«ایکس - شبهه»: ابتدا دقت شود که سجده بر هر چیزی که انجام پذیرد، سجده بر خدا و برای خداوند متعال است. اما در احکام فقهی، اهل سنت سجده را بر هر چیزی جایز می‌دانند، ولی فقهی شیعی سجده را فقط بر دو چیز می‌توان سجده کرد. یکی زمین (خاک، سنگ و ...) و دیگری آن چه از زمین می‌روید. مانند چوب، برگ و ... به شرطی که خوردنی و پوشیدنی نباشد. پس اصل، سجده بر زمین، یعنی همان خاک و سنگ است.

اما فضیلت نقاط مختلف زمین نسبت به یک دیگر، به خاطر فضیلت عباداتی است که با خلوص هر چه بیشتری در آن انجام پذیرفته و یا نقطه‌ای است که حق تعالی برای نزول خیر و برکتی اختصاص داده است. مثل آن که محل کعبه، صحرای منی، صفا و مروه، مقام ابراهیم، قبور اهل عصمت علیهم‌السلام و ... همه متبرک است. یعنی برکت زیادی دارد که به عابد در آن نقطه نیز منتقل می‌گردد. پس همان‌طور که خوب است نمازگذار، بهترین لباس، عطر، جایگاه و ... را برای اقامه‌ی نماز برگزیند، خوب است بهترین خاک را نیز برای سجده در برابر پروردگار عالم برگزیند. و فضیلت تربت امام حسین علیه‌السلام نیز از آن است که سرتاسر کربلا را (به نقلی به شعاع 8 فرسخ از قتلگاه) خدا برای متبرک شدن به خون امام حسین علیه‌السلام برگزید. به تعبیر حضرت امیر (ع)، کربلا سرزمینی است که در آن عشاق خدا به سر فرو می‌افتند.

پیامبر اسلام (ص) در ضمن حدیث بلندى می‌فرماید: كربلا پاك‌ترین بقعه‌ی روى زمین و از نظر احترام بزرگ‌ترین بقعه‏ها است والحق كه كربلا از بساط‌هاى بهشت است.

در حدیثی که در جلد هشتم «طبقات ابن سعد» از قول «ام سلمه» همسر پیامبر آمده است: پیامبر خدا در حالی که اشک می ریخت، فرمود: «أتانی جبرئیل بالتربه التی یقتل علیهاالحسین، فهی التی أقلب فی کفی». یعنی «جبرئیل این تربتی که در دست من است را آورد و گفت: حسین در آن نقطه کشته می شود.» و همین امر یکی دیگر از دلایل فضیلت تربت کربلا بر سایر تربت ها و سجده گاه هاست.

همچنین در «مجمع الزواید» که از کتاب های حدیثی اهل سنت است، روایتی نقل شده است که می گوید: روزی امیرمؤمنان (ع) از سرزمین کربلا عبور کرد و مقداری از خاک آن را برداشت، بویید، گریست و فرمود: «70 هزار نفر از این مکان محشور و بدون حسابرسی وارد بهشت می شوند».

بدیهی است که یکی از برکات سجده بر خاک کربلا، زنده نگه‌داشتن یاد و خاطر کربلا، برای نمازگزار است، تا آن که قیام و قعود سجده‌اش در نماز، معنا و تأثیر عملی داشته باشد و صرفاً یک سری اعمال بی‌روح (مانند یک ورزش یا سنت خرافه‌پرست‌ها) نگردد.

نمازگزاری که در انتخاب بهترین خاک، تربت کربلا را بر می‌گزیند، در واقع در مقابل حق‌تعالی اعلام مواضع می‌کند و با این انتخاب بیان می‌دارد که در مسلمانی و ظاهر و باطن عبادت خود، به حسین بن علی، سیدالشهداء علیه‌السلام توسل و تمسک نموده و راه او را ادامه می‌دهد.

شیخ طوسی با سند خود از «معاویه بن عمار» نقل می کند که امام صادق (ع) مقداری از تربت امام حسین (ع) را در کیسه ای به همراه داشت و به هنگام نماز، مقداری از خاک آن را روی سجاده خود می ریخت و بر آن سجده می کرد. (وسائل، باب 16 از ابواب ما یصح علیه السجود)

از دیگر برکات سجده بر تربت پاک کربلا این است که حجاب های ظلمانی را که مانع ارتباط و عبادت بنده با رب خود می‌شود را مرتفع می‌نماید. امام صادق علیه‌السلام در این مورد می‌فرمایند:  «همانا سجود بر تربت حسین (ع) حجاب های هفتگانه را پاره می کند» (کافی، جلد 4 و بحارالانوار، جلد 82)

کلمات کلیدی:  گوناگون   امام حسین(محرم)   کربلا