«ایکس – شبهه»:

الف – علم پیامبر اکرم (ص) و سایر معصومین علیهم‌السلام، «اگر» ندارد. به صورت قطعی آنان معادن علم و حکمت الهی می‌باشند، که اگر چنین نباشند، دیگر معصوم نخواهند بود.

ب – اما، علوم به دو بخش کلی تقسیم می‌گردد که بخش اول مربوط به «تکامل انسان» است و بخش دوم مربوط به «تعمیر دنیا». لذا بخش اول انسان می‌سازد و بخش دوم ابزار. اگر چه ابزار در صورتی که درست استفاده شوند، می‌توانند تا حدودی رفاه مادی را افزایش دهند، اما این افزایش نسبی رفاه مادی و سرعت، به هیچ وجه دلیل و ضامن بر رفع مشکلات و شیوه‌ی زندگی بهتر نمی‌باشد، چه آن که اگر درست استفاده نشوند، موجبات سقوط، هبوط و افزایش با سرعت مشکلات عدیده را فراهم می‌آورند. چنان چه امروزه شاهدیم اغلب کشورهایی که از ابزار پیشرفته‌تر و بیشتری برخوردار هستند، از مشکلات و معضلات انسانی و حتی رفاهی بیشتری هم برخوردار هستند. پس، فایده‌ی ابزار و علم تعمیر دنیا نیز مستلزم «انسان شدن» است. از اتم هم انرژی تولید می‌شود و هم بمب اتم.

ج – در عین حال معصومین علیهم‌السلام، هم به علوم انسان‌سازی احاطه داشتند و هم به علوم تعمیر دنیا و اگر چه رسالت آنان رشد، کمال و رفاه ابدی و حقیقی انسان است، اما نه تنها از بیان هیچ یک از بخش‌های علوم به اهل زمان خود دریغ ننمودند، بلکه علوم را تا آخرالزمان تبیین نمودند. چنان چه مجموعه‌ای از جامع علوم را در قالب یک کتاب به نام «قرآن» در اختیار انسان قرار دادند که تبیین همه‌ی علوم در آن موجود است. چنان چه می‌فرماید:

«... نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً وَ بُشْرى‏ لِلْمُسْلِمينَ» (النحل - 89)

ترجمه: اين كتابى كه بر تو نازل كرده‏ايم توضيح همه چيز و هدايت و رحمت و بشارت مسلمانان است‏.

و هر کس که می‌داند معصوم (ع) برخوردار از همه‌ی علوم می‌باشد، می‌داند که منبع علم آنان نیز قرآن کریم است و چنین نیست که علم آنها افزون از قرآن کریم یا غیر علوم قرآن باشد. بلکه قرآن و انسان کامل (معصوم) دو چیز جدا نیستند.

د – علت این که ما گمان می‌کنیم یا آنها فاقد علوم مادی در تعمیر دنیا بودند و یا بیان نداشتند، برای این است که سطحی نگری می‌کنیم و با خود می‌گوییم: به عنوان مثال در کجای قرآن کریم یا سخنان معصومین (ع) سخن از «پنی سیلین»، یا «سوخت هسته‌ای»، یا «انرژی فسیلی»، یا مکانیک، فیزیک و ...، آمده است؟! اما اگر دقت کنیم به وضوح خواهیم یافت که اولاً رسالت و کار آنها تعمیر دنیا و ورود به علوم طبیعی به صورت نمی‌باشد، مگر آن که ضرورتی پیدا شود و یا آن که شرایط فراهم باشد. چنان چه شاهدیم حتی در علم هیئت، پزشکی، ریاضی ... و حتی شیمی، فرمایشات عام یا شاگردان خاص داشتند. از جابر بن حیان، پدر علم شیمی آلی سؤال می‌کنند که شما از کجا و با رجوع به چه منابعی به این علوم بدیع دست یافتید. و ایشان پاسخ می‌دهند: از امام صادق (ع) گرفته‌ام.

بدیهی است اگر پیغمبر یا معصومی معجزه و کرامت نشان می‌دهد، به عنوان مثال: مرده زنده می‌کند، پیس و کور را شفا می‌دهد، با عصایش دریا را می‌شکافد، دست به برگ درخت می‌زند طلا ونقره می‌شود و ...، بدون علم و یا جدای از علم عمل نمی‌کند، چه رسد به امور عادی و آن چه می‌تواند در توان دیگران هم باشد.

ثانیاً ما دقت نمی‌کنیم که آنان به جای پرداخت مصداقی که مستلزم فراهم بودن شرایط است، کلیدهای فتح ابواب علم را در اختیار انسان گذاشته‌اند. چه علوم درجه اول که مربوط به رشد و کمال انسان و چه علوم درجه دوم که مربوط به تعمیر دنیا و ابزار سازی است.

