انسانشناسی از قرآن مجید - 7
وَيَدْعُ الْإِنْسَانُ بِالشَّرِّ دُعَاءَهُ بِالْخَيْرِ وَكَانَ الْإِنْسَانُ عَجُولًا (الإسراء، 11)
انسان (بر اثر شتابزدگى)، بديها را طلب مىكند آن گونه كه نيكيها را مىطلبد؛ و انسان، هميشه عجول بوده است!
●- انسان، به خودی خود، بسیار "عجول" است و "عجول" یعنی: "شتابزده"؛ و انسان "شتابزده" کسی است که دوست دارد خیلی زود، سریع و راحت، به مقصد، نتیجه و یا هدف برسد! بدیهی است که "انسان عجول"، حتماً بیصبر و بیتحمل نیز هست؛ و البته سرعت و سبقت در کار خیر، با عجله متفاوت میباشد.
"انسان عجول"، حال و حوصله تأمل، تفکر و تعقل را ندارد، بصیرت و دوراندیشی ندارد؛ از این رو چه بسا به گمان خیر، به دنبال چیزی رود که برای او "شرّ" میباشد و چه بسا برای رسیدن آن، بسیار هم تلاش و حتی دعا بنماید!
سبب بسیاری از گناهان، و حتی سبب دنیاطلبی و غفلت از حیات جاوید اخروی نیز همین "عجول بودن انسان" میباشد؛ نمیخواهد فردا را ببیند و با صبر پیش برود!
"عجله" در هر امری، به سطحینگری، کوتاه بینی و قانع شدن به اندک و گذرا، و چه بسا به نتایج نامطلوب میانجامد.
www.x-shobhe.com
کلمات کلیدی:
حدیث امروز «انسانشناسی از قرآن»