باشیم که هر چه مورد مخالفت آنان قرار گیرد، لابد به نفع ما و ضرر آنها می‌باشد.

انصار حزب الله:

اسم‌ها گاهی با معنای عام مورد نظر هستند و گاهی به صورت اسم خاص. مثل همین "انصار حزب‌الله". معنای عام آن شامل تمامی موحدین، مسلمین و مؤمنین می‌گردد، چرا که در منظر الهی، دو حزب و جریان بیشتر وجود ندارد، یکی "حزب الله" است و دیگر "حزب الشیطان"؛ پس یقیناً همه موحدین و مسلمین "انصار حزب الله" به مفهوم عام آن هستند.

اما گاهی همین الفاظ یا اسامی، نام یک تشکیلات خاص می‌گردند، آن وقت دیگر عمومیت ندارد. به عنوان مثال: همگان طرفدار آزادی هستند، اما همه عضو حزب دموکرات نیستند – بسیاری و یا به تعبیری همگان کارگرند، اما دلیل نمی‌شود که عضو یا حتی طرفدار "حزب کارگر" باشند – پس، هر "انصار حزب‌الهی" که حتماً لباسش هم شخصی است، چون یک فرد عادی می‌باشد، الزاماً عضو تشکیلاتی به این نام نمی‌باشد.

اما، "امر به معروف و نهی از منکر"، از احکام اسلام است و مانند نماز بر همگان واجب است و انجام این واجب، نیازی به مجوز وزارت کشور و یا پوشیدن لباس فرم ندارد. منتهی "امر به معروف و نهی از منکر" نیز اصول، چارچوب و احکام دارد و یکی از اقسام بخش عمومی آن، امر به معروف و نهی از منکر زبانی می‌باشد.

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون