پایگاه پاسخگویی به سؤالات و شبهات (ایکس – شبهه): جایگزینی هیچ حکمی به جای حکم خدا، نه تنها بهتر نیست، بلکه کاملاً شرکی متکبرانه است!

گاهی شبهات، صرفاً شبهاتی نیستند که به ذهن کسی خطور کرده باشند، بلکه کاملاً سازماندهی شده و هدفمند می‌باشند؛ از این‌رو در هر برهه یا موضوعی، با شبهه‌ای که در خاتمه به پیشنهاد یک جایگزین به جای حکم می‌باشد، مواجه می‌گردید!

آیا بهتر نبود، به جای نماز، با خدا درد دل می‌کردیم؟! آیا بهتر نبود به جای زیارت، به فقرا می‌رسیدیم؟! آیا بهتر نبود، به جای بزرگداشت نهضت کربلا در محرم، هزینه‌اش را صرف فقرا می‌کردیم؟! ... و خلاصه، دائماً با «آیا بهتر نبود به جای این، آن را می‌گذاشتیم؟!» مواجه می‌گردید و یک کلمه‌ی "فقرا" نیز در آن گنجانده می‌شود که هم مطلب انسانی جلوه کند و هم تحریکات احساسی، به مدد انحراف از حق بیایند!

این جابجایی‌ها و جایگزینی‌ها، هیچ معنا و مفهومی ندارد به جز "دین زدایی" و جایگزینی "دین من درآوردی به جای دین خدا" – که البته به غیر از نگاهی جاهلانه و متکبرانه به خود، صبغه‌ی مخالفت با دین را نیز دارند.

بدیهی است که هیچ کس چنین پیشنهاداتی نمی‌دهد، مگر آن که از یک سو اصلاً توحید، معاد، اسلام، قرآن و شریعت را قبول نداشته باشد و از سویی دیگر خود را مکلف به ضدتبلیغ علیه اسلام نموده باشد!

الف – مگر روزه گرفتن برای فواید مادی آن به بدن می‌باشد؟! چون خودشان ماده‌گرا هستند و جز بدن چیزی را نمی‌بینند و نمی‌شناسند، گمان دارند که نماز، روزه، تلاوت قرآن، تزکیه نفس، اخلاق و ... نیز باید حتماً فواید بدنی داشته باشد؛ مثلاً چاق یا لاغر کند؛ گرفتگی‌های عروق را باز کند؛ بخارات معده را تنظیم نماید و ...!

ب – اگر مقصود از روزه‌ی ماه مبارک رمضان، فواید بدنی آن بود که اصلاً ضرورتی نداشت حتماً در ماه مبارک رمضان باشد، بلکه یک رژیم غذایی، یا به قول بهتر "تنظیم برنامه‌ی غذایی" برای هر موقع یا همیشه می‌دادند، چنان که در شریعت اسلام غنی و عزیز نیز از این توصیه‌ها بسیار است.

ج – برای روزه، ضررهایی بر می‌شمرند! اما چون اصلاً با اسلام آشنایی ندارند و از احکامش نیز آگاهی ندارند، نمی‌دانند که اگر روزه گرفتن، چه در ماه مبارک رمضان و چه در هر روز دیگری، ضرری داشته باشد و یا حتی احتمال جدی ضرر داشته باشد، نه تنها واجب نیست، نه تنها جایز نیست، بلکه حرام نیز می‌شود.

د – روزه‌ی ماه مبارک رمضان، بر بسیاری دیگر که هیچ ضعفی ندارند و روزه برای آنان ضرر ندارد نیز حرام است و یا دست کم واجب نیست، مانند: مسافر، زنان در مدت معین و زن شیر ده.

« شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَبَيِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَنْ شَهِدَ مِنْكُمُ الشَّهْرَ فَلْيَصُمْهُ وَمَنْ كَانَ مَرِيضًا أَوْ عَلَى سَفَرٍ فَعِدَّةٌ مِنْ أَيَّامٍ أُخَرَ يُرِيدُ اللَّهُ بِكُمُ الْيُسْرَ وَلَا يُرِيدُ بِكُمُ الْعُسْرَ وَلِتُكْمِلُوا الْعِدَّةَ وَلِتُكَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاكُمْ وَلَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ » (البقره، 185)

ترجمه: ماه رمضان [همان ماه‌] است كه در آن، قرآن فرو فرستاده شده است، [كتابى ] كه مردم را راهبر، و [متضمّن‌] دلايل آشكار هدايت، و [ميزان‌] تشخيص حق از باطل است. پس هر كس از شما اين ماه را درك كند بايد آن را روزه بدارد، و كسى كه بيمار يا در سفر است [بايد به شماره آن،] تعدادى از روزهاى ديگر [را روزه بدارد]. خدا براى شما آسانى مى‌خواهد و براى شما دشوارى نمى‌خواهد؛ تا شماره [مقرر‌] را تكميل كنيد و خدا را به پاس آنكه رهنمونيتان كرده است به بزرگى بستاييد، و باشد كه شكرگزارى كنيد.

