ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: آیا مشکل فقط «تعصب شیعه» است؟! آیا باید با سبک مغزِ فحاش، دهان به دهان داد؟!

ما می‌دانیم و می‌بینیم که امروزه سیاست‌های انگلیسی، امریکایی و به طور کلی صهیونیستی، مبنی بر ایجاد اختلافات بین مذاهب اسلامی و آن هم با تحریک تعصبات، چه به روز مسلمانان جهان آورده است. انصافاً می‌توان اذعان نمود که پیدایش گروه‌هایی چون القاعده، طالبان، داعش، النصرة و ...، کمترین و ساده‌ترین شکل بروز این فتنه است، چرا که آنها با جنایات خود، موجب تنفر همگان شده و با دفاع غرب از آنها، تکلیف همه روشن می‌شود. اما صف‌کشی‌ها متعصبانه، صدها سال است که مسلمانان را دچار تفرقه و خوار کرده است. ذلتی که بهره‌اش را فقط کفار بردند.

*- جریان‌های بسیار خطرناکی نیز در تمامی کشورهای شیعه نشین، از جمله عراق، ایران و ...، با حمایت‌های بسیار تشکیلاتی و مالی انگلیس و امریکا، دست اندر کارند تا با تحریک تعصبات شیعی، گروه‌ها و جریان‌هایی چون داعش، از شیعیان به راه بیاندازند تا غرب تماماً به خواسته خود برسد. مثل تحرکات باند صادق شیرازی و ... .

پس اولین تکلیف شیعه این است که به جای «تعصب»، عقل، درایت و بصیرت خود را تقویت نماید، دشمن شناس باشد و بفهمد دشمن چه می‌کند؟ و بداند که چه واکنشی نشان دهد، تا دشمن شاد نگردد.

حالا فرض بگیرید کسی فحش داد و یک متعصب نیز محکم به دهان او کوبید و یا اصلاً او را کشت، آیا نتیجه‌ی مطلوبی حاصل می‌گردد که به نفع اسلام، مسلمین و تشیع باشد؟

بله، سب اهل عصمت علیهم‌السلام، کبیره‌ای است که مجازات‌های سنگینی دارد، اما نه این که هر کسی خودش را حاکم شرع و نیز مجری بداند، سریعاً حکم داده و شخصاً اجرا نماید. این آشوب و فتنه‌ای به بار می‌آورد که دشمنان همین را می‌خواهند.

الف – اما مسئله افراد متفاوت است، هر کسی ممکن است به دلیلی دشمنی کند. یکی واقعاً دشمن است، دیگری فقط جاهل است، آن یکی بسیار بی‌تربیت است، آن یکی تاب تحمل مشکلات را نداشته و تا به مشکلی بر می‌خورد، دهان را باز می‌کند و از خدا تا بندگان خدا را بد و بیراه می‌گوید، دیگری فقط تحت تأثیر تبلیغات سوء قرار گرفته است و دیگری فقط بدین واسطه در جمع قصد خودنمایی می‌کند، چون حرفی برای زدن ندارد، به بزرگان فحش می‌دهد تا مطرح شود و ... .

یک حکایت:

در زمان حکومت امام حسن مجتبی علیه‌السلام که اسوه‌ی علم، حکمت و حِلم بودند، به ایشان خبر دادند که کشاورزی همین طور در حین کار، پدر شما و خود شما را سب می‌کند و سخنان بسیاری زشتی به زبان می‌راند. آنقدر گزارش دادند که روزی فرمود: برویم سر وقتش.

همه گمان کردند که الان می‌رود و او را بر طبق احکام مجازات (مرگ) می‌کند. در هر حال به او رسید و دید کشاورزی سالخورده‌ای است که حین کار یک بند فحش می‌دهد! از او پرسیدند: چرا اینقدر به امیرالمؤمنین فحش می‌دهی؟! گفت: تو دیگه کی هستی؟! فرمود: من حسن بن علی هست. او شروع کرد به فحش دادن به ایشان و پدرشان.

حضرت نگاهی کرد و پرسید: اوضاع کار و کاسبی چطور است؟ او شروع کرد به نق زدن که باران نیامده، محصول ندارم، ضرر کردم و ... – جضرت فرمودند: اگر در این زمین محصول می‌داشتی، چند می‌فروختی که سود کنی؟ او مبلغی را گفت و حضرتش به او پرداخت کرد. ناگهان او به گریه افتاد، به دست و پا افتاد، به معذرت خواهی افتاد و ... (مضمون).

