ایکس – شبهه / پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات: آیا ما الحمدلله آن قدر مؤمن و قرآنی شده‌ایم که حتی برای استفاده از محصولات خارجی هم دنبال دلیل قرآنی هستیم؟! ای کاش چنین روزی برای تک تک ما و کل جامعه ما و تمامی جوامع بشری برسد، اما ما هنوز حتی در رفتارهای شخصی با خود، پدر و مادر، همسر و فرزند، ازدواج، اشتغال، کسب ... و حتی واجبات و محرماتی که همه حدود و ضوابطش را می‌دانیم، قرآنی عمل نمی‌کنیم، در حالی که هم قرآن را در اختیار داریم و هم مدعی هستیم که به آن اعتقاد داریم.

هیچ آیه‌ی قرآنی دال بر این که مردم کالای ایرانی مصرف کنند یا امریکایی یا چینی وجود ندارد، هیچ حدیثی هم وجود ندارد، اما سرتاسر قرآن کریم و آموزه‌های اهل عصمت علیهم السلام که معلمین قرآن کریم و بهترین الگوهای بشریت هستند، دال بر تعقل، تفکر، تدبر، بصیرت، اتحاد، کار، تلاش، همت، صداقت در کار، تجمیع قوا و ... از یک سو – و عدم وابستگی به غیر و به ویژه به دشمنان اسلام و عدم تقویت آنان از سوی دیگر است.

بدیهی است که انسان و جوامع، هر چه عقب‌افتاده‌تر باشند، وابسته‌تر می‌شود و با سرعت و شدت بیشتری به استعمار و استثمار کشیده می‌شوند، تا آن جا برای نان شب خود نیز محتاج غیر می‌شوند، اگر چه شب و روز نماز بخوانند و قرآن تلاوت نمایند.

سعی و تلاش:

فرمود هر کسی (هر جامعه‌ای) در گرو کار و تلاش خویش است و هیچ کس به غیر از نتیجه کار خود را نمی‌بیند و نمی‌گیرد (چه در دنیا و چه در آخرت):

«كُلُّ نَفْسٍ بِمَا كَسَبَتْ رَهِينَةٌ» (المدثر، 38)

ترجمه: هر كسى در گروِ دستاورد خويش است.

«وَاتَّقُواْ يَوْمًا تُرْجَعُونَ فِيهِ إِلَى اللّهِ ثُمَّ تُوَفَّى كُلُّ نَفْسٍ مَّا كَسَبَتْ وَهُمْ لاَ يُظْلَمُونَ» (البقره، 281)

ترجمه: و بترسيد از روزى كه در آن، به سوى خدا بازگردانده مى‏شويد، سپس به هر كسى [پاداشِ‏] آنچه به دست آورده، تمام داده شود و آنان مورد ستم قرار نمى‏گيرند.

تجمیع توان‌ها و بسیج نیروها:

می‌فرماید تمامی توان‌های خود را تجمیع کنید و این امر فقط شامل قوای نظامی برای مقابله با دشمنان حربی نمی‌باشد، بلکه استعدادهای علمی، سرمایه‌های طبیعی، نیروی کار ... و همه چیز را شامل می‌گردد. از مصادیق توحید فردی و اجمعی و "وحدت" همین تجمیع قوا و استعدادها و سرمایه‌هاست. و البته که وقتی تجمیع شد، هدفگزاری و برنامه‌ریزی شد، درست به کار گرفته شد، سبب تقویت جامعه و عدم نیازش به وابستگی (به ویژه به دشمنان) می‌گردد:

«وَأَعِدُّواْ لَهُم مَّا اسْتَطَعْتُم مِّن قُوَّةٍ وَمِن رِّبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدْوَّ اللّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِن دُونِهِمْ لاَ تَعْلَمُونَهُمُ اللّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنفِقُواْ مِن شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنتُمْ لاَ تُظْلَمُونَ» (الأنفال، 60)

ترجمه: و هر چه در توان داريد از نيرو و اسب‌هاى آماده بسيج كنيد، تا با اين [تداركات‏]، دشمن خدا و دشمن خودتان و [دشمنان‏] ديگرى را جز ايشان- كه شما نمى‏شناسيدشان و خدا آنان را مى‏شناسد- بترسانيد. و هر چيزى در راه خدا خرج كنيد پاداشش به خود شما بازگردانيده مى‏شود و بر شما ستم نخواهد رفت.

تعاون:

انسانی به صورت اجتماعی و مدنی زندگی می‌کند، لذا رشد او نیز در کار جمعی حاصل می‌شود. اگر جهان متمدن امروزی در غرب و شرق، تازه به ارزش کار گروهی (Teamwork ) پی‌برده است، خداوند متعال آن را همیشه به بشر (به ویژه موحدین و مؤمنین) توصیه نموده است و آن هم با یک دسته‌بندی کاملاً عقلانی و منطقی. چنان که فرمود در کار خیر تعاون و همکاری داشته باشید و در کار شرّ هیچ تعاونی نداشته باشید.

«... وَتَعَاوَنُواْ عَلَى الْبرِّ وَالتَّقْوَى وَلاَ تَعَاوَنُواْ عَلَى الإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَاتَّقُواْ اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ»

ترجمه: و در هر كار خير و تقوا يكديگر را يارى دهيد و بر گناه و تجاوز همكارى نكنيد، و از خدا پروا نماييد، كه همانا خداوند سخت‏كيفر است.

آیا ندیدیم وقتی کفار در کار شرّ با هم تعاون و همکاری می‌کنند و مثلاً جمهوری اسلامی ایران و ملتش را تحت فشار تحریم اقتصادی قرار می‌دهند، چه بهره‌هایی می‌برند، خب ما چرا تعاون در خیر نداشته باشیم و خود را قوی و نیرومند نسازیم، تا محتاج نگردیم؟!

عدم وابستگی به دشمنان:

سرتاسر قرآن همین معناست که انسان از قید و بند ربّ النوع‌های کاذب و ساختگی خلاص گردد تا بتواند فقط و فقط خداوند غنی و حمید را بندگی و اطاعت نماید و به رشد، کمال و سعادت برسد. در ده‌ها آیه نیز صریحاً دستور داده و توصیه نموده است که هیچ گاه دشمنان خدا و دشمنان خودتان را «ولی» (دوست، سرپرست، ناصر و ...) نگیرید - از قهر و غضب خدا بترسید نه از قهر و خشم آنان - به خدا توکل کنید و نه به آنان، چشم یاری و گشایش به او داشته باشید و نه به دیگران – پس طبق اوامر او عمل کنید و نه دیگران. حال اگر بخواهیم فقط و فقط آیات مربوطه با ترجمه را بنویسیم، یک کتاب خواهد شد، پس به یک آیه بسنده می‌شود:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّي وَعَدُوَّكُمْ أَوْلِيَاء تُلْقُونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ كَفَرُوا بِمَا جَاءكُم مِّنَ الْحَقِّ يُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِيَّاكُمْ أَن تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّكُمْ إِن كُنتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِي سَبِيلِي وَابْتِغَاء مَرْضَاتِي تُسِرُّونَ إِلَيْهِم بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَيْتُمْ وَمَا أَعْلَنتُمْ وَمَن يَفْعَلْهُ مِنكُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاء السَّبِيلِ» (الممتحنة، 1)

ترجمه: اى كسانى كه ايمان آورده‏ايد، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگيريد [به طورى‏] كه با آنها اظهار دوستى كنيد، و حال آنكه قطعاً به آن حقيقت كه براى شما آمده كافرند [و] پيامبر [خدا] و شما را [از مكّه‏] بيرون مى‏كنند كه [چرا] به خدا، پروردگارتان ايمان آورده‏ايد، اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بيرون آمده‏ايد. [شما] پنهانى با آنان رابطه دوستى برقرار مى‏كنيد در حالى كه من به آنچه پنهان داشتيد و آنچه آشكار نموديد داناترم. و هر كس از شما چنين كند، قطعاً از راه درست منحرف گرديده است.

نکته:

یک - هیچ کس با انجام شکل ظاهری نماز، نه به معراج می‌رود و نه نمازش مانع از زشتی و بدی (فحشا و منکر) از او می‌گردد و نه چنین نمازی ستون دینش می‌شود. و هم چنین هیچ کس با قرار دادن قرآن کریم در کتابخانه، روی میز، یا پشت آینه خودرو، یا سفره‌ی عقد و سر قبر ... یا حتی قرائت و حفظ آن، قرآنی نمی‌شود. بلکه به قرآن کریم باید علم یافت، فهم کرد، ایمان آورد و عمل نمود.

دو – اگر فرمایشات و رهنمودهای مقام معظم رهبری در باره مسائل اقتصادی، مثل تولید داخلی، عدم وابستگی به غیر، کیفیت تولید، پرهیز از اسراف در مصرف، توجه به سرمایه، نیروی کار و امکانات طبیعی و غیر طبیعی (مصنوع) در داخل کشور، ضرورت قطع وابستگی اقتصاد و درآمد کشور به نفت، نقش تقویت اقتصاد داخلی از کم کردن فشار تحریم‌ها و قطع وابستگی، اقتصاد مقاومتی و ...، یک جا تجمیع شود، شاید بیش از یک کتاب سیصد صفحه‌ای بشود، اما مهم باور و عمل است، چه در سطح مجلس و دولت و چه در سطح مردم (هر فرد).