اسلام (قرآن و اهل عصمت ع) علومی در اختیار انسان گذاشته‌اند که شناخت و عمل به آنها سبب کنار رفتن پرده‌های جهل و تبلور و تحقق استعدادهای بی‌کران نهفته‌ی بشر می‌گردد. چنان چه حضرت امیرالمؤمنین امام علی علیه‌السلام می‌فرمایند خداوند متعال انبیاء و رسولان را متواتر برای گرفتن میثاق فطری و یادآوری نعمات و بیرون آوردن عقل‌های دفن شده «دفائن العقول» ارسال نمود.

در حدیث و روایت تصریح شده است که «علم 27 حرف است و تا زمان حکومت جهانی حضرت مهدی (عج)، آن چه از علم در هر زمینه‌ای ظهور می‌کند، فقط دو حرف از آن می‌باشد و مابقی پس از ظهور است بروز خواهد نمود»، که  این امر در نتیجه تحقق احکام اسلامی است که موجب کنار رفتن پرده‌های جهل و فراهم شدن زمینه‌های تبلور و تحقق استعدادهای بشر می‌گردد.

ثالثاً احکام اسلام بسیار کلیدی‌تر از علوم کشف شده‌ی امروزی می‌باشد، چرا که به جای چاره‌اندیشی علاج پس از وقوع ابتلاء که ممکن است مفید هم نیافتد، پیش‌گیری و واکسینه می‌کند. و در این موضوع فرقی بین احکام مربوط به بدن، یا زندگی، یا اجتماع یا کمال روحی نیست.

به عنوان مثال: امروزه اگر چه علوم پزشکی پیشرفت کرده است، اما پیشرفت ابتلائات و امراض بسیار بیشتر، گسترده‌تر و عمیق‌تر از گذشته است. بدیهی است که وقتی به اصول اعتقادی توجهی نشد، کفر، شرکت و نفاق جایگزین توحید گردید، مکاتب نظریه‌ای و خیالی به جای ادیان الهی مورد استقبال قرار گرفت، یا در زمینه مسائل شخصی نظافت، طهارت، تغذیه، تنظیم روابط جنسی، حلال و حرام و ... رعایت نشد، نوشیدن الکل، خوردن گوشت خوک، زنا، هم جنس‌گرایی، آمیزش با حیوانات، مصرف مواد مخدر برای خوش و بی‌خیال بودن و لهو و لعب و معاصی مضر دیگر به عنوان سمبل‌های مدرنیسم و لیبرالیسم و آزادی و رفاه شناخته شد، ده‌ها بیماری شناخته و ناشناخته مانند: طاغوت‌گری و طاغوت گرایی، شیطان پرستی فراماسونی، تحزب صهیونیستی، حرص قدرت و شهوت، آلزایمر، ایدز، پیری زود رس، سیاه زخم ... و نیز حیوان صفتی، بی‌غیرتی، خونخواری، قتل، دزدی، جنایت، ترور، بیماری‌های روحی و روانی متعدد و گاه خطرناک، نا امنی فردی و اجتماعی و ... نیز بروز پیدا کرده و گسترش می‌یابد. حال کشف پنی‌سیلین یا احیاناً واکسن ضد ایدز علم است یا قوانینی که پیش‌گیری کرده و از بروز حادثه و ابتلا جلوگیری کند؟

ھ – اگر منظور از علوم فقط علوم طبیعی و علوم مربوط به تعمیر دنیا برای رفاه زندگی مادی هم باشد، باز در گرو تن سالم، عقل سالم، روح سالم، محیط سالم، جامعه‌ی سالم و ... می‌باشد. حال کدام قوانین فردی، اجتماعی، امنیتی، اقتصادی، حقوقی، اخلاقی، سیاسی، حکومتی، علمی، تحقیقاتی و ...، کامل‌تر از قوانین اسلام است؟!

و – پس اولاً کلیدهای علوم بیان و قوانین لازم برای تبیین اصول دسترسی به سایر علوم، فراهم نمودن زمینه‌های رشد، مصادیق و بهره‌وری سالم از آنها همه و ... بیان شده است و ثانیاً همه‌ی علوم و قوانین انسان‌سازی با تمامی جزئیات، بایدها و نبایدهایش تبیین و ارائه شده است. و اما ورود به جزئیات صنایع نه تنها کار معصومین (ع) نیست، بلکه مستلزم فراهم بودن سایر شرایط و امکانات نیز می‌باشد. به عنوان مثال علوم پتروشیمی در آن روز امکان کاربردی نداشت و لزومی هم ندارد که معصومین (ع) به جای همگان، همه امور را انجام دهند.

ز- در خاتمه باید اذعان نمود که بشر هنوز هم  به علوم قرآن و اهل عصمت (ع) دست نیافته است و به آن چه دست یافته نیز عمل نمی‌کند، چه رسد به مردم آن زمان. لذا همین سؤال که برای مردم آن زمان مطرح می‌کنیم، برای مردم همین زمان نیز مطرح است و می‌توان گفت: «چرا بشر از این علومی که به راحتی در اختیارش قرار گرفته است استفاده نمی‌کند تا از زندگی و خوشبختی واقعی، حقیقی و دائمی برخوردار گردد».

به قول معروف: گر گدا کاهل بود، تقصیر صاحبخانه چیست؟

کلمات کلیدی:  گوناگون