ھ – بنابر این، روزه در ماه مبارک رمضان، سراسر خیر است، حتی برای بدن؛ چرا که اگر برای کسی به هر جهتی ضرر داشته باشد، روزه از او ساقط می‌گردد.

ماه مبارک رمضان:

این ماه، را ماه میهمانی خداوند سبحان و کریم خوانده‌اند، نه میهمانی بدن! آن پیرمرد یا پیرزنی که نمی‌تواند روزه بگیرد نیز در این ماه مبارک، میهمان خداست.

"بارک"، اسم خداوند متعال است که کلماتی چون مبارک، تبارک و ... از آن مشتق می‌شود؛ مبارک یعنی خیر پایدار، و خیر پایدار فقط خداوند متعال است و بالتبع، هر چه که از او و به سوی او باشد و او آن را مبارک قرار داده باشد، چنان که در آیات متعددی فرمود که قرآن مجید مبارک است، بیت الله مبارک است، شب قدر مبارک است و ... .

●- رمضان کریم، یک ماه است، یعنی از سنخ "زمان" است و نه مکان؛ و تفاوت زمان و مکان در این است که رسیدن به مکان، اگر چه مبارک و مقدس باشد، مستلزم رفتن به سوی آن است، ولی "زمان" خودش می‌آید و همگان را فرا می‌گیرد. لذا می‌شود هرگز به مکانی نرفت، اما از زمان گریزی نیست.

بنابراین، وقتی زمان ماه مبارک رمضان فرا می‌رسد، همگان [از مؤمن و کافر] را فرا می‌گیرد و درهای رحمت الهی به سوی همگان باز می‌شود، فرصت فوق‌العاده‌ای برای خودسازی، توجه به خدا و خود، استغفار و توبه و رهایی از بند بندگی غیر و عبادت خداوند متعال در اختیار همگان قرار می‌گیرد.

روح و بدن:

دراین ماه، خود انسان، از سوی پروردگارش به میهمانی دعوت شده است، نه بدنش!

بدنی که از آبی گندیده پدید آمده، مریض و علیل و ضعیف می‌شود و سپس به چنان مردار گندیده و متعفنی مبدل می‌گردد که حتی نزدیک‌ترین افراد و علاقمندترین آنها، از آن فرار می‌کنند که ارزشی ندارد برای دعوت شدن به میهمانی خداوند سبحان.

در این ماه مبارک، اصل وجودی انسان دعوت شده است، یعنی عقل، فطرت و قلب (روح) او دعوت شده است، نه معده، روده و سایر عروق و سلسله اعصاب یا سلول‌های بدنی‌اش!

میهمانی ویژه:

از این رو شاهدیم که این میهمانی، با میهمانی بدن‌ها متفاوت است و پذیرایی‌اش نیز متفاوت است. در این میهمانی، نه تنها از وفور خوردنی‌ها و آشامیدنی‌های رنگارنگ در طول روز خبری نیست، بلکه فرموده در ساعات تعیین شده، نخور و نیاشام و شب را نیز بیشتر به عبادت بگذران تا به خواب! و اگر روزه نمی‌گیری نیز به امر خدا باشد، نه به امر هوای نفس و مشتهیات حیوانی بدنت.

●- نکته‌ی حایز اهمیت اینجاست که آدمی، با این همه عظمت وجودی که خداوند متعال به او عطا نموده است، بسیار عاشق بدن خود می‌باشد، تا جایی که خود را فراموش می‌کند و تمام فکر، ذکر، دل و عملش، متوجه نیازهای بدن حیوانی خودش می‌شود و تمامی گناهانی که انجام می‌دهد نیز برای خشنودی و لذت همین بدن است! و همین توجه افراطی به بدن، حجابی می‌گردد تا کمالات بالفعل و بالقوه‌ی اعطایی به خود را نبیند، نشناسد، پرورش ندهد، شکوفا ننماید و در گِل بماند!

●- خداوند علیم و حکیم، ماه مبارک رمضان را چون اردوگاهی برای تعلیم چگونگی رفتار با بدن قرار داده است تا روح گرفتار آن نشود.