ب – پس افراد متفاوتند، شرایط نیز متفاوت است. مسلمان شیعه باید آگاه و بصیر باشد، نه متعصب و خشک، مثل خوارج، یا وهابی‌ها، سلفی‌ها، داعشی‌ها و ... .

ج – راه‌کارها، با توجه به افراد، اهداف، اغراض، محیط، مخاطبین و سایر شرایط متفاوت است. شاید کسی با دو تا سؤال یا دو تا تذکر، متوجه و متنبه شود – شاید کسی با یک پاسخ قاطع و منطقی، دست کم دهان از یاوه گویی ببندد – شاید کسی فحاش است و اصلاً نباید با او مخاطب شد – شاید اگر چنین کسی در جمعی حضور یافت، باید با صحبت راجع به مسائل متفاوت دیگر، فرصتی به او نداد که به این سو کشیده شود و یا اگر خودش آغاز کرد، انسان موضوع بحث را عوض کند – شاید به او بگوید که یا دهان ببندد یا از این جمع خارج شود – شاید لازم باشد که خود انسان چنین مجلسی را به اعتراض ترک کند و بگوید: تو منطقی نداری با هم گفتگو کنیم، بلکه فقط فحاش هستی و من با فحش حرف نمی‌زنم و ... .

دستور العمل کامل در سه آیه:

«وَإِذَا رَأَيْتَ الَّذِينَ يَخُوضُونَ فِي آيَاتِنَا فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ حَتَّى يَخُوضُواْ فِي حَدِيثٍ غَيْرِهِ وَإِمَّا يُنسِيَنَّكَ الشَّيْطَانُ فَلاَ تَقْعُدْ بَعْدَ الذِّكْرَى مَعَ الْقَوْمِ الظَّالِمِينَ» (الأنعام، 68)

ترجمه: و هنگامى كه ديدى آن كسانى را كه از روى سخريه، در آيات قرآن گفتگو كرده بر آن طعنه مى‏زنند، پس اعراض كن از آنان تا آنكه به سخنى ديگر بپردازند، و اگر شيطان اين معنا را از يادت برد و بعدا به يادت آمد، فورا برخيز و با قوم ستمگر منشين.

«وَمَا عَلَى الَّذِينَ يَتَّقُونَ مِنْ حِسَابِهِم مِّن شَيْءٍ وَلَـكِن ذِكْرَى لَعَلَّهُمْ يَتَّقُونَ» (همان، 69)

ترجمه: چيزى از حساب ايشان بر كسانى نيست كه پرهيزكارى مى‏كنند و ليكن برايشان است كه پند دهند آنان را شايد بپرهيزند.

«وَذَرِ الَّذِينَ اتَّخَذُواْ دِينَهُمْ لَعِبًا وَلَهْوًا وَغَرَّتْهُمُ الْحَيَاةُ الدُّنْيَا وَذَكِّرْ بِهِ أَن تُبْسَلَ نَفْسٌ بِمَا كَسَبَتْ لَيْسَ لَهَا مِن دُونِ اللّهِ وَلِيٌّ وَلاَ شَفِيعٌ وَإِن تَعْدِلْ كُلَّ عَدْلٍ لاَّ يُؤْخَذْ مِنْهَا أُوْلَـئِكَ الَّذِينَ أُبْسِلُواْ بِمَا كَسَبُواْ لَهُمْ شَرَابٌ مِّنْ حَمِيمٍ وَعَذَابٌ أَلِيمٌ بِمَا كَانُواْ يَكْفُرُونَ» (همانف 70)

ترجمه: و واگذار كسانى را كه دين خود را بازيچه گرفتند، و زندگى دنيا مغرورشان كرده و پند ده آنان را به قرآن مبادا گرفتار شود نفسى به آنچه كسب مى ‏كند در حالى كه نيست براى آن نفس به غير خدا دوستى و شفيعى و اگر فرضا بخواهد با دادن رشوه - هر چه هم زياد فرض شود - از آن بند، رهايى يابد نمى‏ تواند، آنان هستند كه گرفتار شدند به آنچه كسب كرده‏اند و از براى ايشان است شرابى از آب جوشان و عذابى دردناك به خاطر كفرانى كه مى ‏كردند و حقى كه كتمان مى‏ نمودند.

 

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   فاطمیه