انسان شناسی، از قرآن مجید - 1

«وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ مِنْ حَمَإٍ مَسْنُونٍ» (الحجر، 26)

ما انسان را از گِل خشكيده‌اى (همچون سفال) كه از گِل بد بوى (تيره رنگى) گرفته شده بود آفريديم    !

«خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَكُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَكُمْ وَإِلَيْهِ الْمَصِيرُ» (التغابن، 3)

آسمانها و زمين را بحق آفريد؛ و شما را (در عالم جنين) صورتگری كرد، تصويرى زيبا و دلپذير؛ و سرانجام (همه) بسوى اوست.

●- انسان، نه تنها "خوشگل" نیست، بلکه بسیار هم "بد گِل" است، چون از گِل خشک، بد بو و تیره آفریده شده است؛ اما این خالق علیم و قادر است که او را از همین گِلِ خشک و بد بو، به زیباترین صورت‌ها می‌آفریند.

گمان نشود که فقط حضرات آدم و حوا علیهماالسلام، از گِل آفریده شده‌اند، بلکه مایۀ خلقت همگان همان "آب و خاک = گِل"می‌باشد، چه آن که نطفه نیز از خون، خون از تغذیه و تغذیه نیز از محصولات زمین [گیاه، حیوان و آب] می‌باشد، لذا خطاب به همگان فرمود: «وَاللَّهُ خَلَقَكُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ... – و خداست که شما را از خاک و سپس از نطفه‌ای آفرید ... / فاطر، 11».

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «انسان‌شناسی از قرآن»