آری، بدن باید تحت فرمان انسان باشد و انسان خودش باید تحت فرمان خداوند علیم، حکیم، غنی و سبحان باشد و ماه مبارک رمضان، فرصتی برای این تعلیم، تربیت، تزکیه و خوسازی است.

پس می‌خورد و می‌آشامد، اما به امر او و برای او – نمی‌خورد و نمی‌آشامد، اما به امر او برای او؛ در نتیجه، از بندگی نفس رها شده و بنده‌ی خالص خداوند متعال می‌گردد.

●- در چنین شرایطی، موانع برطرف می‌گردد و روح (عقل و قلب) برای آماده می‌شود، حجاب‌ها کنار رفته و امکان درک حقایق برایش میسر می‌گردد، پس کلام خدا را در هدایت خودش، بیشتر و بهتر درک می‌نماید؛ لذا فرمود: قرآن کریم (کلام الله) را در این ماه و در شب قدر آن نازل نمودم که خیرش از هزار ماه بیشتر است؛ پس سعی کن حال که رها شدی، قرآن مجید را در این ماه بیشتر تلاوت نمایی و در آیات آن تفکر و تعمق نمایی، تا رشد کنی و نه تنها از حیوانیت رهایی یابی، بلکه مدارج انسانی را طی نموده و در مراتب آن صعود نمایی.

●- "ماه مبارک رمضان"، فرصتی ارزشمند برای معطوف نمودن "توجه"، از بدن، لذت‌های گذرا و متاع دنیا، به خداوند منّان و رحمت واسعه‌ی اوست. لذا پس از آیه‌ی مذکور (البقره، 185) در مورد ماه مبارک رمضان و چگونگی احکام روزه گرفتن یا نگرفتن در این ماه، فرمود:

« وَإِذَا سَأَلَكَ عِبَادِي عَنِّي فَإِنِّي قَرِيبٌ أُجِيبُ دَعْوَةَ الدَّاعِ إِذَا دَعَانِ فَلْيَسْتَجِيبُوا لِي وَلْيُؤْمِنُوا بِي لَعَلَّهُمْ يَرْشُدُونَ » (البقره، 186)

ترجمه: و هرگاه بندگان من، از تو در باره من بپرسند، [بگو] من نزديكم، و دعاى دعاكننده را -به هنگامى كه مرا بخواند- اجابت مى‌كنم، پس [آنان‌] بايد فرمان مرا گردن نهند و به من ايمان آورند، باشد كه راه يابند.

●- پس اگر کسی هیچ یک از این فضایل ماه مبارک را درک ننمود و هنوز گرفتار این بود که چقدر به بدنش فایده دارد یا ندارد، هم چنان در بند بدن است، ولو از روی عادت یا ...، روزه هم بگیرد! لذا فرمود: برخی از روزه‌ها، فقط دهان بستن است.

●- برای آدمیت انسان، چه فرقی دارد که حیوان و مرکبش را در چراگاهی رها کند که تا می‌تواند بخورد و بیاشامد،لم بدهد و آفتاب بگیرد و ...؛ یا او را ساعاتی در طویله‌ای حبس کند و چیزی به او ندهد، و بعد از چند ساعت، دوباره علوفه و آب فراوان به او بدهد؟!

آن چه برای او فرق دارد و در "آدم شدن" او اثر دارد، این است که از مرکبش درست سواری بگیرد، نه این دم مرکبش را بچسبد و آن حیوان او را به هر کجا که خواست، بکشاند.

●- پس، انسان خداشناس و خداپرست، ماه مبارک رمضان را فرصتی مغتنم، برای آدم شدن، رشد، کمال و قربش به خداوند سبحان می‌شمارد و از آن بهره می‌برد، ولو برای روزه گرفتن، عذر شرعی داشته باشد.

 

مرتبط:

زبان بستن و کنترل گفتار، از دهان بستن [نخوردن و نیاشامیدن] به مراتب مهم‌تر و مؤثرتر است. هر چه بگوییم، اولین شنونده خداوند سمیع، بصیر و علیم می‌باشد. (7 خرداد 1396)

 

مشارکت و هم‌افزایی (سؤال به همراه نشانی لینک پاسخ، جهت ارسال به دوستان در فضای مجازی)

پرسش:

شبهه در فضای مجازی: آیا روزه برای بدن مفید است، یا ضرر هم دارد؟ آیا بهتر نیست به جای یک ماه روزه در رمضان، یک ماه به فقرا کمک کنیم؟!

پاسخ:

http://www.x-shobhe.com/shobhe/9226.html 

 

 

پیوستن و پیگیری در پیام‌رسان‌ها:

 

    

 

کلمات کلیدی:  گوناگون   رمضان