و كسانى كه هر گاه انفاق كنند، نه اسراف مى‌نمايند و نه سخت‌گيرى؛ بلكه در ميان اين دو، حدّ اعتدالى دارند.

***

انفاق، یعنی دادن بخشی از مال، در راه خدا، به نیازمندان.

مؤمنان و مسلمانان، اهل انفاق هستند و می‌دانند که "انفاق" یک امر مستحبی نیست که اگر انجام بدهند، خوب است و ثواب دارد و اگر ندهند اشکالی نداشته باشد! بلکه با توجه به آیات متعدد در قرآن کریم راجع به اهمیت، ضرورت و حتی چگونگی انفاق و شرایطش، معلوم می‌شود که امریست واجب، که سبب رشد و تعالی انسان، رفع مشکلات دیگران، کم شدن فاصله طبقاتی در جامعه و البته اخلاق متعالی می‌گردد.

در مورد "انفاق" و چند و چونش، مباحث گوناگونی در قرآن کریم مطرح شده است که در بخش‌های بعدی به آن می‌پردازیم، اما این آیه، اشاره به "مقدار انفاق" دارد.

"افراط و تفریط"، در هر امری و هر کاری، بسیاز مذموم است و "انفاق" نیز از قاعده مستثنا نمی‌باشد.

برخی ناگهان احساساتی می‌شوند، برخی جوّ زده می‌شوند، برخی دچار اوهام می‌شوند و گمان می‌کنند که موظف و مکلف هستند که هر چه دارند را انفاق کنند! برخی دیگر نیز حرص مال دارند، بخیل و خسیس هستند و هنگام انفاق، دست‌شان می‌لرزد!

خداوند متعال در این آیه کریمه می‌فرماید که به هنگام "انفاق"، نه اسراف کنید و نه سخت بگیرید -  یک دفعه آنقدر انفاق نکنید که زندگی خود و خانواده را مخاطره بیندازید - در حالی که می‌توانید بیشتر انفاق کنید، کم انفاق نکنید – هنگام انفاق، سخت‌گیری نکنید – نگویید: من با خبر شدم که دیگری به فلانی یک کیسه برنج داد، پس من نمی‌دهم و ...! بلکه یک حد اعتدال داشته باشید.

"انفاق"، عبادت است، معامله و تجارت با خداوند است، پس باید حکیمانه و نیز کریمانه باشد.

 

کلمات کلیدی:  اخلاق   سوره فرقان