اما اگر توجه نکنیم، برنامه‌ریزی و عمل ننماییم، صِرف این که بگوییم: ما مسلمانیم، ما ایرانی هستیم، ما ولایتمداریم، ما انقلابی هستیم، ما متحدیم، ما تلاشگریم، ما دشمن‌شناس و دشمن ستیز هستیم، ما دنبال توقیت بنیه‌ی اقتصادی کشور هستیم، ما به دنبال قطع وابستگی‌ها و ... هستیم، فایده‌ای ندارد. این شعائر همه خوب است، "شرط لازم" است، اما برای تحقق، "شرط کافی" نمی‌باشند.

سه – مسئله فقط کالا یا محصول امریکایی، آلمانی، ژاپنی، چینی و کره‌ای نیست، مسئله اصلاح فرهنگ و نگاه خُرد و کلان، به مسائل اقتصادی است که سبب قوت یا ضعف بنیه‌ی اقتصاد ملی و بالتبع وابستگی یا عدم وابستگی می‌شود.

باور:

مهم باور است. اگر به خداوند متعال و قرآن کریم ایمانی وجود داشته باشد، با صراحت و قطعیت تمام بیان نمود که هیچ راهی و کاری و بهانه‌ای که موجب سلطه‌ی کفار بر مؤمنین شود را نمی‌پذیرد و بالتبع هیچ فایده‌ای بر مؤمنین در سلطه‌ی کفار و دشمنان و در هیچ گناهی برای مؤمنین قرار نداده است. و مهم‌تر از همه آن که خداوند متعال هیچ راهی باقی نگذاشته است تا کفار بتوانند بر مؤمنین غلبه یافته و سلطه پیدا کنند، مگر آن که افراد یا جوامع، خودشان آنان را بر خود مسلط نمایند. «وَلَن يَجْعَلَ اللّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً - و خداوند هرگز بر [زيانِ‏] مؤمنان، براى كافران راه [تسلّطى‏] قرار نداده است / النّساء، 141»

چند مثال:

به عنوان مثال (کلان): چندین کارخانه معظم تولید لاستیک خودرو در ایران وجود دارد؛ اما آیا خودروسازی‌های داخلی، لاستیک چینی و کره‌ای و ... استفاده می‌کنند و یا تولید داخل؟!

به عنوان مثال (خُرد): شاید مصرف کننده سریع بگوید که ما در ایران کالای مشابه IBM یا iphon یا BMW و ... نداریم، اما آیا شلوار جین، تی‌شرت، ملحفه، شکلات، کیف، کفش، زیپ، پاشنه کفش، لوستر ... و هزاران کالای مصرفی، لوکس و غیر لوکس دیگر که ارز بریش بیشتر از کالاها و محصولات ضروری و اساسی هست نیز نداریم؟!

به عنوان مثال (کلان): اولاً: بالاخره کدام مجلس و دولتی قرار است که سیستم بانکی کشور و نحوه‌ی پرداخت وام و این بهره‌های کلان را سامان دهد؟ ما که نه از دولت سازندگی چیزی دیدیم، نه از دولت اصلاحات، نه از دولت مهر و نه از دولت تدبیر و امید!

ثانیاً: مگر تمامی اصرار بر مذاکرات، دو سال جنجال و بالاخره امیتازهای داده شده و ...، برای بهبود اقتصاد کشور نبوده است؟ [اگر هدف اقتصادی نیست، پس چیست؟]، پس چرا تا بحث از اندکی ناچیز ارزان شدن نرخ طلا، ارز، خودرو و ...، سریعاً مسئولین مربوطه مصاحبه کرده و تصریح می‌کنند که موقتی است؟! چرا از وقتی مذاکرات سیر پایانی خود را آغاز کرد، مرتب به مردم می‌گویند که انتظار ارزانی نداشته باشید؟!!

به عنوان مثال (خُرد): چرا باید مراسم عقد و ازدواج و حواشی آن، این قدر پرهزینه باشد که نه خانواده عروس بتوانند به راحتی جهیزیه تهیه کنند و نه خانواده داماد بتوانند خریدهای لازم را انجام داده و مجلس مناسبی برگزار نمایند؟! چرا باید حد متوسط هزینه ازدواج به یکصد میلیون تومان برسد؟! چرا اسم «تورم» را «عادی سازی قیمت‌ها» گذاشته‌اند، یعنی وقتی ارزان‌تر بود غیر عادی بود؟!

 

 

کلمات کلیدی:  گوناگون