انسان‌شناسی از قرآن مجید - 8

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ * ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ * إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ * (التین، 4 تا 6)

به درستی که ما انسان را در بهترین صورت و نظام آفریدیم * سپس او را به پایین‌ترین مرحله بازگرداندیم * مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‌اند که برای آنها پاداشی تمام‌نشدنی است. 

● - نظام آفرینش انسان، همچون سایر مخلوقات، "نظام احسن" می‌باشد؛ پس با توجه به هدف از خلقتش و کمالی که باید به آن نایل گردد، در بهترین اندازه‌ها، قوام‌عل و ویژگی‌های بالفعل و بالقوه آفریده شده است. اما همین مقدار کافی نیست؛ بلکه اکنون در پایین‌تر مرتبه وجود که طبیعت مادی می‌باشد قرار گرفته و این ایمان و عمل صالح است که او را رشد می‌دهد و به کمال مطلوب می‌رساند.

بنابراین، اگر کسی در همین مرحله "اسفل = پایین‌ترین و پست‌ترین" مرتبه وجود بماند، در قیامت نیز چنین مرتبه‌ای دارد. لذا همه اهل جهنم می‌شوند، مگر کسانی که ایمان آورده و عمل صالح انجام می‌دهند. مثل این است که بگویند: «انسان‌ها، همه بی‌سواد هستند، مگر آن که تحصیل علم کنند».

پس، با توجه به قابلیت‌ها، امکانات فردی (عقل، قلب، اختیار) و موهبت‌‌های هدایتی چون آموزه‌های وحیانی در قرآن مجید و سنّت پیامبر اعظم و امامان علیهم السلام و ...، باید بکوشیم تا نه تنها در این اسفل نماییم، بلکه به اعلی علیین صعود نماییم.

 

www.x-shobhe.com

 

 

کلمات کلیدی:  حدیث امروز   «انسان‌شناسی از قرآن»