«ایکس - شبهه»: همان‌طور که اشاره نمودید، سجده بر غیر خدا شرک است و شرکت نیز گناه نابخشودنی می‌باشد. اما در پاسخ سؤال فوق و سؤالات مشابه باید دقت نمود:

الف -  خداوند متعال جسم نیست، جهت و حد خاصی هم ندارد که کسی بتواند او را قصد کند و بگوید حالا فقط به خدا سجده کردم یا می‌کنم. پس اوست که باید جهتی برای سجده بر خودش انتخاب و معرفی نماید.

ب – به طور کلی عبادت خداوند متعال، ایمان و اطاعت اوامر اوست. آن که فرمود: به غیر از من عبادت (بندگی)، اطاعت و سجده نکنید، خود تعیین قبله کرد. به ملائکه فرمود که به آدم (به طرف او) سجده کنند، به یعقوب و خاندان فرمود که به طرف یوسف (ع) سجده کنند، به بنی اسرائیل فرمود به طرف بیت‌المقدس سجده کنند و به مسلمانان فرمود به طرف کعبه سجده کنند. پس همه‌ی این سجده‌ها به امر او و به جهت تعیین شده توسط او و برای عبادت و اطاعت او انجام می‌گیرد، عبادت و سجده بر خداوند است. و اگر کسی برای غیر خدا به طرف کعبه هم سجده کند، باز شرک است.

ج – همان‌طور که بیان شد، خداوند متعال حد و مرز و جهت ندارد. پس قبله‌ای تعیین می‌نماید که برای انسان در حیات مادی‌اش، معلوم، معین، محدود و جهت‌دار باشد و از این رو هیچ سجده برای خدایی واقع نمی‌شود مگر آن که سمت و سو و جهتی معین داشته باشد. اما فلسفه‌ی قبله نیز جهت‌گیری به سمت حق تعالی با قرار گرفتن در صراط مستقیم است که مستلزم الگو، رهبر و امام قراردادن «انسان کامل» است، که او اسم اعظم خدا (برترین نشانه‌ی خدا) و خلق کامل می‌باشد. مخلوقات باید خلق کامل را الگو قرار دهند تا خود نیز به سوی کمال بروند. لذا شاهدیم که به ملائک می‌فرماید «آدم» را قبله قرار دهند. به قوم بنی اسرائیل نیز بیت‌المقدس که محل نزول وحی بر انسان‌های کامل بوده است را معرفی می‌کند.

بدیهی است که خداوندی که به ملائک می‌فرماید، انسان کامل را قبله قرار دهد، به مسلمانان و مردمان آخرالزمان نمی‌فرماید که «سنگ» را قبله قرار دهند! لذا «کعبه» را به عنوان اولین خانه‌ای که برای عبادت خدا احداث شد و نیز زادگاه «ولایت» است را قبله قرار می‌دهد تا موحدین مسلمان بدانند که جهت عبادت خدا و اطاعت امر او و قرار گرفتن در صراط مستقیم، باید انسان کامل (حضرت علی علیه‌السلام) را الگو و امام قرار دهند.

کلمات کلیدی:  گوناگون